|
|
Het is nu vr apr 19, 2024 5:02 am
|
Toon onbeantwoorde berichten | Toon actieve onderwerpen
Auteur |
Bericht |
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Gerrit SPORK (51 jaar). Foto: oorlogsgravenstichting Geboren zondag 5 januari 1890 te Arnhem (GL) Zoon van Arnoldus SPORK en Elisabeth WANDERS Arnhemsche Courant, zaterdag 11 januari 1890 Gehuwd met Neeltje PRIJT Beroep: mijnwerker Woonplaats: Heerlen (LB). Gerrit SPORK verloor het leven op dinsdag 8 april 1941 tijdens een "politieke ruzie" met de gebroeders RAVEN, beide lid van de Weerafdeling (W.A.) van de N.S.B. te Heerlen. Gerrit werd begraven op de gemeentelijke begraafplaats Heerler- heide aan de Kampstraat 48 te Heerlen in een 3e klas graf, vak R.K., rij 3, nr. 312. De Nieuwe Koerier, vrijdag 9 januari 1942 De Nieuwe Koerier, woensdag 21 januari 1942 Opmerking:
Het geboortejaar van Gerrit is 1890 en niet 1889 zoals op de website van de oorlogsgravenstichting en op zijn grafsteen staan vermeld.
Enkele Bronnen: oorlogsgravenstichting.nL www.archieven.nl www.delpher.nl www.geldersarchief.nl www.openarch.nl www.prijt-priet.nl www.tracesofwar.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 08, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Hennie PRONT - GROENTEMAN (19 jaar). Foto: joods monument Geboren woensdag 9 juli 1924 te Amsterdam (NH) Dochter van Mozes GROENTEMAN en Jeannette BED Naast Hennie was er ook halfzuster, Hennie de VRIES - GROENTEMAN (1917-1942) uit het 1e huwelijk van vader Mozes met Hanna COHEN. Hennie was atelier-naaister en woonde in februari 1941 bij haar ouders in de Valkenburgerstraat 102 a - II te Amsterdam. Op woensdag 1 april 1942 trouwde Hennie (17 jaar) te Amsterdam met Jacques (Jack) PRONT (21 jaar) Foto: joods monument Hennie is op woensdag 30 december 1942 afgevoerd naar Westerbork. Vanuit Westerbork is zij op transport gegaan naar Auschwitz te Oswiecin in Polen. Foto: anne frank Op zaterdag 15 april 1944 is Hennie op 19 jarige leeftijd te Auschwitz overleden. Er is van Hennie geen aanwijsbare laatste rustplaats bekend. Haar naam staat bijgeschreven in Gedenkboek 25 van de Oorlogsgravenstichting Foto: city-discovery Vader Mozes, moeder Jeannette en halfzus Hennie hebben net als Hennie de oorlog niet overleefd. Zij vonden de dood in de jaren 1942 - 1944. Jack Pront was de enige overlevende. Hij emigreerde en overleed op vrijdag 23 februari 1979 te Los Angeles, Los Angeles County, California, U.S.A. Enkele Bronnen: "De 102.000 Namen" Herinneringscentrum Kamp Westerbork Westerbork, 2018 archief.amsterdam oorlogsgravenstichting.nl www.annefrank.org www.city-discovery.com www.geni.com www.joodsmonument.nl www.maxvandam.info www.schenk.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 15, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Willem Frederik (John) SMITH (28 jaar). Foto: Oorlogsgravenstichting Geboren dinsdag 13 mei 1913 te Grissee, Oost Java, Nederlands-Indië Gehuwd met J.L. STEVENSZ Het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch-Indië, woensdag 28 mei 1930 John Smith was gemobiliseerd als militie soldaat Infanterie KNIL met registratie- nummer 5513. Na de Japanse landing op Java en de capitulatie van 8 maart 1942 kregen KNIL- eenheden op Java opdracht zich voorlopig te consigneren in de nabije militairen kampementen of op ondernemingsemplacementen, in afwachting van internering in de nog in te richten krijgsgevangenkampen. Op Java bevonden zich, na vrijlating van de inheemse krijgsgevangenen, nog circa 27.000 Nederlanders en 16.500 duizend niet-Nederlanders in tijdelijke internerings- kampen zoals kazernes, gevangenissen, scholen en plantagecomplexen. John verbleef in het interneringskamp op het terrein van de Djatinangor theeonder- neming nabij Bandoeng. Dit was één van de complexen waar een "voor-internering" plaatsvond. Het ging in Djatinangor voornamelijk om inheemse KNIL-militairen van verschillende eenheden. De Japanners hadden enkele maanden nodig om deze grootschalige interneringen organisatorisch te regelen. In het begin was sprake van een vrij chaotische situatie. Gedurende de eerste zes tot acht weken ontbrak nagenoeg elke controle en was er weinig Japanse bewaking van de krijgsgevangenen. De aanwezige KNIL officieren waren overtuigd van het feit dat de Japanners zich aan de Conventies van Genève zouden houden. Zij hielpen de Japanners in de kampen zelfs door de orde te handhaven en door zorg te dragen voor de registratie van de krijgsgevangenen en de benodigde voedselvoorraden. Het gebrek aan goede afras- tering en afdoende Japanse bewaking maakte het mogelijk dat honderden militairen het kamp ontvluchten of verlieten om de nacht elders, veelal bij familie, door te brengen en de volgende dag weer aanwezig te zijn in het kamp. Medio april 1942 liet het Japanse opperbevel in Tokio aan de bevelvoerende officier van het 16e Leger op Java, Luitenant-generaal Hitoshi Imamura (1886-1968), blijken dat de teugels strakker moesten worden aangehaald en dat deze "kampverlatingen" moesten worden bestraft In Djatinangor werd de Nederlandse kampleiding, majoor E.J. van Baarsel, volgens eigen zeggen op 19 april 1942 tijdens een wandelingetje door het kamp gewaar- schuwd door de Japanse kampcommandant luitenant Tsunoda. Een paar dagen later vertelde Tsunoda hem dat vijf man zouden worden geëxecuteerd. Van Baarsel heeft dit toen aan zijn compagniecommandanten doorgegeven, "echter onder de toevoe- ging dat dit wel grootspraak zou zijn". De richtlijn werd daarop algemeen besproken, maar door niemand au serieux genomen. Tsunoda hield echter woord. Op woensdag 22 april 1942 werden in dit kamp vijf krijgsgevangenen geëxecuteerd. John Smit was een van de geëxecuteerde krijgsgevangenen Vanaf 30 october 1945 werden in Het Dagblad, uitgave Batvia, opgaven gedaan van in de Japanse periode overleden personen. Naarmate de lijst langer werd, groeide het besef dat van duizenden het lot nog niet bekend was. Een maand later besloot het blad ruimte te geven aan individuele oproepen om inlichtingen. Er werden vele honderden, misschien wel duizenden, berichten geplaatst. Alle even zo vele persoonlijke drama's, samengevat in enkele regels. Het Dagblad, uitgave Batavia, dinsdag 29 october 1946 John Smith is herbegraven op het Nederlandse Ereveld Ancol bij Jakarta, West Java, Indonesië. Foto: Oorlogsgravenstichting (2005) Het Nederlands Ereveld Ancol Het ereveld ligt aan de kust bij Jakarta (Tandjong Priok). Ancol is het ereveld der geëxecuteerden. De Japanse bezetters executeerden vele honderden mannen en vrouwen, die deel hadden genomen aan het Indisch verzet. Daarvoor hadden zij een afgelegen, ontoegankelijke plaats uitgezocht, een vloedbos aan de kust, waar zij dachten ongezien hun gang te kunnen gaan. Een doofstomme, Chinese tempelwachter kon echter na de oorlog getuigen van hun wandaden. De slachtoffers werden naamloos begraven en kon- den meestal daarna niet meer geïdentificeerd worden. Later werden ook elders geëxecuteerde slachtof- fers op dit ereveld herbegraven. Op ereveld Ancol liggen meer dan 2.000 slachtoffers begraven. Foto: Hullie, augustus 2010 - nl.wikipedia.org Enkele Bronnen: "Tokio grijpt in!, Kampverlatingen en executies op Java" Auteur: Buitenzorg (Bert Immerzeel) In: Javapost, Verhalen over Nederlands-Indië, 28 november 2010 javapost.nl nl.wikipedia.org oorlogsgravenstichting.nl www.indischekamparchieven.nl www.roosjeroos.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 22, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Patrick BANNON (40 jaar). ===== Geen foto beschikbaar ===== Geboren zaterdag 9 juli 1904 te Kilbirnie, North Ayrshire, Schotland (UK) Zoon van Patrick BANNON en Florence Elizabeth BURNS Patrick was een van de zes kinderen in het gezin Bannon. Zijn ouders kwamen oor- spronkelijk uit Ierland. Patrick was soldaat en diende bij het UK Royal Pioneer Corps, 156 Company met service number 2146066 Patrick is opgenomen in het Canadees Militair Hospitaal te Ootmarsum (OV) dat bij de bevrijding van Ootmarsum door de Canadezen en de Engelsen op woensdag 4 april 1945 tijdelijk werd ingericht in het klooster Maria Ad Fontes. Foto: Ootmarsum in beeld Patrick BANNON is zondag 29 april 1945 overleden in het Canadees Militair Hospitaal. In dit hospitaal zijn nog 7 Canadese, 3 Engelse, 1 Poolse, 1 Belgische en 1 onbekende Amerikaanse of Canadese militair overleden en op de Kuiperberg te Ootmarsum begra- ven. De 3 Engelse militairen waaronder Patrick Bannon en de Poolse militair zijn op maandag 17 maart 1947 vanuit hun tijdelijk graf op de begraafplaats Kuiperberg te Ootmarsum overgebracht naar het Jonkerbos War Cemetery te Nijmegen. Foto: Commonwealth War Graves Commision Patrick Bannon heeft zijn laatste rustplaats gevonden in Plot VI, Row D, Grave 2 Foto: Find A Grave = Des Philippet - 19 oktober 2012 War Memorial In Kilbirnie, North Ayrshire, Schotland staat het War Memorial opgericht ter herdenking van de slachtoffers gevallen in WO-I. Het monument is onthuld op 7 oktober 1922 en bevat de namen van 159 slachtoffers uit 1914 - 1918. Na het einde van WO-II zijn ook de namen van 54 slachtoffers uit 1939- 1945 toegevoegd. Patrick Bannon is een van hen Foto: Mapcarta = gordonjc Foto: Photobucket = Diedeldum Verplaatsbaar herdenkingsmonument onthuld in Dinkelland (OV) DENEKAMP: Een pyramide, twee meter hoog van roestvrij staal. Zo ziet het nieuwe monument eruit voor alle slachtoffers van oorlogshandelingen in de gemeente Dinkelland sinds mei 1940. Het werd op maandagavond, 4 mei 2015, onthuld na de jaarlijkse doden- herdenking in Denekamp in het gemeentehuis van Dinkelland. Op de pyramide staan de namen van 371 slachtoffers van oorlogshandelingen uit de voormalige gemeenten Denekamp, Ootmarsum en Weerselo. Het monument is ver- plaatsbaar en staat alleen op herdenkingsdagen in de hal van het gemeentehuis. De naam van Patrick BANNON komt voor op dit monument van slachtoffers uit de voormalige gemeente Ootmarsum. Verplaatsbaar monument Dinkelland (OV) =Foto=Tubantia Foto: Marieke Bakker (4 mei 2015), De Twentsche Courant Tubantia Foto's: Joods monument Enkele Bronnen: "Ootmarsum 1940 - 1945" G.Klaas -e.a.- Oldenzaal, 1990 en.wikipedia.org oorlogsdodendinkelland.nl www.cwgc.org www.heemkunde-ootmarsum.nl www.warmemorialsonline.org.uk www.iwm.org.uk www.joodsmonument.nl www.oorlogsdodennijmegen.nl www.ootmarsuminbeeld.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 29, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Onbekende Nederlander. ========= Geen foto beschikbaar ========= Een Onbekende Nederlander Overleden in kamp Amersfoort te Leusden (UT) Herbegraven, Nationaal Ereveld te Loenen (GL) in Vak E, Graf 1393 Foto's: André Reijniers - 26 februari 2017 Foto: ANP
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
vr mei 04, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Arie BIJL (20 jaar). Foto: hantjedejong Geboren zaterdag 2 augustus 1924 te Maassluis (ZH) Westlandsche Courant, zaterdag 9 augustus 1924 Zoon van Gerrit BIJL en Geertje Cornelia NOORDERMEER Arie wordt in 1924 geboren in Maassluis. In het grote gezin van Gerrit en Geertje Bijl is Arie het tiende kind van in totaal zestien kinderen. In 1929 is het gezin vertrokken naar Hoek van Holland. Vader is “zeevisscher” en woont dan niet bij zijn gezin maar aan boord van de logger Hoek van Holland 8. In augustus 1942 vertrekt zijn twee jaar oudere broer Cor (1922) naar Rotterdam en gaat wonen in de pastorie bij predikant ds. Hantje (Hans) de Jong (1906-1944). Vanaf 1935 is Hans de Jong predikant in Hoek van Holland. Niet duidelijk is welke contacten de familie Bijl met hem heeft in die tijd. Hans verhuist in 1941 naar Rotterdam-Charlois en wordt hier predikant van de Gereformeerde Kerk. Hans de Jong wordt lid van de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers (L.O.) en de Landelijke Knokploeg (K.P.) in Rotterdam-Zuid. Verder is hij actief in de spionagegroep Albrecht en maakt hij deel uit van de "zwarte" of "illegale" Anti-Revolutionaire Partij in Rotterdam. Ook Cor Bijl verruilt in augustus 1942 Hoek van Holland voor Rotterdam. Hij wordt ingeschreven bij de Gereformeerde Kerk en neemt zijn intrek in de pastorie aan de Boergoenschevliet. Hij wordt aangeduid als pleegzoon van ds. De Jong. Later krijgt ook zijn broer Arie onderdak in de pastorie. Cor staat bij de Gemeente Rotterdam op dit adres ingeschreven; Arie niet, wat kan betekenen dat hij bij ds. De Jong is ondergedoken. Waarschijnlijk is dat pas in 1944 want eind 1943 woont hij nog in Hoek van Holland. Beide jongens lopen vanwege hun leeftijd gevaar om opgepakt te worden. Beiden sluiten zich aan bij het verzet en laten zich in Charlois zo weinig mogelijk zien. Arie is net als zijn broer Cor scheepsknecht/tremmer. Ook is hij koerier van de L.O. en sluit zich aan bij de Raad van Verzet (R.V.V.). Arie wordt ingedeeld bij het 8ste bataljon in Rotterdam-Zuid. De schuilnaam van Arie is "Kees van Zanten". In aan- loop naar de bevrijding wordt Arie instructeur van de Binnenlandse Strijdkrachten (B.S.). Gillis (Giel) Anthonie Jacobus van Damme is geboren op 26 juni 1925 in Rotterdam. Zijn ouders zijn afkomstig uit Zeeland. Ook Giel van Damme is aangesloten bij de R.V.V. in Charlois, net als zijn oudere broer Ton van Damme. Beide broers zijn ook ingedeeld bij het 8ste bataljon. Bovendien is Giel verspreider van het illegale blad "Trouw". Beide jongens, Arie en Giel, zullen op 6 mei 1945 in één adem worden genoemd met het zogenaamde "Maastunnelgevecht". Als na veel geruchten begin mei 1945 de Duitse overgave in Rotterdam bekend wordt gaan veel mensen in de stad – ook op Zuid – al feestvierend de straat op. Dat blijkt erg voorbarig te zijn. Het Duitse commando laat in de nacht van 4 op 5 mei weten dat de berichten over een algehele capitulatie vals zijn. Zaterdag 5 mei 1945 De verwarring onder de bevolking is groot en van feestvreugde is geen sprake meer. De onduidelijke situatie leidt ook tot spanningen tussen de Binnenlandse Strijdkrachten en de Duitse militairen. Daardoor ontstaan op sommige plaatsen in de stad schietpartijen, daarbij vallen ook enkele slachtoffers. Het is zaterdag 5 mei als de B.S.-ers opdracht krijgen zich te verzamelen in hun kwartieren. Op Zuid betekent dit dat ’s morgens ongeveer 200 manschappen van het 8ste bataljon in kleine groepjes naar de Maashaven gaan. Ze hebben de wapens verborgen onder hun jassen. De graansilo aan de Maashaven is voor hen het verza- meldpunt en doet dienst als commandopost. Zwaar bewapende Wehrmacht soldaten patrouilleren dan nog door de straten. De Duitsers hebben op nog geen 100 meter afstand van de graansilo een mitrailleur in stelling gebracht. De Duitsers, die op de hoogte zijn van de activiteiten van de B.S., voeren daarop besprekingen met hun leiders in Rotterdam. De uitkomst van de onderhandelingen is, dat de B.S. geen activiteiten mogen ontplooien en dat de Duitsers belast blijven met de orde handhaving. Ook de Maastunnel is nog in Duitse handen. Uiteindelijk zal pas in de middag de capitulatie plaatsvinden in hotel De Wereld te Wageningen. Hoewel de akte van capitulatie wel gedateerd is op 5 mei, vindt de werkelijke ondertekening pas de volgende middag plaats in de Landbouwhoge- school. Dat is het gevolg van een door de Duitsers gevraagd uitstel. Voor Rotter- dam heeft dit tot gevolg dat de handhaving van orde en rust in Rotterdam-Zuid na onderhandelingen pas met ingang van zondag 6 mei 1945 om 17.30 wordt overgedragen aan de B.S. Zolang de geallieerde troepen nog niet zijn gearriveerd zullen de manschappen van de B.S. de handhaving van orde en rust van de Duit- sers overnemen. Dit met uitzondering van de bewaking van enkele vitale objecten zoals bruggen, havenwerken, postkantoor en de Maastunnel. Die worden nog steeds door Duitse soldaten bewaakt en zullen in ongeschonden staat aan de geallieerden worden overgedragen! De overige Duitse troepen trekken zich terug in de kazernes. Zondag 6 mei 1945 In de commandopost van het de B.S. op Zuid, de graansilo, wordt dan op die zondag de Nederlandse vlag gehesen. Commandant Schilderink en enkele van zijn manschap- pen klimmen daarvoor 14 verdiepingen hoog naar het dak van de silo. In de straten van Charlois blijft de toestand echter gespannen en verward. Een twaalftal B.S.-ers van het 8e Bataljon, de 30e Compagnie (1e groep, 1e sectie), waaronder Arie Bijl, Giel van Damme en zijn broer Ton van Damme , melden zich die avond om 19.00 uur bij bakker Reint Klein aan de Kaatsbaan. Ze krijgen daar de op- dracht om naar de graansilo bij de Maashaven te gaan om politiedienst te doen. De kleding van de groep bestaat uit een blauwe overall met witte band om de arm. De wapens worden openlijk meegevoerd. Ze hebben een bakfiets bij zich, normaal in gebruik voor de bakkerswaren van bakker Klein, die vaak gebruikt is voor vervoer van de in de polder gedropte wapens. Deze keer is de bakfiets gevuld met munitie, hand- granaten, noodrantsoenen, enz. Onder leiding van Arie Bijl vertrekken ze vanaf de Kaatsbaan en gaan richting het Maastunnelplein Midden op het Maastunnelplein vliegt er een salvo mitrailleurvuur over de hoofd en van de groep B.S.-ers, gevolgd door een tweede vanaf de Julianaschool. De leider, Arie Bijl, gaf direct bevel aan de brenschutter, een salvo terug te vuren wat het doel direct trof. Tot grote verbazing van de groep kwam er een militair voertuig met circa 45 leden van de Kriegsmarine, vanaf de Doklaan en groeven zich in, in de reeds aanwezige éénmans- gaten in het plantsoen. Arie gaf direct twee bevelen; 1) de bakfiets in veiligheid brengen en 2) allen in dekking achter de betonnenmuur van de tunnelingang en direct vol vuur op de vijand. Twintig minuten weer totaal oorlog. Er komt pas een einde aan de gevechtshandelingen door ingrijpen van een Duitse gevechtswagen met witte vlag, bemand met Duitse sol- daten en B.S.-ers. Aan Duitse zijde vallen twee doden en meerdere gewonden. Ook raken er zeven burgers zwaargewond. Ook aan onze zijde helaas twee doden, Arie Bijl en Giel van Damme … Begrafenis Op 14 mei 1945 vindt de begrafenis van Arie Bijl en Giel van Damme plaats op de Hervormde Begraafplaats aan de Charloisse Lagedijk te Rotterdam - Zuid. Foto: hantjedejong Trouw, speciale uitgave voor Rotterdam en omstreken, dinsdag 15 mei 1945 Op het graf is een gedenksteen geplaatst in de vorm van een zuil. Op deze grafsteen is ook de naam van Cor Bijl, de broer van Arie, vermeld. Cor is later, na terugkeer uit een concentratiekamp in Duitsland, op 4 september 1945 te Maastricht overleden. Foto: hantjedejong Het verhaal, dat wij de tunnel hadden gered, is trouwens onzin. Een Duitser had de bommen in de tunnel al eerder onklaar gemaakt en was daarna ondergedoken.
Ton van Damme
Trouw, dinsdag 22 mei 1945 Foto: oorlogsgravenstichting - 14 september 2010 Monument Doklaan te Rotterdam, Charlois Op 30 april 1985 wordt op Charlois bij het garagegebouw van de Maastunnel een monument onthuld ter nagedachtenis van Arie Bijl en Gillis A.J. van Damme. Het is een wit kruis, dat bevestigd is aan de muur (oostzijde) van dit gebouw. Ieder jaar wordt bij het monument bij de Maastunnel op 4 mei een krans gelegd om de twee jongens te gedenken. Foto: Wikifrits - 04 april 2009 Enkele Bronnen: "Ons Charlois" Periodiek van de Stichting Historisch Charlois, Speciale Editie ter gelegenheid van de 60-jarige herdenking van de bevrijding Rotterdam, 2005 oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.genealogieonline.nl www.geni.com www.hantjedejong.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo mei 06, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Bernardus Petrus Henricus (Ben) WUISMAN (21 jaar). Foto: Bidprentje Geboren zaterdag 16 november 1918 te Schiedam (ZH) Zoon van Theodorus Henricus WUISMAN en Henrica Maria ROELING Nieuwe Schiedamsche Courant, dinsdag 19 november 1918 Religie: Rooms Katholiek Woonplaats: Schiedam, Broersvest 39 Ben was een zeer gezien leider van de door hem in 1935 opgerichte Voortrekkers- groep. Zijn gehele Voortrekkersgroep gaat in juni 1936 over naar de Verkenners- groep "Franciscus II" te Schiedam. Ben doet in juli 1938 eindexamen aan de Rooms Katholieke HBS te Rotterdam. Nieuwe Schiedamsche Courant, woensdag 13 juli 1938 In de jaren 1938 - 1939 is hij zeer actief als leider in de verkennersgroep. Hij is een lichtend voorbeeld van een goed verkenner en heeft kameraadschap hoog in het vaandel staan. Mobilisatie 1939 In het soldatenleven brengt Ben zijn verkennerschap in de praktijk, hij diende ...... Ben diende als Dienstplichtig Sergeant bij 5 - 3 - 17 G.B. (5e Sectie 3e Compagnie 17e Grens Bataljon) en was gelegerd aan de Maas nabij Wessem. Ben was commandant van de Flankerende Betonkazemat B 5 op het schiereiland tussen de rivier de Maas en het daarin uitkomende Julianakanaal, recht tegen- over Maasbracht. Foto: De verdediging van ... Naast de kazemat van Ben was ook nog een lichtere kazemat, een z.g.n. Stekelvarken, op het schier- eiland opgesteld. Dit was gedaan om aansluiting te krijgen met de grenstroepen in Zuid-Limburg, die hun belangrijkste opstelling achter het Julianakanaal vonden. Op 8 mei 1940 schrijft Ben in zijn logboek: Hij had slecht geslapen en was rillerig. Ze hadden gebiecht en gecommuniceerd. Op alles waren zij voorbereid. Toen kwam de vuurdoop ... 10 mei 1940 In de vroege ochtend van 10 mei 1940 vielen Duitse troepen ons land binnen. De meest zuidelijke aanval op de Maaslinie richtte zich op het dorp Wessem. Als deze zwakke verdediging tegenover Maasbracht werd uitgeschakeld, kon de achterliggende Maas zonder verdere tegenstand worden overgestoken. De Duitsers vielen aan met de 14e Infanterie Divisie onder bevel van Generalleutnant Peter Weyer. Bij deze eenheid behoorde het door artillerie ondersteunde 53e Infanterie Regiment dat tegen Wes- sem en Maasbracht optrad. Foto: De verdediging van ... Om 05.00 uur bereikten de eerste Duitsers de Maas. Om 06.30 uur opende de tussen de huizen van Maasbracht opgestelde artillerie het vuur op de opgestelde kazematten op het schiereiland. De kaze- mat S 6, het Stekelvarken, werd buitengevecht gesteld voordat het zelfs schot had kunnen lossen. De bezetting van kazemat B 5 bestond naast Ben Wuisman ook uit de soldaten Blankenstein en Van Bellen. De kazemat van Ben vuurde flankerend in de Noordelijke richting en wist dit vol te houden, tot het moment dat tussen 7.30 en 8.00 uur twee voltreffers van 8,8 cm projectielen binnendrongen en de bezetting buiten gevecht stelde. Hierbij sneuvelde sergeant Ben Wuisman en werden de soldaten Blankenstein en Van Bellen ernstig gewond. Blankenstein is later aan zijn verwondingen bezweken. Volgens de verklaring van de sectie commandant sergeant Wigman, heeft de dappere bezetting van de kazemat B 5, ondanks 's vijands hevige artillerievuur, onafgebroken gevuurd in Noordelijke rich- ting. Omtrent de lotgevallen van deze drie dappere mannen geeft het relaas van de enige overlevende, de soldaat C. van Bellen een juiste indruk. Hij schrijft:
"Het was al enige tijd licht geworden toen ik op post zijnde, voorposten ontdekte bij de kerk in Maas- bracht. Dit meldde ik direct aan sergeant Wuisman, waarna ik de plaats weer innam in de kazemat. Alles in onze kazemat was perfect in orde. Toen opeens, terwijl nog geen enkele andere kazemat vuur had afgegeven, ontdekten wij troepen in onze schootsrichting. Onze mitrailleur werd op de vereiste afstand gesteld, waarna sergeant Wuisman, terwijl ik als helper optrad, vuur gaf, wat op de vijandelij- ke troepen een vernietigende uitwerking had, want we hebben ze bijna allen zien vallen, hetgeen werd waargenomen door onzen kijker. Daarbij is even later, toen we een kleine vuurpauze hadden, voor het opnieuw laden van de mitrailleur, sergeant Wigman bij onze kazemat geweest; hij vroeg waarom we aan het vuren waren.
Daarna, terwijl wij steeds in het gevecht gewikkeld waren, kregen wij vuur uit de richting Maasbracht, maar heel licht. Dat duurde echter niet lang, want kort daarna volgde een hevige ontploffing legen onze kazemat, zodat horen en zien verging. In onze kazemat, die pas 14 dagen geleden gemaakt was, was veel stof van cement.
Even schrokken we van deze treffer, maar bezield door de plicht, die we jegens het Vaderland te vervul- len hadden, gingen we verder. Daarna volgde beschieting op beschieting tegen onze kazemat, wat ons niet meer deerde, want wij waren al gehard in de strijd. Jammer was het, dat wij niets konden uitrichten tegen dit vijandelijke vuur omdat het geschut niet in onze schootsrichting lag. Opzij van onze kazemat, bij de kerk in Maasbracht, was het opgesteld. Of de andere kazemat met haar lichte mitrailleur daar niets tegen heeft kunnen doen, weet ik niet, daar ik vermoedde, dat zij al lang uitgeschakeld waren. Maar nog meer bezield door deze vermoedelijke tegenslag, vuurden we verder, niettegenstaande we niet konden verhinderen, dat zij heel langzaam oprukten onder het verlies van vele doden. Toen kwam het ongeluk, waarbij sergeant Wuisman het leven verloor. Door een treffer, die opzij er in kwam en boven het schietgat er weer uitging, werd hij getroffen aan hoofd en lichaam en heeft hij verder niets meer kunnen uitrichten.Foto: De verdediging van ... Daarna heb ik achter den mitrailleur plaats genomen en zouden we met ons tweeën verder gaan. Ik wil ook nog even vermelden, dat ik in de tijd, voordat sergeant Wuisman sneuvelde, reeds enige keren de mitrailleur had bediend. Daarna, nog onverwacht, ofschoon het vijandelijk vuur nog steeds op onze ka- zemat hamerde (een waar bombardement), kwam een treffer. Waardoor weet ik niet, óf door het schiet- gat, óf door de muur aan de buitenkant. Een hevige ontploffing ontstond, scherven vlogen in het rond. Ik voelde een hevige klap tegen mijn arm en een splinter in mijn wang, waarbij ik zo dom was hem er uit te halen, waardoor mijn gezicht in een oogwenk onder het bloed zat. Ik riep naar mijn collega Blankenstein, omdat ik hem niet kon zien door het stof. Hij vertelde mij, dat hij een hevige pijn in zijn heup en dijbeen had. Ik voelde mij steeds duizeliger worden, zoals later bleek door het vele bloedverlies, en zakte ineen.
Foto: De verdediging van ... Of er daarna nog vijandelijk vuur is gegeven, weet ik niet. Toen ik bijkwam, lag ik buiten onze kazemat achter de dijk van het schiereiland. De tijd van bewusteloosheid en tot bewustzijn komen, was volgens mij heel kort, maar hoe ik er uit gekomen ben, weet ik niet. Alleen, dat we kort daarop ons geliefd eiland, waar we zoveel hadden meegemaakt, aan de vijand moesten laten ..."
Ben Wuisman werd op vrijdag 10 mei 1940 begraven te Wessem op de Roomskatholieke Begraafplaats in rij 1, militair graf 10. Op dinsdag 14 mei 1940 is Ben herbergaven te Maasbracht op de Rooms- katholieke Begraafplaats in een militair graf Oud strijdmakkers bij het graf van Ben Foto: schumulder Dienstplichtig Sergeant B.P.H. Wuisman werd bij Koninklijk Besluit van 9 mei 1946, no. 6 postuum onderscheiden met het Bronzen Kruis, met als omschrijving: "Heeft zich door moedig optreden tegenover den vijand onderscheiden door als commandant van de Kazemat B 5 in het gevecht bij Wessem aan de Maas op 10 mei 1940 onder 's vijands hevige artilleriebeschieting en ondanks talrijke voltreffers op de kazemat de verdediging voort te zetten, totdat een voltreffer in de kazemat doordrong en hem deed sneuvelen."Trouw, vrijdag 17 mei 1946 Sinds vrijdag 18 november 1977 heeft Ben Wuisman zijn laatste rustplaats gevonden op het Militair Ereveld Grebbeberg te Rhenen (UT) in rij 10, graf 23. Foto: André Reijniers - 10 april 2011 Foto: André Reijniers - 31 juli 2011 Monument te Wessem Google Street View, september 2010 Het herdenkingsmonument aan de Burgemeester Joostenlaan te Wessem (thans gemeente Maasgouw) is een driehoekige, taps toelopende sculptuur van kunststeen. De bovenzijde van het monument wordt bekroond met een soldatenhelm. Het gedenkteken is 1 meter 50 hoog. Aan alle zijden van het monument is tekst aangebracht. De tekst op de voorzijde van het monument luidt: TER NAGEDACHTENIS AAN ONZE GEVALLEN MAKKERS OP 10 MEI 1940 DET WESSEM VAN 3-17 GB. Foto's: Rosemoon, 12 maart 2013 De tekst op de twee andere zijden van het monument bevat de namen van een aantal gesneuvelde soldaten. Deze teksten luiden: SERGT RINDERS H.F. - WUISMAN B. SOLD BEEKMANS B. - V.D. BOVENKAMP - RIDDERMAN SOLD TRAA E. - V.D. WAL O.C. - BLANKENSTEIJN - OOSTERHUIS - ONDERDIJK. Het monument is ontworpen door H. Peterse en onthuld in 1949 Achter het monument zijn recent links en rechts twee natuurstenen naamborden geplaatst met als tekst: "Ter herinnering aan de inwoners van Wessem en Pol, die door oorlogsgeweld zijn overleden 1940 - 1945" In totaal staan op beide panelen 32 inwoners met naam en leeftijd vermeld. Enkele Bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012 "Wees op uw hoede", Roermond 1936 - 1940 E. Munnicks Uitgave: In eigen beheer, Roermond 2012 "Opmars naar Rotterdam", Deel 2; Van Maas naar Moerdijk E.H. Brongers Uitgeverij Hollandia, Baarn 1982. "De verdediging van Noord-Limburg en Noord-Brabant, Mei 1940" V.E. Nierstrasz, Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1953. oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.kvbk-cultureelerfgoed.nl www.maaslinie-mei1940.nl www.schumulder.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
do mei 10, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Karel Josephus LAMMERS (30 jaar). Foto: Oorlogsgravenstichting Geboren 22 november 1909 te Asten (NB) Zoon van Peter Johannes LAMMERS en Johanna SMITS Op donderdag 4 juli 1935 te Geldrop (NB) gehuwd met Antonetta Magdelena Anna JANSEN Religie: Roomkatholiek Beroep: Grondwerker Woonplaats: Geldrop, Sluisstraat 134 Karel was als dienstplichtig soldaat ingedeeld bij de 2e compagnie van het IIIe bataljon van het 27e Regiment Infanterie (2-III-27 R.I). Gedurende de mobilisatie 1939-1940 was zijn onderdeel sinds april 1939 opgesteld in Vak Bakel van de Peel-Raamstelling. Nadat op 10 mei 1940 een Duitse pantsertrein bij Mill (NB) de stelling had doorbroken werd in de avond van vrijdag 10 mei het bevel gegeven om de troepen uit de Peel- Raamstelling terug te nemen en opnieuw stelling te laten nemen achter de Zuid-Willemsvaart. De terugtocht van het 27 R.I. nam een aanvang op 11 mei 1940 ten 00.01 uur. Het regiment kreeg een nieuwe opstelling nabij Sluis 6 in de omgeving van Beek en Donk (NB). In de middag van zaterdag 11 mei 1940 kreeg het onderdeel van Karel vuurcontact met het onderdelen van het Duitse Aufklärungs-Abteilung 256 (Verkenningsafdeling 256). Deze afdeling bestond organiek uit twee eskadrons rijwielen maar was nu ook versterkt met andere onderdelen waaronder 3 pantserwagens. Tijdens dit vuurcontact is Karel in een korenveld nabij de brug in Donk over de Zuid-Willemsvaart gesneuveld. Karel Lammers werd op zaterdag 11 mei 1940 begraven op de Rooms- katholieke begraafplaats te Beek en Donk in een oorlogsgraf. Op dinsdag 28 mei 1940 werd Karel herbegraven te Geldrop, Braakhuizen op de Roomskatholieke begraafplaats St. Joseph. Eindhovensche en Meierijsche Courant, woensdag 29 mei 1940 Bidprentje: Oorlogsgravenstichting Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche Courant, donderdag 6 juni 1940 Karel Josephus Lammers heeft op maandag 19 mei 1969 zijn laatste rustplaats gevonden op het Nationale Ereveld te Loenen (GL) in vak E, graf 522. 31 juli 2011 18 augustus 2013 25 december 2016 Foto's: André Reijniers Enkele Bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012 "De verdediging van Noord-Limburg en Noord-Brabant, Mei 1940" V.E. Nierstrasz, Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1953. brabantsegesneuvelden.nl gw.geneanet.org oorlogsgravenstichting.nl www.deurnewiki.nl www.zoekjestamboom.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
vr mei 11, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Petrus Leonardus (Piet) BASTINGS (19 jaar). Foto: Bidprentjes archief Geboren dinsdag 15 juni 1920 te Eindhoven (NB) Oudste zoon van Cornelis Carolus (Kees) BASTINGS en Arnolda Petronelloa (Nolda) van der VOORT Woonplaats; Eindhoven, Woensel, Hemelrijken 66 Beroep: zonder Piet Bastings diende als dienstplichtig soldaat bij 6 - 17 Dep.Bat. (6e Compagnie van het 17e Depot Bataljon). Piet (staand geheel rechts) met zijn kameraden Foto: Brabantse gesneuvelden - (P. Bastings) Mei 1940 Piet Bastings is betrokken geraakt bij verdediging van het Stafkwartier van de Groep 's-Gravenhage van het Westfront Vesting Holland te Wateringen tijdens de Duitse overval in de ochtend van 12 mei 1940. De op 10 mei 1940 gelande Duitse parachutisten en luchtlandingstroepen bij de vliegvelden Ockenburg en Ypenburg probeerden aansluiting te zoeken met de troepen aan de noordrand van Rotterdam nabij Overschie. Deze troepen, vermoedelijk ruim driehonderd honderd man, waarbij aanwezig de commandant van de 22e Duitse luchlandingsdivisie generaal Hans Graf von Sponeck (1888-1944), trokken in de nacht van 11 op 12 mei door Wateringen heen maar werden, op weg naar het stafkwartier, door de aanwezige Nederlandse troepen uit het dorp teruggedreven. In het stafkwartier (het Bondsgebouw) en de daarnaast gelegen St. Josephschool waren op 12 mei 1940 gelegerd het personeel van de Staf, de Verbindingsafdeling en het Troependetachement. Tevens aanwezig 6 - 13 Dep.Bat. In de iets verderop gelegen Mariaschool legerde 4 - 13 Dep.Bat. De depottroepen waren op 10 mei 1940 ter versterking vanuit Den Haag richting Ockenburg en Loosduinen aangevoerd en na de strijd tegen de Duitse troepen aldaar doorgezonden, ter beveiliging van het stafkwartier, naar Wateringen. De troepen bestonden in hoofdzaak uit recruten. De Commandant van Groep 's-Gravenhage, luitenant-kolonel T. Beets, had goede veiligheidsmaatregelen genomen voor de nacht. Er waren wachten geplaatst bij het Dorpsplein, bij de Mariaschool en bij het staf- kwartier. De wegen waren versperd en er werden patrouilles gelopen. Op 12 mei 1940 om 02.30 uur signaleerden de wacht bij het Dorpsplein de vijand. De wacht opende het vuur alarmeerde het stafkwartier en trok zich terug. De Groepscommandant zond direct patrouilles uit langs de Herenstraat en tevens noord en zuid daarvan. De overste Beets zelf vergezelde een van de uit- gezonden patrouilles. Ook werden de reeds aanwezige wachten rond het stafkwartier versterkt. De uitgezonden patrouilles raakten in vuurgevecht en moesten zich terugtrekken tot bij het stafkwartier. Daar waren inmiddels ook de militairen van 6 - 13 Dep.Bat. in stelling gekomen en later rukte eveneens 4 - 13 Dep.Bat. volgens bevel van de overste Beets door de tuinen daarheen op. . Bron: West- en Noordfront Vesting Holland Hieronder een gedeelte uit het verslag van de Sergeant Capitulant H.H. Tobben van 6 - 13 Depot Bataljon. Bron: Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH) Vanuit Den Haag werden rond 05.00 uur nog meer versterkingen richting Wateringen gezonden waaronder twee pantserwagens, maar de Duitser waren rond 07.30 uur verder getrokken richting Het Woud en Over- schie In totaal verloren vijf Nederlandse militairen op 12 mei 1940 hun leven bij de strijd rond Wateringen, waaronder Piet Bastings. Piet is op zondag 12 mei 1940 begraven te Wateringen op de R.K. Begraafplaats in een militair graf. Eindhovensche en Meierijsche Courant, vrijdag 31mei 1940 Foto: Oorlogsgravenstichting Op dinsdag 21 augustus 1951 is Piet herbegraven te Eindhoven R.K. Begraafplaats Woensel in een kerkelijk graf. Op woensdag 19 maart 1980 heeft Piet Bastings zijn laatste rustplaats gevonden op het Militair Ereveld Grebbeberg te Rhenen (UT) in rij 10, graf 51. Foto's: André Reijniers - 31 juli 2011 Monument te Eindhoven Het oorlogs- en bevrijdingsmonument op het Stadhuisplein in Eindhoven is een bronzen beeldengroep van drie mannenfiguren met neergebogen hoofd. De beeldengroep is geplaatst op een rond voetstuk van muschelkalk. Op het voetstuk zijn vier kalkstenen tegels aangebracht, met in reliëf afbeeldingen van de Tweede Wereldoorlog en een tekst. De beeldengroep is 2 meter 80 hoog, 2 meter 40 breed en 2 meter 10 diep. De mannenfiguren symboliseren de burger, de soldaat en de verzetsman die hun leven hebben gegeven voor de vrijheid. "Kunnen offeren betekent immers de meest waardevolle innerlijke vrijheid", zoals de ontwerper Paul Grégoire het stelde Het monument werd op 18 september 1954 onthuld In 2013 is het oorlogs- en bevrijdingsmonument uitgebreid met 1097 namen van Eindhovenaren die zijn omgekomen tijdens de oorlog. De uitbreiding bestaat uit de granieten blokken die aan de rand van het tegelplateau zijn geplaatst. Deze uitbreiding was een initiatief van de Stichting Herinner u de Namen en is ontworpen door dr. ir. C.J.M van de Ven. Het vernieuwde monument werd op 4 mei 2013 onthuld. Foto: 4 en 5 mei - Lempkesfabriek, juli 2008 Enkele Bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "10 mei - 15 mei 1940 in en rond Wateringen" Spinnewijn, O. (red.) Wateringen, 2000 "West- en Noordfront Vesting Holland, Mei 1940" V.E. Nierstrasz, Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1961 "De overval op het Stafkwartier der Groep 's-Gravenhage van het Westfront Vesting Holland in den nacht van 11/12 mei 1940" D.A. van Hilten in De Militaire Spectator, november 1941 bidprentjesarchief.nl brabantsegesneuvelden.nl oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.archieven.nl www.herinnerudenamen.nl www.zoekjestamboom.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
za mei 12, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Klaas BENNINK (35 jaar). Foto: In Genemuiden Geboren vrijdag 14 april 1905 te Genemuiden (OV) Zoon van Albert BENNINK en Wilhelmina van de WETERING Religie: Gereformeerd Beroep: Grondwerker Woonplaats: Genemuiden Op vrijdag 5 juni 1931 gehuwd te Genemuiden met Jentje BEENS Uit dit huwelijk 4 kinderen; dochters, Willemien, Aaltje, Annie en zoon Jan, deze komt al op twee jarige leeftijd te overlijden. In dienst Prentbriefkaart: collectie André Reijniers Klaas is tijdens zijn dienstplicht ingedeeld bij het 4e Regiment Veld Artillerie (4 R.V.A.) Het regiment was gestationeerd te Ede (GL) in de Van Essenkazerne. De bewapening van het regiment bestond uit geschut van 7 veld. Schietoefeningen met 7 veld op de legerplaats te Oldebroek Prentbriefkaart: Grebbeberg Klaas tijdens zijn diensttijd op de foto, voor thuis ... Foto: Oorlogsgravenstichting Mobilisatie 1939 - 1940 Tijdens de mobilisatie/meidagen van 1940 was Klaas als dienstplichtig soldaat ingedeeld bij 2 C.A.At. (2e Compagnie Aan- en Afvoertroepen). Dit onderdeel behoorde tot het IIe Leger- korps (II L.K.) 2 C.A.At. stond onder commando van de Reserve kapitein der infanterie H. Ketelaar. Zijn com- mandopost (cp.) was gevestigd te Doorn (UT). Het personeel bestond o.a. uit chauffeurs, muni- tie- en materieelwerkers, hoofdzakelijk met een artillerie achtergrond. In het opstellingsgebied van II L.K. bevonden zich verschillende munitie depots en aanvullingsplaatsen voor munitie en levensmiddelen. Mei 1940 Enige aantekeningen uit het dagboek van kapitein Ketelaar over de periode 9 - 15 mei 1940 10 Mei 1940: Vanuit het Stafkwartier II L.K. wordt opdracht ontvangen dat om 05:00 uur alle aanvullings- plaatsen bedrijfsklaar moeten zijn. Dat betekent geen graad 3 meer, maar OORLOG. Direct bij terugkomst op mijn cp. wordt order gegeven alle Commandanten Aanvullingsplaatsen (C. Avpl.) en stafpersoneel om op het bureau te verzamelen. Om 02:00 zijn allen aanwezig en de volgende bevelen worden gegeven: Avpl. Sparrenboomsche berg - ½ sectie munitiewerkers onder wachtmeester Koppe. Avpl. Amerongen - ½ sectie munitiewerkers onder luitenant Boogaard. Avpl. Maarsbergen - - ½ sectie munitiewerkers onder wachtmeester Jansen. Avpl. Broekhuizen - ½ sectie munitiewerkers onder wachtmeester Braam, welke afgelost zal worden door luitenant Muyser. Avpl. Maarn - ½ sectie munitiewerkers onder luitenant Hiele. Op munitie depots van I en III - 8 .R.A. en II - 19 R.A. worden elk 8 man gedirigeerd voor hulp. Overblijvende munitiewerkers + 1e sectie materieelwerkers worden ter beschikking gesteld van Sectie IV [Sectie materieel van II L.K.] voor oplading munitie uit de ma- gazijnen. Avpl. Lm. [Levensmiddelen] zijn nog in bedrijf. Zij krijgen opdracht, na slui- ting terstond de Avpl. te Doorn en Austerlitz in te richten. Wachtmeester Pasman wordt opgedragen met de overgebleven auto's het noodzakelijke materieel van Maarsbergen en Broekhuizen over te brengen naar de nieuwe Avpl. Luitenant Stallaert wordt aangewezen mij te vervangen als ik mij van mijn cp. verwijder en krijgt sergeant Bosch als sergeant toegevoegd. Plm. 04.00 begeef ik mij naar de Avpl. Lm. teneinde met deze C. Avpl. de te nemen maat- regelen te bespreken en hen ter zaken in te lichten. Reeds komen de eerste escadrilles vliegtuigen overgevlogen. Van verschillende onderdelen o.a. te Leersum vliegen de mensen en (helaas) ook officieren naar buiten om toch vooral goed alles te kunnen zien (en gezien te worden). Optreden hiertegen baat niets, want direct nadat ik allen dekking had laten nemen, gingen zij bij een volgend escadrille weer naar buiten. 11 Mei 00.00 Avpl. Sparrenboomsche berg bericht, dat grote hinder wordt ondervonden van doortocht van duizenden geëvacueerde. Sectie IV vraagt naar verloop munitie op de Avpl. Verbinding met de Avpl. is alleen mogelijk per ordonnans. Deze zijn door de vele aanhoudingen uren onderweg. Opdracht is gegeven telefonisch verbinding te zien te krijgen, hetzij van dichtstbijzijnde particuliere, hetzij van militaire telefoon. C. Avpl. Broekhuizen meldt, dat sinds 12.00 geen munitie meer aanwezig is. I en II - 4 R.A. worden met geleide gebracht naar munitiemagazijn 15.45 Sectie III-C [Sectie gasdienst van II L.K.] meldt dat bij Brigade B vermoedelijk gas- projectielen zijn neer geworpen. Ook in de buurt van Sparrenboomsche berg is door een der daar liggende onderdelen gas vermoed. Personeel heeft tijdelijk met opgezet gasmasker gewerkt. Onderzoek naar gas wees echter niets uit. Deze Avpl. is vanuit vliegtuigen met mitrailleurs bescho- ten, geen verliezen. Vermoedt wordt dat juiste plaats is ontdekt. De munitiewerkers gedetacheerd bij I - 8 R.A. en II - 19 R.A. keren terug. II Divisie klaagt over ongelijke verdeling van munitie. Ligt niet aan de Avpl. Sommige onderdelen verschijnen niet, of omdat de juiste plaats niet bekend is, of omdat er geen behoefte aan bestaat. 12 Mei C. Avpl. Broekhuizen klaagt over optreden van in zijn onmiddellijke nabijheid aanwezige mitrail- leurs. Ook transporten van II Auto Bataljon vuren zodra ergens een vliegtuig wordt gezien. Tref- kans is nihil en de Avpl. wordt daardoor verraden. Doorgegeven aan Sectie I [Sectie generale staf van II L.K.]. 11.10 Sectie V [Sectie geniedienst van II L.K.] meldt een hevige ontploffing, naar schatting plm. 5 km. N.O. van Driebergen. Vraagt of dit op een van onze Avpl. kan zijn. Bij informatie blijkt dit niet het geval te zijn. 22.00 Bericht van Sparrenboomsche berg, dat op plm. 200 m. Oost van de Avpl. 2 projectielen van vijandelijke artillerie zijn ingeslagen. 13 Mei 10.00 Meerdere geruchten bereiken ons, dat de Grebbelinie doorbroken is. Wij geloven dit niet. Alles is, zij het ook verdacht, rustig in O. richting. Geen vuur van artillerie en geen vliegtuigen. Avpl. Broekhuizen bericht, dat voor het eerst sedert 11 mei 12.00 weer munitie is ontvangen. 12.15 Ordonnans van Sparrenboomsche berg meldt: 11 UUR IS ONZE AVPL GEBOMBARDEERD, 12 PROJECTIELEN INGESLAGEN, WAARVAN ENKELE OP DE MUNITIE. DPL. BENNINK IS DODELIJK GETROFFEN EN DPL. BUIL LICHT GEWOND. VLIEGTUIGEN VERKENDEN HET VUUR EN HEBBEN ONS BESTOOKT MET MI- TRAILLEURS. 12.20 Doorgegeven aan Sectie I-2 [Sectie generale staf, bureau inlichtingen van II L.K.]Wachtmeester Pasmans naar Sparrenboomsche berg gezonden met opdracht de Avpl. zo mogelijk in O. richting te doen verplaatsen aan de Nieuwe Defensieweg en tevens voor overbrenging van het lijk naar Doorn te zorgen. Ook Avpl. Amerongen meldt beschieting, geen verliezen. Wachtmeester Pasman teruggekeerd, meldt dat personeel van Avpl. Sparrenboomsche berg door terugtrekkende of beter gezegd vluchtende troepen is teruggeslagen tot Elst. Met zeer veel moeite is het gelukt de Avpl. weer te bezetten. Er wordt echter geen munitie meer gehaald. In Elst is een massale ongeregelde terugtocht. een en ander doorgegeven aan het Stafkwartier. Later is gebleken, dat door het bombardement tevens is gesneuveld de gewoon dienstplichtige HOLMAAT. Beide lijken zijn door een gewondenauto meegenomen. De toestand schijnt alles behalve goed te zijn. Heb een voorgevoel van naderend onheil. 15.00 Bericht van Sectie I-2; ONMIDDELLIJK VERZAMELEN EN AFMARCHEREN OVER DRIEBERGEN - ODIJK - BUNNIK - UTRECHT-ZUID - JUTPHAAS - ACHTHOVEN - MONTFOORT. Alle bescheiden, behalve de financiële worden verbrand. 16.00 Klaar voor de afmars. De onderdelen marcheren op eigen gelegenheid naar de weg Bunnik - Utrecht. Nieuwe desillusie. Geen Waterlinie en geen bezetting. 21.00 Aankomst te Montfoort. 14 Mei 05.00 Voor het eerst een paar uur met kleren aan gerust. Inmiddels brengt de radio het ontstellende bericht dat het Nederlandse leger gecapituleerd heeft. Dit bericht, hoewel niet onverwacht, brengt toch bij de meeste woede en ontsteltenis te weeg. 's-Avonds naar Lopik. Sectie II [Sectie intendance van II L.K.] vertelt dat men 2 C.A.At. ver- loren waande. Men had schijnbaar vergeten, dat 2 C.A.At. naar Monfoort was gezonden en te zor- gen dat daar orders zouden zijn. We gaan weer aan het werk, want er worden Avpl. Lm. ingericht te De Meern en IJsselstein en deze reeds in de nacht van 14 op 15 Mei te doen bezetten. 15 Mei In gelatenheid wachten we nu maar op de dingen zullen komen. Algemeen wordt betreurd dat 2 onzer de strijd niet hebben overleefd. De strijd was dit offer niet waard. Ik ben vol lof over de verrichtingen van mijn personeel. Ieder van hoog tot laag heeft het uiterste gedaan, ook onder de moeilijkste omstandigheden, de strijdende troepen van al het nodige te voorzien De kapitein Commandant van 2 C.A.At. (H. Ketelaar) Klaas Bennink is op maandag 13 mei vervoerd naar de Hoofdverbandplaats gevestigd in het Seminarie te Rijsenburg bij Driebergen en op dezelfde dag begraven te Driebergen op de Nieuwe Algemene Begraafplaats militaire rij 6. Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant, woensdag 22 mei 1940 Na enkele dagen was het pleit beslist: Nederland verloor de strijd. De vijand was te overmachtig gebleken. Het Nederlandse leger bestond niet meer. En toen begon het wachten op nieuws. Ook voor Jentje. Nieuws kwam wel voor andere vrouwen: Je man, je zoon leeft. Dàt nieuws kwam niet voor haar. Ja, op dinsdag 21 mei, een week later, bracht haar broer Gerrit het zwarte nieuws. Klaas is gevallen… Op haar 31e verjaardag kwam de rouw in haar huis. Ze was weduwe geworden en haar meisjes hadden geen vader meer... Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant, donderdag 30 mei 1940 Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant, dinsdag 11 juni 1940 Op zaterdag 13 juli 1940 is het lichaam van Klaas overgebracht naar Genemuiden om hier, in zijn eigen omgeving, herbegraven te worden. Ds. Ligtenberg uit Kampen leidde de begrafenisdienst. Hij mediteerde over Openbaring 14: "Zalig zijn de doden, die in de Heere sterven, van nu aan…" Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant, maandag 15 juli 1940 Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant, maandag 15 juli 1940 Monument te Genemuiden Het naoorlogs leven begon. Het leven van alledag. Oh nee, Klaas Bennink werd niet vergeten. Een jaar later werd er een klein monument geplaatst boven zijn graf op het oude kerkhof. Het is een gemetseld monument met daar daarin twee herinneringsstenen. Bovenin een stem met aan de voorkant een helm uitgebeiteld met daarboven een afgeknotte, afgebroken pilaar. Symbool van zijn leven. In de muur zelf een lange steen met de tekst. DEN VADERLANDT GHETROUWE, tot de uiterste, onuitgesproken consequentie; blijf ik tot in de dood. Foto: Oorlogsgravenstichting Ds. Lamain bedankte namens te familie de burgerij van Genemuiden voor dit monument en stelde het gemeentebestuur voor om de naam van de “Dijkstraat” te veranderen in Klaas Benninkstraat. En zo is dat ook gebeurd Google Street View, juli 2016 Enkele Bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "In Genemuiden is niets gebeurd", Genemuiden 1940 -1945 H. Rietman en J. Bakker-Rietman Uitgave Gemeente Genemuiden, 1995. "Hun naam leeft voort...!" Oorlogsslachtoffers verleenden hun naam aan straten en gebouwen W.A. Brug Repro Holland B.V., Alphen aan den Rijn 1989. "Het krijgsvolk van weleer", Panorama van Leger, Luchtmacht en Marine in Mei 1940 J. Klingens Uitgeverij Jordans, Voorburg z.j. [1985]. "De operatiën van het Veldleger en het Oostfront van de Vesting Holland, Mei 1940" V.E. Nierstrasz Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1955. oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.grebbeberg.nl www.historischcentrumoverijssel.nl www.tracesofwar.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo mei 13, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Johannes Laurijs Gerardus (Jan) AARTS (31 jaar). Foto: Hilvarenbeek Geboren zondag 20 september 1908 te Waalwijk (NB) Zoon van Sebastiaan AARTS en Antonia BOEIJMEER Jan was de oudste zoon en kreeg later in het gezin nog gezelschap van twee broers, Jac (1911) en Gerard (1912), en twee zussen, Jo (1913) en Nelly (1915). Twee andere kinderen stierven jong en er werd een kind doodgeboren. Toen Jan nog geen jaar oud was, in 1909, verhuisde het gezin naar Hilvarenbeek. De Gebroeders Aarts, v.l.n.r. Jan (1908-1940), Gerard (1912-1995), Jac (1911-1943) Foto: Oorlog en Vrijheid Jan Aarts werd schoenmaker, later textielarbeider en ging bij de Twernerij en Ververij "Broekhoven" in Tilburg werken. Op zaterdag 15 april 1939 huwde Jan op 30-jarige leeftijd in Hilvarenbeek met de 24-jarige Antoinetta Maria (Anna) van DINTER. Bij afkondiging van de voormobilisatie van het Nederlandse strijdkrachten op vrijdag 25 augustus 1939 moest Jan onmiddellijk opkomen voor een hernieuwde krijgsdienst. Jan wordt als dienstplichtig soldaat bij de Staf van het 30e Regiment Infanterie (St. - 30 R.I.) ingedeeld als ordonnans. Het 30e R.I. lag in Vak Asten van de Peel-Raamstelling in Noord-Brabant. De commandopost was gevestigd in Asten. 10 Mei 1940 en volgende dagen ... Na de Duitse inval en de doorbraak met een pantsertrein bij Mill in de Peel-Raamstelling, werd in de avond van 10 mei bevel gegeven tot een terugtocht naar het westen van Noord-Brabant. Daar zou opnieuw de verdediging ter hand worden genomen. Tijdens deze terugtocht heeft het grootste deel van de Staf en de daarbij behorende goederentrein van 30 R.I. tot Bergen op Zoom dezelfde route gevolgd als de overige troepen. Van een nieuwe poging tot verdediging is niets terecht gekomen en er werd opdracht gegeven zich in Zeeland te hergroeperen. Ten gevolge van tegenstrijdige orders trok een gedeelte van de Staf via Antwerpen en Zeeuws-Vlaanderen naar Walcheren om daar aan- sluiting te krijgen bij het overige troepen van 30 R.I. die via Zuid-Beveland naar Walcheren waren getrokken. Jan Aarts maakte deel uit van de groep die via Antwerpen naar Zeeuws-Vlaanderen reisde. De reis verliep onder zeer moeilijke omstandigheden, o.a. oprukkende Franse troepen, Duitse luchtaanvallen en grote aantallen voor de Duitse opmars vluchtende burgers. Vanuit Breskens probeert men naar Vlissingen over te steken om zo naar Middelburg te komen. Veel gemotoriseerde troepen van diverse onderdelen wachten geduldig op de oversteek. De veerpont naar Vlissingen vaart continue afgeladen heen en weer ... 13 Mei 1940 in de middag ... De troepen waaronder Jan Aarts en een deel van Staf 30 R.I. wachten geduldig te Breskens om met de veerpont de oversteek naar Vlissingen te kunnen maken. Men dacht om ongeveer 21.00 uur in Middelburg te zijn voor een maaltijd en een slaapplaats, maar dat gaat veel later worden. Het is reeds schemerdonker als de overtocht gemaakt wordt. De haven van Vlissingen heeft het al flink te verdu- ren gekregen. Veel schade, de grote aanlegsteiger van de veerpont is door een voltreffer gezonken en in de buitenhaven liggen verschillende schepen gezonken, waaronder een hospitaalschip ....... Na ontscheping gaan de troepen op weg naar Middelburg: Met luitenant Viergever voorop, gaan wij in langzaam tempo, vanwege de duisternis, naar Middelburg, in de hoop daar eindelijk wat rust te kunnen vinden. een hoop, die zoals later zal blijken, wederom niet in vervulling gaat. Het dinertje, dat wij onszelf beloofd hadden, hebben we inmiddels maar afge- schreven. Dikwijls worden we op deze route aangehouden door militaire wachtposten en telkens weer worden wij gewaarschuwd voor parachutisten, die zojuist gedaald moeten zijn.
Tegen half twaalf [23.30 uur], passeren wij de eerste huizen van Middelburg. Bij de brug worden we nogmaals aangehouden, thans door de militaire politie. Verschillende van ons verlaten even de wagens. Ik zit nog in de cabine van de tweede wagen als ik plotseling, vrijwel recht voor mij een vuurstraal zie en een vuurstoot van ongeveer tien schoten weerklinkt. Ik behoef er niet aan te twijfelen op wie hier gevuurd wordt, want vlak naast mij, op de plaats waar nog geen minuut geleden de bestuurder zat, vliegt een kogel door de voorruit. Ik laat mij uit de cabine glijden en zoek dekking achter de motorkap. De anderen zijn in allerijl tegen het talud aan de kanaalkant gaan liggen en vandaaruit wordt terugge- vuurd, in de richting waarin de vuurstraal is waargenomen. Wat is evenwel hopelozer, dan in stikdon- kere nacht vuren op een onbekend doel? Er wordt niet meer teruggevuurd, zodat wij aannemen, dat de aanvaller op de vlucht is geslagen. We begeven ons naar de wagens om te kijken of er misschien iemand geraakt is. Zover zijn wij nog niet gekomen of opnieuw klinkt een lang aangehouden vuurstoot, die afkomstig moet zijn van een automatisch geweer of lichte mitrailleur. Weer zoeken wij dekking. Een Rotterdammer, die wij onderweg hebben opgepikt, neemt het initiatief om op de achterste auto, de door ons in Antwerpen gevonden mitrailleur in stelling te brengen en het vuur op onze onbekende aanvallers te openen. Hoe lofwaardig het doortastend optreden van deze knaap ook genoemd mag worden, de opstelling van het wapen had hij slecht gekozen, want hij was nu verplicht om over de andere wagens heen te vuren. Het schieten houdt op! Nu zijn we instaat de verschrikkelijke gevolgen van deze korte schietpartij te overzien. Zeven jongens zijn getroffen, de meesten naar mijn oordeel door eigen vuur. Korporaal de Jong, onze paardenverpleger, en Aarts, de schoenmaker, alsmede een viertal voor ons onbekende sol- daten, zijn gedood. Sey, de ons allen zo sympathieke Zeeuw, die wij diezelfde nog benijd hebben, om- dat hij het voorrecht had om enkele ogenblikken bij zijn vrouw te zijn, is zeer zwaar gewond, zo zwaar zelfs, dat wij ook hem reeds dood wanen, maar gelukkig is hij weer aardig opgeknapt en heeft hij on- langs het hospitaal verlaten. Keesje Poirters, die wij die morgen hadden opgepikt, is licht gewond.
Wel een zeer droevig slot van deze, bijna volbrachte reis.
We zijn nu allen moreel kapot. In dagen niet geslapen en weinig gegeten, en nu juist op het ogenblik, dat wij hoopten rust te krijgen, komt dit voor ons zo vreselijke gebeuren. Ach, mijn GOD, waarom toch ....Uit: "Terug !" Jan Aarts sneuvelde bij de Schroebrug in Middelburg. Bij deze brug werden de militairen aangehouden door de militaire politie. Hierna werden ze plotseling beschoten vanaf het Vlissings Jaagpad door Franse militairen. Deze militairen gingen er vanuit dat vijandelijke troepen hen tegemoet kwamen. Ze openden daarom het vuur en de Nederlandse militairen schoten terug. Tijdens deze schotenwisseling sneuvelden zes Nederlandse militairen. De slachtoffers werden naar het gasthuis aan het Noordpoortplein 2 te Middelburg overgebracht alwaar lijkdienaar L.M. Plaizier op 14 mei 1940 om 03.00 uur officieel de dood constateerde. Het overlijdensbericht bereikte de familie pas op vrijdag 31 mei 1940. Jan Aarts bleek de enige gesneuvelde Beekse militair van de meidagen te zijn. Met twee strijdmakkers was hij op woensdag 15 mei 1940 voorlopig begraven op de R.K. Begraafplaats te Middelburg in rij 2 militair graf 1B 4 persoons. Nieuwe Tilburgsche Courant , donderdag 6 juni 1940 Nieuwe Tilburgsche Courant, vrijdag 7 juni 1940 In juni lukte het de weduwe om vervoer te regelen voor een bezoek aan Zeeland. Het viel niet mee om het stoffelijk overschot van Jan in Hilvarenbeek te krijgen. Piet Marteijn de veldwachter moest hem tij- dens de opgraving gaan identificeren. Dat mocht zijn vrouw Anna zelf niet bij zijn. De benodigde benzi- ne bon voor de terugreis van Jan naar Hilvarenbeek kreeg zij niet van de burgemeester. Hierop ging zij naar de Duitse Ortscommandant op de Heuvel te Tilburg waar ze de benodigde bon wel kreeg. De weduwe van Jan Aarts en enkele familieden bij het tijdelijk graf van haar gesneuvelde man in het Zeeuwse Middelburg. Foto: Oorlog en Vrijheid Eindhovensche en Meierijsche Courant, woensdag 26 juni 1940 Nieuwe Tilburgsche Courant , maandag 1 juli 1940 In Hilvarenbeek nam een comité van teruggekeerde ex-militairen onder leiding van Jan Kluijtmans, Jan Naaijkens en Harrie van der Sanden het initiatief om hun gevallen kameraad weer thuis te brengen. Er werd geld ingezameld voor een her- begrafenis en een passend grafmonument. Nieuwe Tilburgsche Courant , zaterdag 5 october 1940 Foto: Hilvarenbeek Na overbrenging van de stoffelijke resten naar Hilvarenbeek vond op zaterdag 19 october 1940 de plechtige uitvaart en begrafenis plaats onder grote publieke belangstelling. Bij het verlaten van de kerk Foto: Hilvarenbeek Nieuwsblad van het Zuiden, maandag 21 october 1940 Foto: Bidprentjesarchief Onthulling grafmonument te Hilvarenbeek, zaterdag 2 augustus 1941 Nieuwe Tilburgsche Courant, zaterdag 2 augustus 1941 Bij de onthulling van het monument Foto: Hilvarenbeek Nieuwsblad van het Zuiden, maandag 4 augustus 1941 Oudstrijders bij het zojuist onthulde grafmonument Foto: Hilvarenbeek Nieuwsblad van het Zuiden, dinsdag 26 augustus 1941 De dood van Jan was overigens niet de enige slag die de familie Aarts zou treffen. Broer Jac tekende in 1937 voor het Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNIL) en vertrok naar de Oost. Hij werd als sergeant na de capitulatie van het KNIL door Japaners krijgsgevangen gemaakt en afgevoerd naar Thailand om te werken aan de Birmaspoorlijn. Op 7 september 1943 bezweek Jac. (31 jaar) aan malaria en andere ont- beringen in Kuie een klein werkkamp aan de rivier, 190 km van Non Pladuk. Jac is herbegraven op het Kanchanaburi War Cemetery te Thailand. Sinds enkele jaren is er in Hilvarenbeek een pad naar de gebroeders Jan en Jac Aarts vernoemd. Gebroeders Aartspad te Hilvarenbeek Foto: Google Street View, juli 2016 Toen midden jaren '90 de tand des tijds wel erg zichtbaar werd, adviseerde de Oorlogsgravenstichting om het graf te ruimen en de stoffelijke resten over te brengen naar het militaire ereveld op de Grebbeberg. Om begrijpelijke re- denen was de weduwe van Jan Aarts hier geen voorstandster van. Op zondag 12 oktober 2008 is het gerenoveerde grafmonument onthuld, op het kerkhof aan de Doelenstraat in Hilvarenbeek. Tijdens de renovatie is ook de daarop eerder onjuist vermelde geboorteplaats Hilvarenbeek alsnog ge- wijzigd in Waalwijk. Het grafmonument voor de renovatie van 2008 Foto: Oorlogsgravenstichting Het monument na de renovatie Foto: hiveminer (porochelt 2012) Enkele Bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "Hilvarenbeek 1940 - 1945" K. van Kemenade Drukkerij-Uitgeverij De Kempen B.V., Hapert 1983. "De strijd in Zeeland, Mei 1940" C.D. Kamerling. Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1954. "De verdediging van Noord-Limburg en Noord-Brabant, Mei 1940" V.E. Nierstrasz, Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1953. "Terug !" Oorlogs - herinneringen van het personeel van Staf 30 R.I. bij hun terugtocht uit de Peel in de oorlogsdagen van Mei 1940. J. de Bode -en- G.A.M. van Keulen In eigen beheer, Dordrecht Maart 1941. brabantsegesneuvelden.nl oorlogsgravenstichting.nl waalwijkwiki.nl oorlogenvrijheidhilvarenbeek.nl www.archieven.nl www.tracesofwar.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
ma mei 14, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Johannes Gerardus Hubertus (Gerard) LUBSE (21 jaar). Foto: Toen het donker was Geboren vrijdag 4 october 1918 te Weert (LB) Zoon van Joannes Mathias LUBSE en Catharina Elisabeth HENDRICKX Het Kanton Weert, zaterdag 5 october 1918 Religie: Rooms Katholiek Woonplaats: Weert, Molenstraat 12 De Nieuwe Koerier, dinsdag 13 april 1937 Gerard was een zeer gewaardeerd lid van de gymnastiek- en atletiek vereniging Jan van der Croon te Weert. Hij wist vele overwinningen te behalen op het vlak van atletiek. De vereniging betreurde het feit dat Gerard voor zijn dienstplicht naar het verre Den Helder moest afreizen. Gerard diende als matroos 2e klasse Z.M. met stamboeknummer 12448 aan boord van kanonneerboot Hr.Ms. Johan Maurits van Nassau (1933-1940). Hij werd ingezet als bediende bij de officieren. Mei 1940 Hr.Ms. Johan Maurits van Nassau voor Rilland Bath (ZL) begin mei 1940 Foto: Maritiem digitaal Tijdens de Duitse aanval op Nederland in op 10 mei 1940, lag de kanonneerboot Hr.Ms. Johan Maurits van Nassau (JMvN) onder commando van Kapitein-luitenant ter zee P. Kronenburg op de rede van Vlissingen. Tijdens de eerste dag van de Duitse aanval, op 10 mei, wist het schip een van de Duitse vliegtuigen die mijnen legde op de rede van Vlissingen neer te schieten. Na olie en water geladen te hebben in de haven van Vlissingen kreeg het schip op 10 mei om 12.45 uur orders om op te stomen naar Hoek van Holland. Kort na de aankomst in Hoek van Holland werd deze order herroepen i.v.m. het verloren gaan van de torpedobootjager Hr.Ms. van Galen op de Nieuwe Waterweg en moest het schip terug naar Vlissingen. Omdat de schroef van het schip bij het uitvaren van de haven verstrikt raakte in de ankerketting van een boei werd de nacht voor anker liggend doorgebracht nabij Hoek van Holland. Op 11 mei ’s-middags weet het schip vrij te komen van de ankerketting, daarbij constateert men dat de bakboordschroef zwaar is beschadigd. Maandag 12 mei kreeg het schip de opdracht op te stomen naar Den Helder voor een spoed reparatie aan bakboordschroef. Op 13 mei werd het schip door een Duits Heinkel-vliegtuig aangevallen, waarbij het geen schade opliep. Aangekomen op de rede van Den Helder kreeg het schip de opdracht op te stomen naar de Texelstroom om vanaf daar de kop van de Afsluitdijk onder vuur te nemen. Op 14 mei werd door de Johan Maurits de Duitse batterij bij Kornwerderzand onder vuur genomen, waarbij 98 schoten zijn afgevuurd. Na deze suc- cesvolle actie kreeg het schip opdracht om naar de rede van Den Helder te stomen. Onderweg kreeg het schip al diverse duikbomaanvallen te verduren maar wist deze allen af te slaan. Op 14 mei om 17.00 uur werd door de aanwezige schepen op de rede van Den Helder het sein voor de overtocht naar Engeland ontvangen. Met 13 mijls vaart stoomde de JMvN voorafgegaan door de mijnen- legger Hr.Ms. Jan van Brakel en gevolgd door de Hr.Ms. Van Meerlant en de Hr.Ms. Nautilus door het Schulpengat naar buiten. Ter hoogte van Callantsoog op westelijke koers liggende begonnen op circa 8 mijl uit de wal de duikbom- aanvallen opnieuw. De vliegtuigen, met de zon in de rug, hadden het speciaal voorzien op de JMvN, het grootste van de in kiellinie varende schepen. Om ongeveer 18.15 uur werd de kanonneerboot getroffen door twee bommen waarvan er één op het voorschip terecht kwam en door de munitielift een aantal dekken lager, bij de munitiebergplaats van het voorste 15 cm. kanon, tot ontploffing kwam waardoor een hevige brand ontstond. De tweede bom raakte de stuurboord motorsloep en explodeerde, buitenboord, ter hoogte van de waterlijn. Deze tweede bom veroorzaakte een aantal gaten in de scheepswand die echter niet fataal waren. Uit voor- zorg werd snel de bakboord motorsloep gestreken. De brand bij de voorste 15 cm. munitiebergplaats die met alle mogelijke middelen bestreden werd, onder leiding van de Eerste officier de Luitenant ter zee der 1e klasse M. Schoo, werd het schip echter wel fataal. De brand was te fel en kon niet bedwongen worden. Na ongeveer 10 minuten kwam de munitiebergplaats tot ontploffing waardoor het lot van de JMvN snel bezegeld werd. Het voorschip begon dadelijk te zinken waardoor het achterschip naar boven kwam en de schroeven zicht- baar werden. Zo bleef de kanonneerboot nog circa vijftien minuten drijven zodat alle overlevenden van boord konden springen met als laatste de scheepshond. De bemanning van de motorsloep begon meteen gewonden uit het water op te pikken en ook de Jan van Brakel, Nautilus en torpedoboot Hr.Ms. G 13 scho- ten te hulp. Terwijl op het zinkende schip nog steeds op de aanvallende Duitse vliegtuigen geschoten werd met één van de 40 mm mitrailleurs hielden de mijnen-leggers Hr.Ms. Medusa en Hr.Ms. Douwe Aukes hun westelijke koers aan en namen geen deel aan de reddingswerkzaamheden omdat zij nog een groot aantal mijnen aan boord hadden. Kort nadat de JMvN definitief in de golven van de Noordzee verdwenen was, waren alle drenkelingen uit zee opgepikt. De reddingswerkzaamheden werden vergemak-kelijkt door een kalme zee en het feit dat het nog volop licht was. De commandant van de Nautilus, gaf de G 13 de opdracht om zoveel mogelijk gewonde of in shock verkerende overlevenden terug naar Den Helder te brengen. De torpedoboot nam 45 geredden aan boord, onder wie de commandant van de JMvN, terwijl de overige ruim 60 overleven- den aan boord van de mijnenleggers bleven. Intussen had commandant van de G 13 via de radio verno- men van het nieuws van de capitulatie en wilde eigenlijk liever niet naar Den Helder terugvaren, omdat hij zich dan aan de Duitsers zou moeten overgeven, maar voerde de opdracht toch uit. De Dorus Rijkers, een schip van de Noord- en Zuid-Hollandse Reddingmaatschappij (NZHRM), had om 19.00 uur de haven van Den Helder verlaten naar aanleiding van SOS seinen afkomstig van de Jan van Brakel. De Dorus Rijkers voer door het Schulpengat en ontmoette even later de G 13. De 45 gewonde schipbreukelingen, waaronder Gerard Lubse werden overgenomen en de Dorus Rijkers voer onmiddel- lijk terug naar het Nieuwe Diep, de haven van Den Helder. Ondanks de capitulatie werd de reddings- boot op de terugweg nog bestookt met bommen en mitrailleurvuur door Duitse vliegtuigen maar werd niet getroffen. De G 13 ging na het overzetten van de gewonde schipbreukelingen op tegen koers om weer rendezvous te maken met de overige oorlogsschepen op weg naar Engeland Er waren uiteindelijk 17 doden te betreuren bij de ondergang van Hr. Ms. Johan Maurits van Nassau. Gerard Lubse werd opgenomen in het Marinehospitaal te Den Helder met zware verwondingen aan zijn rechter onderbeen en hoofd. Hij overleed op woensdag 15 mei 1940 aan zijn bekomen verwondingen. Gerard werd op donderdag 16 mei 1940 begraven op de R.K. begraafplaats te Den Helder De Nieuwe Koerier, zaterdag 25 mei 1940 Het 1e Graf van Gerard, R.K. Begraafplaats St. Joseph te Den Helder 1940 Foto: In Memoriam Foto: Oorlogsgravenstichting Limburger Koerier, zaterdag 8 juni 1940 Het Kanton Weert, vrijdag 28 juni 1940 Op zaterdag 18 november 1961 heeft Gerard zijn laatste rustplaats gevonden op het Erehof van de Algemene Begraafplaats aan de Kerkhoflaan te Den Helder (NH) in graf 8. Foto: André Reijniers - 4 mei 2014 Het 2e Graf van Gerard te Den Helder Foto: André Reijniers - 25 maart 2010 Hervormde Kerk te Callantsoog (NH) Foto: Jacq van Neutegem - 16 maart 2017 Elk jaar worden op 4 mei bij de kerk van Callantsoog de doden herdacht die door oorlog of terreur om het leven zijn gekomen. Door een stille omgang over het kerkhof en het leggen van kransen bij het monument voor de kerk worden de mensen, die hun leven voor de vrede gegeven hebben, geëerd. Op initiatief van Historische Vereniging Callantsoog werd op dinsdag 4 mei 2010 in de drenkelingenhoek van het kerkhof extra aandacht besteed aan een scheepsramp die plaats vond op 14 mei 1940 voor de kust van Callantsoog. Op die bewuste dag werd de kanonneerboot Hr.Ms. Johan Maurits van Nassau on- der vuur genomen door Duitse bommenwerpers. Door een voltreffer in de munitieopslag ontstond een grote ontploffing, het schip brak in tweeën en zonk onmiddellijk. Er waren 17 doden te betreuren. Ter nagedachtenis aan deze omgekomen bemanningsleden werd er, na 70 jaar, een plaquette onthuld. Dit gebeurde door de Directeur Kustwacht, de Kapitein ter zee C.J.H. Trimpe Burger en zijn vrouw. Heel bijzonder was toch wel dat er nog een overlevende van die scheepsramp aanwezig was bij deze plechtig- heid. Het is de toenmalige matroos Kees van Aken uit Schiedam, nu 89 jaar ! Kees werd zwaargewond en onder de stookolie door een van de andere oorlogsschepen uit het water gehaald en naar een Engels ziekenhuis vervoerd. Kees van Aken en de Kapitein ter zee C.J.H. Trimpe Burger Foto's: Jan Corts - 4 mei 2010 Monument Kazematten Museum te Kornwerderzand (FR) Het Marinemonument te Kornwerderzand (gemeente Súdwest-Fryslân) bestaat uit twee metalen plaquettes die zijn aangebracht op een constructie van corten- staal. De plaquettes bevinden zich op een plaat van cortenstaal die aan weers- zijden gedragen wordt door twee kolommen van hetzelfde materiaal. Aan de rechterzijde is een anker bevestigd. Achter het monument bevindt zich een vlag- genstok. Het monument wordt omgeven door een rechthoek die is afgebakend met basaltblokken. Recht voor het monument leidt een trapje van basaltblokken omhoog naar het monument. De ruimte om het monument is gevuld met kiezel- stenen. Het monument is opgericht ter nagedachtenis aan 17 bemanningsleden van de Hr.Ms. Johan Maurits van Nassau. Na het verlenen van ondersteuning aan de strijd op Kornwerderzand en het buiten gevecht stel- len van Duitse kanonnen op de Friese kust werd de Johan Maurits van Nassau op weg naar Engeland op 14 mei door Duitse vliegtuigen tot zinken gebracht, waarbij 17 bemanningsleden om het leven kwamen. Het monument is ontworpen door Hennie Beverdam. Het monument is onthuld op 7 april 2005 door de toenmalige Commandant der Zeemacht in Nederland, Vice-admiraal J. van der Aa. Foto's: Bayke de Vries - 23 Juli 2014 Enkele Bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "Gedenkrol van de Koninklijke Marine 1939-1962" en het niet gepubliceerde "Supplement" op deze gedenkrol H.J. Floor † Weesp, 2004. "Toen het donker was" R. van de Schie Uitgave: Het land van Weert, Weert 1950. "In Memoriam" Onze Marinegraven van den oorlog mei 1940 A. Chambon Comité Onze Marine, Den Helder 1941 callantsoogaanzee.blogspot.nl nl.wikipedia.org oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.kazemattenmuseum.nl www.mystiwot.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
di mei 15, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Jan de RIDDER (30 jaar). Foto: Oorlogsgravenstichting Jan geboren op donderdag 14 october 1909 te Achterberg, gemeente Rhenen (UT) Zoon van Jan de RIDDER en Teunisje BEUKHOF Na de lagere school werkt Jan op het boerenbedrijf van zijn vader aan de Cuneraweg. Op 20 maart 1929 wordt hij als gewoon dienst- plichtig soldaat ingelijfd bij 2e compagnie van het 3e bataljon van het 16e Regiment Infanterie (2 - III - 16 R.I.). Foto: Oorlogsgravenstichting Nadat Jan verschillende keren op herhaling te zijn geweest, krijgt hij op dinsdag 29 augustus 1939 opnieuw een oproep vanwege de algehele mobilisatie van het Nederlandse leger. Jan wordt nu ingedeeld bij de 2e compagnie van het 3e bataljon, 40e Regiment Infanterie (2 - III - 40. R.I.). Dit is een z.g.n. "oorlogsregiment" dat is gevormd uit het stamregiment 16 R.I. Deze oorlogsregimenten bestaan in hoofdzaak uit oudere lichtingen dienstplichtige soldaten en reserve personeel. Die nieuwe oproep komt erg slecht uit, want Jan is net bezig met het opzetten van een eigen boerenbedrijf. De commandant van 2 - III - 40. R.I., de Reserve kapitein J. Hagers schrijft:
"Bij de mobilisatie bleek dat de meeste (oudere) manschappen van de compag- nie niets van militaire tucht en orde afwisten, zeer slecht geoefend waren, de behandeling van de mitrailleurs niet kenden, geen half uur konden marcheren zonder uitvallen. De geest goed, hoewel niemand het au sérieux nam”.De eerste twee maanden van de mobilisatie lag de 2e compagnie in het Zeeuw- se Aagtekerke. In december 1939 is de compagnie druk bezig met stellingbouw in Zanddijkstelling. Het materieel daarvoor was niet voor handen en kwam met vertraging langzaam aan. Dit feit en het slechte weer maakten dat bij ons ver- trek de stelling slechts gedeeltelijk af was. Het 3e bataljon van het 38 R.I. zou achter blijven en alles afmaken. De stelling ligt op Zuid-Beveland en loopt van Yerseke naar Hansweert, net voor het kanaal door Zuid-Beveland. In geval van een oorlog "geval oost" zal ons 3e bataljon het middenvak van de Zanddijkstelling gaan bezetten. 1940 Vanaf 5 januari tot 9 mei 1940 is de 2e compagnie gelegerd in Vlissingen. In de avond van donderdag 9 mei komt de opdracht binnen voor de afmars naar Kapelle-Biezelinge. Het bataljon maakt zich gereed en vertrekt op vrijdag 10 mei 1940 ten 01.30 uur naar het station vanwaar om 02.30 uur de trein vertrekt. In Kapelle-Biezelinge moeten de oude kwartieren weer worden betrokken, waaruit de compagnie in november waren vertrokken. Om 04.00 - 04.30 komen de eerste vliegtuigen over en is in de verte het geknal van luchtafweergeschut te horen. Op de vraag of dit nu oorlog is durft niemand van de plaatselijke hogere legerleiding antwoord te geven terwijl boeren via de radio gehoord hebben dat er overal in het Westen van het land parachutisten uit de lucht vallen. Pas om 06.00 uur krijgt de bataljonscommandant te horen dat er oorlog is met Duitsland en dat het bataljon op moet rukken naar de stelling. Na veel tegenstrijdige orders vertrekt als laatste eenheid van het bataljon de 2e compagnie terwijl deze hun kwartieren het dichtste bij de stelling hadden. Ondanks de overvliegende vijandelijke toestellen werd het bataljon niet aange- vallen. Om circa 09.00 uur komen ze aan in de stelling. Omdat de achterliggen- de stoplijn van onze stelling totaal niet gereed was en er nog schuilplaatsen ontbreken moet de 2e compagnie direct aan het werk om alles af te maken of vanuit het niets op te bouwen. Tijdens de grondwerkzaamheden vielen Stuka's de commandopost in opbouw aan, het liep allemaal goed af. De mannen werken als paarden. Tegen het invallen van de duister op deze eerste oorlogsdag komt er een Franse gemotoriseerde eenheid door de stelling op weg naar het oosten. De volgende dagen worden gekenmerkt door vliegtuigaanvallen, tegenstrijdige orders, uitrukken in openvrachtwagens naar gelande parachutisten die er niet zijn en de stelling verder afbouwen. Veel slaap krijgen de mannen niet. Men is meer bezig met het opnieuw ergens een stellingen te bouwen in opdracht van de Fransen dan het afmaken van de eigen oorspronkelijke stellingen. De chaos is groot... Vanwege zijn boerenachtergrond draagt Jan de zorg over de paarden van zijn compagnie. Op 15 mei 1940, na de capitulatie van de overige Nederlandse troepen, wordt de strijd in Zeeland voortgezet om de Duitse opmars te vertra- gen en Franse troepen de gelegenheid te geven te ontkomen. De voorliggende Bathstelling, bij Rilland-Bath, valt op 15 mei. Tegen de avond forceren Duitse troepen een doorbraak in de Zanddijkstelling. De Nederlandse troepen trekken zich terug over het kanaal door Zuid-Beveland en gaan richting Goes. In de ochtend van de 16e trekken de Franse verder naar Walcheren terug om daar achter de Sloedam een laatste verdediging tegen de oprukkende Duitse troepen te voeren. De verwarring groot, de chaos compleet. Op donderdag 16 mei 1940 ligt de compagnie van Jan de Ridder onder vuur van Duitse artillerie en vliegtuigen. Jan en zijn collega’s krijgen opdracht om vanaf het station Kapelle-Biezelinge terug te trekken naar Borssele. Ook de 2 keuken- wagens van de compagnie moeten naar Borssele, maar een van de jonge dienst- plichtige wagenmenners durft de gevaarlijke rit niet aan. De 31-jarige, ongehuwde soldaat Jan de Ridder die deze route al eerder heeft gereden, neemt vrijwillig zijn plaats in. Op de terugreis met de 2 uitgespannen paarden komt Jan de Ridder om het leven. Bij het oversteken van een spoorweg- overgang in de nabijheid van de boomgaard waar zijn compagnie zich bevindt, wordt hij getroffen door een granaat en komt ter plekke te overlijden ... Een dag later op vrijdag 17 mei 1940 wordt Jan begraven op de Algemene Begraafplaats te Kapelle in een militair graf. Jan de Ridder is de enige militair van zijn compagnie die sneuvelde. Op donderdag 27 juni 1940 wordt het stoffelijk overschot van Jan de Ridder overgebracht naar de Algemene Begraafplaats te Rhenen. Zijn kameraden van de 2e compagnie bieden de grafsteen aan. Foto: Oorlogsgravenstichting Op woensdag 26 juni 2013 heeft dienstplichtig soldaat Jan de Ridder zijn laatste rustplaats gevonden op het Militair Ereveld Grebbeberg te Rhenen (UT). Een detachement van het Regiment Infanterie Oranje Gelderland uit Ermelo droeg de kist naar de laatste rustplaats in Rij 11, Graf 14. Na afloop van de ceremonie zal de steen op het graf worden geplaatst Foto's: André Dorst - 26 juni 2013 (Reformatorisch Dagblad ) Jan de Ridder is nu op het Ereveld Grebbeberg met zijn gevallen kameraden herenigd in Rij 11, Graf 14. Foto: André Reijniers - 28 mei 2017 Foto: Oorlogsgravenstichting Enkele Bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "De strijd in Zeeland, Mei 1940" C.D. Kamerling. Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1954. Reformatorisch Dagblad, donderdag 27 juni 2013 oorlogsgravenstichting.nl oorlogzeeland.nl www.archieven.nl www.defensie.nl www.rd.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
wo mei 16, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Herman JONKER (21 jaar). Foto: Gevallen voor het vaderland Geboren op woensdag 4 september 1918 te Olst (OV) Zoon van Tinus JONKER en Harmpje BROEKE Herman kwam uit kwam uit een gezin met 4 broers. Hij was verloofd. Zijn beroep was banketbakker. Religie: Nederlands Hervormd Op 21 maart 1938 werd hij in persoon ingelijfd als gewoon dienstplichtige van de lichting 1938 bij het Regiment Wielrijders. Bij de reorganisatie van de wielrijders op 1 maart 1939 werd hij ingedeeld bij het 1e Regiment Wielrijders. Inmiddels was Herman korporaal geworden. Op dinsdag 29 augustus 1939 tijdens de algemene mobilisatie werd hij opgeroepen. Tijdens oorlogsdagen van mei 1940 diende Herman als Wielrijder-(motor)ordonnans bij de Staf van het IIe bataljon van het 1e Regiment Wielrijders (St.- II – 1 R.W.). Herman werd zwaar gewond door een niet strijd-gerelateerd motorongeval in Papen- drecht op 12 of 13 mei 1940. Hij overleed aan deze verwondingen op vrijdag 17 mei 1940 in het gemeenteziekenhuis te Gouda. Herman is op zondag19 mei 1940 begraven op de Gemeentelijke Begraafplaats aan de Prins Hendrikstraat in Gouda in een militair graf. Deventer Dagblad - De Koerier, maandag 27 mei 1940 Deventer Dagblad - De Koerier, vrijdag 31 mei 1940 Foto: Oorlogsgravenstichting - 24 april 2013 In het lijkenhuisje op de oude gemeentelijke begraafplaats aan de Prins Hendrikstraat in Gouda hangt nog het oude grafteken van Herman Jonker. Het is een wit metalen kruis waarop zijn naam geschilderd is. Toen zijn graf daar werd opgeheven, zijn de stoffelijke resten van Herman Jonker door zorg van de Oorlogsgravenstichting overgebracht naar het Militair ereveld Grebbeberg te Rhenen. Daar is hij herbegraven op vrijdag 13 juni 1980 in Rij 11, Graf 33. Foto's: André Reijniers - 28 mei 2017 -- 10 april 2011 Monument Wielrijders 's-Hertogenbosch De Isabellakazerne te ’s-Hertogenbosch, bakermat van het Regiment Wierijders De militaire functie als kazerne bleef behouden tot de jaren negentig van de vorige eeuw. Vanaf dat moment, tot aan 2007, zijn er vluchtelingen gehuisvest. Sinds 2013 is het com- plex tijdelijk in gebruik door studenten, bedrijven en horeca, in afwachting van een defini- tieve herbestemming. Met ingang van 2015 biedt Isabella weer onderdak aan de collectie militaire wielrijders. Ter herdenking van de gevallen Wielrijders is in 1988 een herdenkingsmonument opgericht op het terrein van de Isabellakazerne. Foto's: Marc Zoutendijk - 9 december 2016 Enkele Bronnen: "Gevallen voor het vaderland, in of afkomstig uit Olst – Whije …" A.G.M. Heijmerikx In eigen beheer, Whije 2017 "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "De militaire wielrijders" Het ontstaan en verdwijnen van twee roemruchte Regimenten L.J.P. Knoops St Militaire Wielrijders, Son, 1995 "De krijgsverrichtingen op het Zuidfront van de Vesting Holland, Mei 1940" V.E. Nierstrasz. Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1963. oorlogsgravenstichting.nl www.fortisabellakazerne.nl www.zuidfront-holland1940.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
do mei 17, 2018 7:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Dirk (Dick) LAMBINON (24 jaar). Foto: Oorlogsgravenstichting Geboren dinsdag 16 mei 1916 te Leiden (ZH) Zoon van Dirk Johan LAMBINON en Teuntje STUIVENBERG Leidsch Dagblad, woensdag 17 mei 1916 Woonplaats: Leiden, Johan de Wittstraat 7 Dienstplichtig Sergeant bij de 1 sectie van de 2e compagnie van het 1e bataljon van het 4e Regiment Infanterie (1 - 2 - I - 4 R.I.). 4 R.I. lag gedurende de mobilisatie rondom Katwijk - Noordwijk en was o.a. belast met de bewaking en de eventuele verdediging van het in aanbouw zijnde vliegveld Valkenburg (ZH). De 2e compagnie van Dick Lambinon was ondergebracht in Noordwijk aan Zee. Foto: Mei 1945 – Mei 1945 – Mei 1985 Vrijdag 10 mei 1940 Omstreeks 04.15 uur vallen de eerst Duitse bommen op het vliegveld in aanbouw gevolgd door landingen van parachutisten 04.30 uur zuid en om 04.45 uur noord van het veld. De nog aanwezige troepen van het 3e bataljon binden de strijd aan maar moeten al snel het onderspit delven. De Duitsers hebben het veld in handen. Na alarmering van de overige onderdelen gaf de commandant van 4 R.I., luitenant-kolonel H.D. Buurman te Noordwijk omstreeks 06.30 uur de volgende opdrachten: Aan zijn eerste bataljon (I - 4 R.I.) onder kapitein W.C. Dekker: "Oprukken van Noordwijk langs de zeesluis over Katwijk aan Zee tot ter hoogte van strandpaal 88 en van- daar over het pompstation van de duinwaterleiding uit noordwestelijk richting aanvallen op het vliegveld." Aan zijn tweede bataljon (II - 4 R.I.) onder majoor J.J.N. Cramer: "Oprukken van Noordwijk-Binnen naar Katwijk aan de Rijn en van hier uit aanvallen uit noord-oostelijke richting op het vliegveld." Van elk bataljon een compagnie en een sectie zware mitrailleurs voorlopig te Noordwijk achterlaten als reserve te mijner beschikking. We volgen nu het eerste bataljon waarbij Dick Lambinon was ingedeeld. Het bataljon trok door het duinterrein, eerst naar Katwijk aan Zee om daarna verder dwars door het duin- terrein richting Wassenaarseweg en vervolgens richting ingang vliegveld te gaan. Tijdens deze verplaat- sing werd het bataljon meermalen door rondcirkelende Duitse vliegtuigen onder vuur genomen zonder dat er verliezen werden geleden. Het voortdurend dekking zoeken tegen de vliegtuigen, het zware duinterrein en het moeilijk kunnen vasthouden van de juiste richting veroorzaakte dat het verband binnen het opruk- kende bataljon verloren ging. Daardoor kostte de verplaatsing erg veel tijd. Tegen 12.00 uur verwachtte men dat de tegenaanval op het veld kon beginnen. Met de hergroepering en het geven van de nodige bevelen per ordonnans nam echter geruime tijd in beslag. Omstreeks 17.45 uur werd het vliegveld door de voorste troepen bereikt, nadat nog enige zwakke Duitse posities in de duinen en bij de ingang van het veld waren opgeruimd. Hierbij raakte de waarnemend commandant van de 2e compagnie, de luitenant D.W. Bosgra, zwaar gewond. De luitenant J.A. Nijbakker, commandant 1e sectie van 2 - I - 4 R.I. nam het commando van de 2e compagnie over. De resterende Duitse troepen op het veld waren in de richting van het dorp Valkenburg vertrokken. Na de verovering werden de aanwezige stellingen op het vliegveld weer betrokken. De maaltijd werd in de stel- ling genuttigd en gedurende de duisternis bleven de piketten bij de mitrailleurs waakzaam. Omstreeks 18:00 uur kwam op de commandopost van luitenant-kolonel Buurman de telefonische opdracht van de commandant IIIe Divisie binnen om met 3 bataljons het duinterrein tussen Katwijk en Wassenaarse Slag te zuiveren van de nog aanwezige Duitse troepen. Hij kreeg hiervoor de beschikking van het, als ver- sterking aangevoerde, 1e bataljon 1e Regiment Infanterie (I - 1 R.I.), het 2e bataljon 9e Regiment Infante- rie (II - 9 R.I.) en van 4 R.I. zijn eigen 1e bataljon (I - 4 R.I.). Door een misverstand op de commandopost van 4 R.I. kreeg de commandant van I - I - R.I. de reserve majoor H.C. la Roi de indruk dat er haast bij de actie geboden was. Hierdoor gaf hij de troepen die al op de uitgangspositie waren verzameld waren om voorwaarts te gaan naar Wassenaarse Slag. Toen dit deel van de troepen dicht bij de Wassenaarse Slag waren, stond een groot deel van de overige troepen nog op de uitgangspositie te wachten of waren nog onderweg naar Katwijk. Omstreeks 21.00 uur in de avond van 10 mei ontving de waarnemend commandant van 2 - I - 4 R.I., luite- nant Nijbakker bevel zich te verplaatsen naar de samenkomst (T-kruising) ingangsweg van het vliegveld en de Wassenaarseweg. Daar aangekomen ontving men het bevel om in een breed front met andere eenheden op te trekken om zodoende het duinterrein te zuiveren van de nog aanwezige Duitse troepen. De luitenant Nijbakker had de orders niet goed begrepen en rukte met twee secties over de Wassenaarse- weg op tot bij de afslag Wassenaarse Slag. Hier kwamen zij omstreeks 03.00 uur aan gevolgd door delen van I - I R.I. Om 04.00 uur hoorden de militairen van de twee secties Nijbakker dat er een schietpartij ont- stond in de richting van de kust. Dit bleken Duitse troepen te zijn die een aanval op de rustende militairen van I - 1 R.I. uitvoerden. Uit het gevechtsverslag van luitenant Nijbakker: Om geen tijd te verliezen, te meer, daar onze opstelling op den openbare weg door het schijnsel van vijandelijke lichtkogels e.d. zeer duidelijk zichtbaar was, besloot ik eveneens de weg naar de Wassenaarse Slag in te slaan, en daar opnieuw contact op te nemen. Tijdens de nu volgende mars schoot de vijand her- haalde malen telkens drie lichtspoorkogels af, evenwijdig aan onze marsrichting. Bij het snijpunt Wasse- naarseweg - Wassenaarse Slag aangekomen, liet ik de vooruit gezonden beveiliging de wegen naar Oost en naar Noord afsluiten. Zelf marcheerde ik rechts af de Wassenaarse Slag op en trof daar direct aan de Luitenant Broens met zijn mortier sectie die eveneens contact zocht met Staf - I - 4R.I. Hem liet ik een sectie ter bescherming achter. De rest van de compagnie stelde ik op in de tuinen van villa's aan de rechter kant van de weg, waar de begroeiing iets verder doorliep dan aan de linkerkant, waar de mortier compagnie zich bevond. Een ordonnans en later ook de sergeant-toegevoegd M.G.J. Ham zond ik uit voor verbinding o.a. met de ccmpagnie die achter mij had moeten aansluiten. Zij konden echter niets van 4 R.I. ontdekken. Wel marcheerde mij even later I -1 R.I. voorbij en nam een treinafdeling plaats tussen de mor- tier compagnie en mijn opstelling. Kort hierop begon het lichter te worden en hoorden wij plotseling een heftig schieten in de richting waarheen I - 1 R.I. gemarcheerd was. Ook bij ons sloegen enige kogels in. Daar wij slechts geweer- en mitrailleurvuur hoorden en niet scherpe knallen van Duitse machine geweren, kregen wij den indruk, dat eigen troepen op elkaar schoten, dat 4 R.I. door de duinen opmarcheerde en door 1 R.I. onder vuur genomen werd. Deze mening werd versterk, doordat we in het heetst van de strijd 2x "verzamelen" hoorden blazen, als wilde men te kennen geven, dat er eigen troepen zich in het voorter- rein bevonden. Kaart: Mei 1945 – Mei 1945 – Mei 1985 In kleine groepjes en individueel vluchtte men van I - 1 R.I. langs onze opstelling, die nu als een golfbre- ker in het terrein overbleef. Een kapitein met schampschot aan het hoofd deelde mij mede dat majoor la Roi en de dokter gesneuveld waren. Onze stelling wilde ik nu zo lang mogelijk behouden om de opmars van 4 R.I., dat ik nog steeds verwachtte, te dekken en de Duitsers te beletten door te stoten. Dit geschiedde echter niet, wel verschenen Duitsers op de afzanderij links van de weg, en opende van daaruit het vuur. Hierdoor werd onze sergeant Lambinon dodelijk getroffen. Daar de rest van mijn com- pagnie zich door de vlucht van I - 1 R.I. een eindweegs had laten meeslepen, en ik daardoor een omsin- geling vreesde, ben ik sprongsgewijs teruggetrokken, de sergeant Lambinon onder verzorging van de ser- geant Ham achterlatend. Uit het verslag van sergeant-capitulant Ham: "In de vroege morgen [zaterdag 11 mei] werd er op de duinen geschoten. Met enige mensen heb ik een verkenning in die richting gemaakt en zag bij een zanduitgraving dat Hollandse soldaten schoten op figu- ren die wij ook voor Hollanders aanzagen. Aldaar is de sergeant Lambinon zwaar gewond geraakt, waar- bij enig paniek ontstond en de soldaten wilden vluchten. Onder meer de soldaat Beelen heeft zich daar flink gehouden en wilde onder geen voorwaarde terug gaan. Eerst op mijn uitdrukkelijke bevel heeft hij dit gedaan. Ik heb de sergeant Lambinon een noodverband aangelegd, in tegenwoordigheid o.a. van sol- daat Beelen. Hem heb ik ook bij de sergeant Lambinon gelaten en nog een andere soldaat. Onderwijl werd steeds gevuurd en het was zeker, dat het Nederlanders waren. Daarna zijn wij met de overige teruggetrokken op Wassenaar. De luitenant Nijbakker was daar al reeds. Onderweg ontmoette ik een ambulance, welke ik verzocht de sergeant Lambinon en de twee soldaten op te halen. Ik ben zelf mee- gegaan. Daarna hebben wij nog in de omgeving gepatrouilleerd."Uit het verslag van dienstplichtig soldaat A. van Beelen: "Op het kruispunt Wassenaarseweg - Wassenaarse Slag ontvingen wij vuur van Duitsers uit de richting Wassenaarse Slag, terwijl wij even in de tuin van een villa rustten. Het merendeel van onze mensen vluchtten Wassenaar in, toen de hel losbrak. Sergeant Ham, ik en nog enkele anderen zijn ter plaatse gebleven. Ik had een mitrailleur bij mij. Wij hebben in stelling gelegen om de vijand op te vangen als hij zou naderen. Er is niemand gekomen. Sergeant Lambinon, die ook bij ons was, stak de weg over om aan de andere zijde te verkennen. Ik ben met de mitrailleur meegegaan. Toen de sergeant aan de overzijde stond waar te nemen, is hij door een schot in zijn zij gewond geraakt. Hij is na door ons voorlopig te zijn verbonden per auto naar het hospitaal in Wassenaar gebracht. Sergeant Ham is met hem meegegaan. Daar wij toen nog slechts met twee man waren overgebleven en samen toch niets konden doen uitrichten, zijn wij ook maar naar Wassenaar gegaan."
De zwaar gewonde sergeant Lambinon werd per ambulance afgevoerd naar de Ursulakliniek in Wassenaar. De Sint Ursulakliniek Foto: Beeldbank Gemeentearchief Wassenaar Direct na de capitulatie op 15 mei 1940 is hij daar nog bezocht door zijn broer Kees. Via een briefkaart van een zuster uit de Ursulakliniek kregen we te horen dat mijn broer zwaar gewond was binnengebracht. Op de fiets zijn we er nog naar toe gegaan .... Dick Lambinon is overleden aan zijn opgelopen verwondingen (schotwond nier) op zaterdag 18 mei 1940 te Wassenaar (ZH) in de St. Ursulakliniek. Leidsch Dagblad, maandag 20 mei 1940 Dick werd begraven op dinsdag 21 mei 1940 op de Algemene Begraafplaats Rhijnhof te Oegstgeest (ZH) in vak 1e klas huurgraf 203. Leidsch Dagblad, vrijdag 21 juni 1940 Op donderdag 25 juni 1981 heeft Dick Lambinon zijn laatste rutplaats gevonden op het Militair Ereveld Grebbeberg te Rhenen (UT) in Rij 11, Graf 13. Foto's: André Reijniers - 16 april 2017 Enkele Bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "Valkenburg mei 1940", de strijd om het vliegveld en het dorp D. Harff en P. Harff. Uitgave P.E. Harff, Eindhoven, 2012. "De Slag om de Residentie" E.H. Brongers Uitgeverij Asperkt b.v., Soesterberg, 8e druk 2004. "Herleefd verleden", Strijd om Valkenburg ZH in mei 1940 J. Portengen. Uitgeverij Eburon, Delft 1995. "Wassenaar in de Tweede Wereldoorlog" F.R. Hazenberg, e.a. St. Wassenaar '40-'45, Wassenaar 1995. “MEI 1945 – MEI 1945 – MEI 1985” W.H.R.Mante -en- I. Hassig Uitgave “Vereniging Raadsherenbuurt”, Leiden mei 1985. "Algemeen overzicht van de strijd om en in de Vesting Holland en de strijd tegen de Luchtlandingstroepen rondom 's-Gravenhage, Mei 1940" C.D. Kamerling, Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1954. leiden.courant.nu oorlogsgravenstichting.nl www.archieven.nl www.genealogieonline.nl www.mei1940.nl www.openarch.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
vr mei 18, 2018 7:00 am |
|
|
Wie is er online |
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 19 gasten |
|
Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen
|
|
|