Pieter DOORN (22 jaar)


Foto: Oorlogsgravenstichting


Geboren dinsdag 11 juli 1922 te Eenum, gemeente ’t Zandt (GR)


Nieuwsblad van het Noorden, vrijdag 11 augustus 1922


Zoon van Onno DOORN en Zwaantje Grietje Aaltje Pastoor


De familie bestond naast Pieter ook de oudere zus Hendrika

Woonplaats ’t Zandt

Pieter was kruidenier van beroep.

Pieter is op 5 september 1944 gearresteerd vanwege verzetsactiviteiten en
op 10 september 1944 vanuit Kamp Amersfoort op transport gesteld naar
concentratiekamp Neuengamme.

Vanuit Neuengamme ging hij eind september of eind oktober 1944 op transport naar
Husum-Schwesing, in het noorden van Duitsland, en werd daar te werk gesteld.

Maandag 13 november 1944 is Pieter overleden tijdens zijn verblijf in het werkkamp
Husum-Schwesing te Engelsburg, Duitsland


Pieter is in Husum begraven. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog is Pieter herbegraven op het
Nationale Ereveld te Loenen (GL) in Vak E, Graf 826


Foto: Oorlogsgravenstichting


Konzentrationslager Husum-Schwesing was tijdens de Tweede Wereldoorlog een
buitenkamp van het concentratiekamp Neuengamme.

Kamp Husum-Schwesing lag in Noord-Friesland, in het toenmalige Engelsburg
(tegenwoordig een deel van Schwesing) vlakbij het vliegveld op ca. 5 kilometer
ten noordoosten van Husum. De afstand tot Flensburg was ca. 40 kilometer.

Het kamp, aangelegd in 1938-1939 voor de bouw van het naast gelegen vliegveld,
had een capaciteit voor 400 man. Het kamp werd op 26 september 1944 in gebruik
genomen als onderdeel van een veel grootschaligere fortificatie, bekend als de
Friesenwall. Het kamp bestond uit negen barakken, waarvan er een voor verzorging
van zieken bestemd was.

Het kamp, uitsnede van een luchtfoto genomen door de RAF op 25 december 1944

Foto: www.nordfriesland.de

Het kamp heeft slechts drie maanden bestaan. Gedurende de herfst van 1944
hebben er in totaal 2500 mensen uit 14 landen gevangengezeten, van wie er
tussen de 300 en 500 dit verblijf niet overleefden. Het overgrote deel van de
slachtoffers was Nederlander. Op 25 september werden ca. 1500 gevangenen
met veewagons van de Deutsche Reichsbahn vanuit Neuengamme hierheen
gebracht, op 19 oktober volgden nog eens 1000 gevangenen afkomstig uit
Neuengamme.

Het kamp stond van september tot november 1944 onder leiding van Hans
Hermann Griem, een SS-Untersturmführer.

De gevangenen moesten in het moerassige gebied onder toezicht van de kapo's
allerlei werkzaamheden ten behoeve van het Duitse leger verrichten, zoals het
graven van tankgrachten. Ze stonden daarbij de hele dag in het koude water.
's Morgens en 's avonds werden ze door de straten van Husum gedreven.
De inwoners van Husum moesten de lichamen van de overleden gevangenen
naar het plaatselijke kerkhof brengen.

Dagelijks werd er tien tot twaalf uren gewerkt, daarbij werd er mishandeld en
honger geleden. Van de mensen die in het kamp zijn overleden zijn er 297
geregistreerd.

Op 1 november 1944 werden ca. 1000 gevangenen uit het kamp op transport
gesteld naar werkkamp Ladelund, 50 kilometer noordelijker bij de Deense grens
om daar aan de Friesenwall te gaan werken.

In december 1944 was de Friesenwall als gevolg van de nieuwe militaire situatie
nutteloos geworden, waarop het kamp Husum-Schwesing werd opgedoekt.
Alle overlevenden werden teruggebracht naar Neuengamme.


Na de oorlog werden de meeste doden teruggebracht naar hun geboorteland.

Op het kerkhof van Husum is een eenvoudige gedenksteen aanwezig die herinnert
aan de slachtoffers die daar begraven zijn geweest.


Foto: www.nordfriesland.de


In 1983 maakte de KZ-Arbeitsgruppe Husum-Schwesing de geschiedenis van het kamp openbaar.
Op 30 januari 1983 werd in Husum een monument ter herdenking opgericht.


Foto: www.nordfriesland.de


Een deel van het monument met 297 stalen palen waarop de namen van de geregistreerde slachtoffers

Foto: N-Lange.de (28-12-2007)



Enkele bronnen:

nl.wikipedia.org
oorlogsgravenstichting.nl
www.genealogieonline.nl
www.nordfriesland.de
www.vriendenkringneuengamme.nl
www.wageningen1940-1945.nl

Howard Duncan FRASER (28 jaar)


===== Geen foto beschikbaar =====

Geboren donderdag 30 juli 1914

Zoon van Howard Alan Denholm FRASER en Edith Mony BROCKMAN

Gehuwd in september 1939 te Kensington, London
met Stella Joan Maxwell CARPENDALE

Uit dit huwelijk zoon John Duncan FRASER

Woonachtig, Somerley View, Ringwood, Hampshire, UK

Wing Commander (Pilot) Royal Air Force, 236 Squadron, Coastal Command.

Service No. 33136

Onderscheiden met: O.B.E.


Op vrijdag 20 november 1942 vertrekken om 15.06 uur LT vanaf RAF North Coates te Lincolnshire
een aantal Bristol Beaufighters van Coastal Command voor de aanval op een Duits konvooi voor de
Nederlandse kust ter hoogte van Den Haag. Wing Commander Howard FRASER had de leiding van
deze aanval in zijn Beaufighter VIc EL454 "ND-O" van 236 Squadron.

Een van de toestellen van 236 Squadron in 1942

Foto: Imperial War Museum, © IWM (C 2733)


Als Navigator vloog mee Flying Officer Reginald Stanley GRIFFIN (22 jaar). Tijdens de aanval op het
konvooi wordt het toestel van FRASER en GRIFFIN neergeschoten door luchtafweergeschut van een
der schepen. Het toestel stort neer in de Noordzee ter hoogte van Hoek van Holland.
Beide inzittenden komen hierbij om het leven


Flight 18 november 1943 = www.flightglobal.com


Op dinsdag 4 april 1944 spoelde het lichaam van Howard FRASER aan op het
strand bij Castricum (NH). Howard is begraven op de Algemene Begraafplaats
te Bergen (NH) in Plot 2, Row E, Grave 3




Foto's: André Reijniers (17 april 2014)


Van F/O Reginald Stanley GRIFFIN is geen laatste grafligging bekend.
Zijn naam staat ter herinnering op paneel 67 van het Runnymede
Memorial, Englefield Green Runnymede Borough, Surrey, UK.



Foto: www.bbm.org.uk


Monument te Ringwood, Hampshire

In het War Memorial Garden te Ringwood, de woonplaats van Howard FRASER, staat het lokale
oorlogsmonument, onthuld op 31 juni 1921, ter nagedachtenis aan de slachtoffers uit de Eerste
Wereldoorlog. Op dit monument bevinden zich de namen van 111 slachtoffers uit WO-I en later
toegevoegd ook 51 namen van slachtoffers uit WO-II, waaronder die van Howard.




Foto's: www.warmemorialsonline.org.uk


Enkele bronnen:

en.wikipedia.org
research.hgt.org.uk
woodlloydfamilyhistory.com
www.beeldbankbergen.nl
www.cwgc.org
www.rafcommands.com
www.raf.mod.uk
www.studiegroepluchtoorlog.nl

Lieven Jacob de KONINK (45 jaar)


===== Geen foto beschikbaar =====


Geboren zaterdag 30 mei 1896 te Vlissingen (ZL)


Vlissingsche Courant, maandag 1 juni 1896


Zoon van François de KONINK en Alida ENGELS


Gehuwd op donderdag 16 juni 1921 te Vlissingen met Agnes Maria Louise BLONDÉ


Vlissingsche Courant, vrijdag 1 april 1921 en zaterdag 15 juni 1921


Lieven Jacob is 1e machinist ter Koopvaardij en vaart voor de Koninklijke Nederlandse
Stoomboot Maatschappij (KNSM).

Bij het uitbreken van de oorlog met Duitsland op 10 mei 1940 is Lieven Jacob varende.



Foto: www.arendnet.com

Op Curaçao wordt op 10 mei 1940 het Duitse stoomschip ALEMANIA van de "Hamburg-Amerikanische
Packetfarht" te Hamburg, dat sinds augustus 1939 in Zoutbaai ligt, in opdracht van de regering door
een enterploeg van de Koninklijke Marine in beslag genomen. Het schip krijgt de naam SINT-MAARTEN
en gaat in 1941, bemand met personeel van de KNSM, voor de geallieerden varen.

Na een reis met de SINT-MAARTEN voelt Lieven Jacob zich onwel. Hij wordt opgenomen in het Sint
Elisabeths Hospitaal te Willemstad op Curaçao. In dit hospitaal zal hij op donderdag 27 november 1941,
op 45 jarige leeftijd, komen te overlijden.


Amigoe di Curaçao, vrijdag 28 november 1941



Amigoe di Curaçao, vrijdag 28 november 1941


Lieven Jacob de KONINK wordt op vrijdag 28 november 1941 begraven op de Protestantse
Begraafplaats aan de Roodeweg te Willemstad.


Het bericht van overlijden komt vrij snel in Nederland aan bij Agnes en de overige familieleden.


Haarlem's Dagblad, vrijdag 5 december 1941


Na de oorlog komt het stoffelijk overschot van Lieven Jacob naar Nederland, waar hij op het Nationaal
Ereveld Loenen (GL) wordt herbegraven in Vak D, Grafnummer 476


Foto's: André Reijniers (29 december 2013)

De laatste rustplaats van Lieven Jacob de KONINK


Foto: Oorlogsgravenstichting


KNSM monument te Amsterdam

Het KNSM-monument in Amsterdam is een plaquette van witte natuursteen met in
reliëf een liggende, naakte mannenfiguur. Hieronder zijn een vijftal gedenkplaten
aangebracht met de namen van 247 omgekomen zeelieden.

Het ontwerp is van Pieter Starreveld, de plaquette werd onthuld op 4 mei 1947 in
het toenmalige hoofdkantoor van de KNSM, het Scheepsvaartshuis aan de Prins
Hendrikkade te Amsterdam.

In de jaren na 1947 heeft de plaquette op diverse locaties een plek gevonden om
uiteindelijk in 2005 weer op gepaste locatie nabij het IJ terug te keren

Op 10 september 2005 zijn de platen opnieuw onthuld, nadat deze waren over-
gebracht naar de vestibule van de 'Kompaszaal' - de voormalige passagiers aan-
komst- en vertrekhal van de KNSM - in Loods 6 op het KNSM-eiland te Amsterdam.


Foto: Anita van Stel (www.4en5mei.nl)


Foto: Oorlogsgravenstichting


Enkele bronnen:

De Antillen in de Tweede Wereldoorlog
J. Rozenburg
Uitgave: U2pi B.V., Voorburg 2014

De KNSM in de 2e Wereldoorlog
W.H.A. Wessels
Uitgave: Hermans Instore Marketing B.V., Hoorn 2008

krantenbankzeeland.nl
oorlogsgravenstichting.nl
www.4en5mei.nl
www.antillesatwar.com
www.delpher.nl
www.wiewaswie.nl

Antonius Cornelis van BERS (23 jaar)


===== Geen foto beschikbaar =====


Geboren zaterdag 23 maart 1918 te Steenbergen (NB)

Zoon van Jan van BERS en Anna Cornelia SEBREGTS

Het gezin bestond verder uit de oudere broer Cornelis Antonius (1914)
en verhuist in mei 1923 naar het nabij gelegen Halsteren.

Gedurende de mobilisatie 1939 - 1940 is Antonius als leerling vlieger in
opleiding bij een van de vliegscholen van de Militaire Luchtvaart (ML) te
Haamstede of Vlissingen (Souburg).

Op 14 mei 1940 evacueerde de vliegschool Vlissingen (elementaire vlieg-
opleiding) met 23 lesvliegtuigen, gevlogen door instructeurs en leerlingen,
via België en Noord-Frankrijk naar Caen in Normandië. Het detachement
grondpersoneel bereikte met vrachtauto's in drie dagen Caen.
De vliegschool te Haamstede (voorgezette opleiding) evacueerde zonder
lesvliegtuigen pas op 16 mei 1940 en bereikte Caen door transport met
autobussen en trein.

Op 31 mei 1940 bereikte het personeel van beide vliegscholen en enig
personeel van de Koninklijke Landmacht, totaal circa 280 man, onder
achterlating van lesvliegtuigen en ander materieel, Engeland.

Het transport geschiedde, onder begeleiding van de mijnenveger Hr.Ms.
Jan van Gelder, aan boord van de Batavier II.

De sterkte van het personeel van de ML dat in de eerste dagen van juni
1940 in Engeland aanwezig was bedroeg 27 officieren, 76 onderofficieren,
146 korporaal en soldaten. Hieronder bevonden zich naast enige vliegers
en waarnemers, acht vlieginstructeurs, ruim 80 leerlingvliegers, waaronder
Antonius van BRES. Ook waren er ongeveer 50 vliegtuigmakers, en een
detachement luchtvaarttroepen en logistiek personeel overgestoken.

In afwachting van een vliegopleiding, die moest worden opgezet in Engeland,
Canada, of in Zuid-Afrika, ging de gedachte ook uit naar de mogelijkheid om
een gedeelte van het aanwezige personeel, op vrijwillige basis, naar Indië over
te plaatsen ter versterking van de ML van het KNIL.

Het enthousiasme, begin juli, voor het KNIL was nagenoeg nihil. Slechts één
officier-instructeur en drie leerlingen, waaronder Antonius van BRES, gaven
zich op, terwijl enkele andere officieren slechts bereid waren naar Indië te
vertrekken indien alle andere mogelijkheden voor de opbouw van Nederlandse
luchtstrijdkrachten in Europa of elders waren uitgeput.

In september 1940 vetrokken de vier per schip naar Indië.


Antonius volgt te Indië zijn verdere vliegopleiding en vestigt zich in oktober 1941
in Madioen, een Stadsgemeente op Oost Java. Hij wordt ingedeeld bij de 2-VL.G.IV
(2e vliegtuigafdeling der IV vliegtuiggroep) die is gestationeerd op het vliegveld
Maospati, nabij Madioen.


De Indische Courant, donderdag 13 november 1941


December 1941

Tijdens de voormobilisatie werd een aantal personeelsleden van beide afdelingen
op Java, 1-VL.G.IV en 2-VL.G.IV samengevoegd tot een extra patrouille, uitgerust
met Brewster B339D jagers. Deze patrouille (officieel IV-2-IV) vertrok direct na de
formatie naar Ambon.

Een Brewster van ML - KNIL, met registratie B-396

Foto: kw.jonkerweb.net


De versterking van Ambon.

Een van de onderdelen van de ML, die al tijdens de voormobilisatie naar de Buiten-
gewesten vertrok, was patrouille IV-2-IV, geleid door eerste luitenant vlieger-waar-
nemer F.E. Broers. Broers kreeg in de ochtend van 3 december 1941 te Maospati
opdracht een patrouille te formeren rond vier van de zes Brewster B339D jagers
van de IVe Vliegtuiggroep. Als vliegers kreeg hij toegewezen de nog onervaren
sergeant vliegers A.C. van Bers en W.J. Blans alsmede de vaandrig vlieger-waar-
nemer J. Brouwer.
Door de gelijke beginletters van de achternamen van het vliegend personeel sprak
men bij het Commando ML later van de "B-patrouille". Broers was zelf een ervaren
patrouillecommandant van 1-VL.G.IV. Zijn drie vliegers kwamen van 2-VL.G.IV en
hadden tussen hun jachtvliegopleiding in de Interceptor door, slechts enkele uren
Brewster gevlogen. Geschoten had geen van drieën en zelfs Broers had slechts een
aantal schietoefeningen op gronddoelen op zijn naam.

In de middag van 3 december 1941 vertrok de patrouille naar Ambon.
Het ondersteunend grondpersoneel en de bagage werd met twee Lodestar toestellen
gelijktijdig met de Brewsters overgevlogen.

Via Malang vlogen de toestellen eerst naar vliegveld Den Pasar op Bali. De volgende
ochtend, donderdag 4 december 1941, vloog men via Makasssar door naar Kendari II
op Zuid-Celebes voor een tweede tussenstop. Toen de zes vliegtuigen waren bijgetankt,
werd in de middag koers gezet naar vliegveld Laha (Ambon II) op het eiland Ambon.


Op dit laatste traject ging het mis. De toestellen kwamen in een zwaar tropisch front
terecht. Eén van de Lodestars keerde terug naar Kendari II. Sergeant-majoor vlieger
J.E. de Jongh in de tweede Lodestar gaf de jachtvliegers achter zich met de vleugel-
tips het teken voor "opsluiten". Formatie houden lukte echter niet. De weersomstan-
digheden verslechterden zeer snel, de vijf vliegtuigen raakten volledig verspreid en
zetten individueel de tocht naar Ambon voort.

Een voor een kwamen de toestellen binnen, behalve de Brewster van sergeant vlieger
Antonius Cornelis van BRES.

Van hem werd nooit meer iets vernomen ....



Soerabaiasch-Handelsblad, woensdag 10 december 1941


Zoektochten door de drie overgebleven jagers, de op Ambon gestationeerde
Catalina- vliegboten van de MLD en Glenn Martins van 1-VL.G.II leverden niets
op.


Sergeant vlieger Antonius Cornelis van BRES vond op 4 december 1941 een
zeemansgraf


Foto: tiomantime.blogspot.nl (7 mei 2013)


De naam van Antonius staat bijgeschreven in Gedenkboek nr. 38 van de
Oorlogsgravenstichting


Monument te Halsteren (NB)

Het oorlogsmonument in Halsteren is een monumentale gedenksteen, ingemetseld
in de gevel van de Sint-Martinuskerk aan de Dorpsstraat


Foto: Google Street View, augustus 2016

Het oorlogsmonument herinnert de inwoners van Halsteren aan de twaalf dorps-
genoten die tijdens de Tweede Wereldoorlog of in het voormalige Nederlands-Indië
zijn omgekomen.

Het monument is onthuld op 20 juni 1953.

De namen van de twaalf omgekomen dorpsgenoten luiden:

A.C. van Bers, A.C. Brysselaars, A.J. Buijens, J.A. van Dorst, M.A. Fellinghammol,
P.G. Gijzen, M.J.C. Jonkers, P.J. Luijks, P.C.M. van Meer, F. Ners, C. Herreijgers
en P.H. van Veen.


Foto: www.onli-begraafplaatsen.nl


Enkele bronnen:

"Het Wapen der Militaire Luchtvaart in de Engelse periode 1940 - 1945"
J. Tammes
Staatdrukkerij- en Uitgeverij , 's-Gravenhage 1961

"De Luchtstrijd om Indië", Operaties van de Militaire Luchtvaart KNIL in
de periode december 1941 - maart 1942
P.C. Boer e.a.,
Unieboek B.V., Houten 1990

nl.wikipedia.org
oorlogsgravenstichting.nl
www.4en5mei.nl
www.warbirdforum.com

Cornelis (Cor) KORVER (38 jaar)



Foto: Oorlogsgravenstichting

Geboren donderdag 25 october 1906 te Alkmaar (NH)

Zoon van Antonius KORVER en Margaretha de LANGE

Op donderdag 29 october 1931
te Sint Pancras (NH) gehuwd met Teetje Cornelia GOESINNE


Alkmaarsche Courant, vrijdag 6 november 1931


Uit dit huwelijk dochter Margaretha (Gré) woensdag 13 april 1932


Alkmaarsche Courant, donderdag 14 april 1932


Cor was van beroep timmerman en lid van het verzet

Het gezin woonde aan de Forestusstraat 35 te Alkmaar


Cor KORVER is vanwege zijn verzetsactiviteiten gearresteerd te Alkmaar
op donderdag 17 augustus 1944 en is vastgezet op het politiebureau tot
zaterdag 26 augustus 1944.

Vanuit het politiebureau werd hij overgebracht kamp Amersfoort. Tenslotte
is Cor op zondag 10 september 1944 op transport gegaan naar concentratie-
kamp Neuengamme, Duitsland, waar hij op maandag 11 december 1944 is
overleden.

Gor KORVER is 38 jaar geworden.

Het is onbekend waar Cor zijn laatste rustplaats
heeft gevonden.

Eind october 1945 kreeg de familie het bericht dat
Cor in Neuengamme was overleden.



De Vrije Alkmaarder, dinsdag 30 oktober 1945



De Vrije Alkmaarder, zaterdag 3 november 1945


Enkele bronnen:

familypedia.wikia.com
monument.vriendenkringneuengamme.nl
oorlogsgravenstichting.nl
www.erelijst.nl
www.openarch.nl
www.regionaalarchiefalkmaar.nl

Hein BOERSMA (40 jaar)


===== Geen foto beschikbaar =====


Geboren zaterdag 4 juni 1904 te Engwierum, gemeente Oostdongeradeel (FR)

Zoon van Jakob BOERSMA en Trijntje de JONG


Hein gaat als aankomend predikant aan de slag om het volk goede boodschappen
over te brengen. Zijn werkterrein strekt zich ook uit in Noord-Holland waar veel
arbeiders werkzaam zijn o.a. aan de Afsluitdijk

De Eerwaarde Heren J. K. Lofvers en H. BOERSMA, candidaten tot de Hervormde
Diaconie, zijn benoemd door de Commissie voor Geestelijke Verzorging der Zuider-
zeearbeiders, hebben thans vanuit Hippolytushoef (NH) hun arbeid aangevangen.
Hun werkzaamheden zullen zich bewegen op de terreinen der Zuiderzeewerken
aan de Noord Hollandse Kust.

Zo lezen wij in de Medemblikker Courant van zaterdag 16 juni 1928.


Als candidaat theoloog geeft hij regelmatig predikbeurten in de Hervormde kerk
aan de Breestraat in Medemblik. Hij ontmoet hierbij Hendrika Wilhemina (Zus)
SMIT, de dochter van Hervormde predikant in deze plaats.

Hein neemt in juni 1929 het beroep aan van predikant bij de Ned. Hervormde
gemeente te Schoonebeke (DR).


Medemblikker Courant, zaterdag 22 juni 1929


Hein en Zus verloven zich op in augustus 1929

Medemblikker Courant, zaterdag 24 augustus 1929


Het huwelijk tussen Zus en Hein zal plaatsvinden in Medemblik
op 28 october 1929, de Kerkelijke inzegening zal worden gedaan
door de vader van Zus.



---
Medemblikker Courant, zaterdag 12 october 1929 ------------------Medemblikker Courant, zaterdag 9 november 1929


Uit dit huwelijk vier zoons en een dochter: Jaap, Laura, Ton, Rein en Wolter


Zowel Hein als Zus storten zich vol overgave in hun werkzaamheden.
Zus is ook actief aan het werk in het (hervormde) verenigingsgebeuren.

In juli 1933 vertrekt het gezin naar een volgende gemeente, Angerlo in
Gelderland. Eind december 1936 komt de gemeente Kloetinge in Zeeland
in zicht om daar te gaan predikken.


De Harderwijker, woensdag 23 december 1936


Vanuit zijn vaste gemeente gaat Hein regelmatig het land in om
diverse voordrachten te houden o.a. over de evangelie en de
maatschappij.


Arnhemsche Courant, vrijdag 5 februari 1937


In april 1937 vertrekt de predikant met zijn gezin naar Kloetinge
en betrekt daar de pastorie op het Kerkplein naast de Hervormde
kerk.

Op zondag 11 april 1937 volgt tijdens de ochtenddienst in de kerk
de bevestiging van Hein als predikant Kloetinge. Deze bevestiging
wordt gedaan door zijn schoonvader ds. A.G.F. Smit, emeritus-
predikant te Hilversum.


De Zeeuw, maandag 12 april 1937


Ook in Zeeland is genoeg te doen voor de predikant.
Na de capitulatie van de Zeeuwse eilanden in mei 1940 gaat het
werk onder de Duitse bezetting gewoon door. Veel extra werk
verzet Hein als dominee in stilte en op eigen wijze om mensen
te redden van deportatie of te beschermen tegen maatregelen
van de bezetter.


Gezien de opmars van de geallieerde troepen in 1944 worden grote gebieden in Zeeland
door de Duitsers in staat van verdediging gebracht. Veel burgers worden geëvacueerd,
zo ook Hein met zijn gezin.

Na zijn evacuatie keerde hij met zijn gezin op de bevrijdingsdag zondag 29 oktober 1944
in de pastorie terug. Rondzwervende Duitsers hadden daar een puinhoop en een smeer-
boel achtergelaten. Het hele gezin liep vermoedelijk daardoor paratyphus op en ze worden
opgenomen in het ziekenhuis te Goes.

Hein Boersma zal het ziekenhuis niet meer verlaten, hij overleed aan deze ziekte op
maandag 18 december 1944.


Vrije Stemmen uit de Ganzestad, woensdag 20 december 1944


Hein is begraven op de Algemene Begraafplaats te Kloetinge, koopgraf vak B, nr. 76.



Vrije Stemmen uit de Ganzestad, zaterdag 3 februari 1945



Meededeelingen van de Ned. Hervormde Gemeenten
in de Classis Goes, zaterdag 17 februari 1945


Op zaterdag 28 juli 1945 werd op zijn graf een fraai gebeitelde gedenk-
steen geplaatst.


Vrije Stemmen, Dagblad voor Zeeland, dinsdag 31 juli 1945



Foto: www.online-begraafplaatsen.nl (21 juli 2010)


Straatnaam te Kloetinge(ZL)

De gemeente Goes, het middels een raadsbesluit van 28 maart 1967 een straat te Kloetinge vernoemd
naar ds. H. Boersma, geboren 4 juni 1904 te Engwierum en overleden op 18 december 1944 te Goes.
Hij was predikant van de Nederlands Hervormde Gemeente te Kloetinge, en speelde een rol in de verzets-
beweging gedurende de Tweede Wereldoorlog.


Foto: Google Street View, oktober 2016


Ook in Elim (DR) is een straat vernoemd naar Hein Boersma


Foto: Google Street View, oktober 2010


Vrijdag 9 november 2001 is te Amersfoort op 93 jarige leeftijd overleden
Hendrika Wilhelmina (Zus) BOERSMA-SMIT.
Zij is op donderdag 15 november 2001, in besloten kring, bijgezet in het
familiegraf op de Algemene Begraafplaats te Kloetinge (ZL) naast haar
man Hein.


Foto: www.online-begraafplaatsen.nl (21 juli 2010)


Enkele bronnen:

"Een laatste saluut", Fryslân in de oorlog
J. Kooistra
Uitgeverij PENN, Leeuwarden, 2005


beroepingswerk.com/dominees.nl
oorlogsgravenstichting.nl
snv.courant.nu
www.goes.nl
www.hdc.vu.nl
www.hkdebevelanden.nl
www.online-begraafplaatsen.nl
www.online-familieberichten.nl
www.westfriesarchief.nl
www.zeeuwengezocht.nl

Martinus Johannes EIJKMANS (45 jaar)


===== Geen foto beschikbaar =====


Geboren dinsdag 24 augustus 1897 te Cuijk (NB)

Zoon van Peter Johannes EIJKMANS en Lamberdina GUELEN

Op dinsdag 29 december 1925
gehuwd te Beers (NB) met Petronella Huberdina WAGEMANS

Uit dit huwelijk 5 kinderen


De Gelderlander, zaterdag 22 september 1934


Martinus was onderwijzer en werkzaam op diverse scholen in de regio,
o.a. te Cuijk, Gennep, Zevenaar.

Hij werd tot schoolhoofd benoemd van de R.K. Jongensschool aan de Molenstraat te Driel in 1926.


Arnhemsche Courant, woensdag 18 november 1925


Martinus was lid van het verzet. Hij is op vrijdag 25 december 1942 ten 15.00 uur overleden te Driel,
gemeente Heteren (GL)



De Tijd, dinsdag 26 januari 1943


Na de oorlog is Martinus herbegraven op het Nationaal Ereveld Loenen (GL) in Vak E, Graf 1017





Foto's: André Reijniers (25 december 2016)


Te Driel, thans gemeente Over-Betuwe, is naar Martinus een straatnaam vernoemd voor zijn werk als
schoolhoofd van de R.K. jongensschool in de jaren 1926 - 1942


Foto: Google Street View, augustus 2009


Enkele bronnen:

oorlogsgravenstichting.nl
http://www.geldersarchief.nl
http://www.online-familieberichten.nl
http://www.wiewaswie.nl

Arie FRANS (33 jaar)


Foto: Geni.com

Geboren vrijdag 20 october 1911 te Heiloo (NH)

Zoon van Pieter FRANS en Maartje SLOT

Het gezin van Pieter en Maartje bestaat verder uit 6 kinderen: Arie en
Pieter zijn tweeling broers, daarnaast is er de oudere broer Jan en nog
3 zussen; Trijntje, Grietje en Aafje.


Op donderdag 4 juni 1936 is Arie gehuwd te Sint Pancras (NH) met
Geertje WAGENAAR


Schager Courant, zaterdag 4 juli 1936


Uit dit huwelijk 2 kinderen:
zoon Jacob (Jaap) mei 1942 en dochter Petronella F. in mei 1943


Arie is van beroep veehouder te Heiloo, en sedert 1942, samen met
zijn twee broers medefirmant van een veehouderijbedrijf en woonde
met zijn vrouw en twee kinderen aan Nicolaas Beetsweg 49 in Heiloo.

Het bedrijf loopt goed, men vraagt regelmatig arbeidskrachten ook is
er vraag naar een hulp in de huishouding.


Daglad voor Noord-Holland, Alkmaarsche editie, dinsdag 27 juni 1944



Daglad voor Noord-Holland, Alkmaarsche editie, woensdag 5 juli 1944


Arie was niet aangesloten bij een illegale organisatie.
Zijn verzet bestond echter uit het onderdak verlenen aan personen die
door de bezetter werden gezocht.


Een zwager van Arie, Jacob Wagenaar, was sedert september 1944
groepscommandant van de Binnenlandse Strijdkrachten -Strijdend
Gedeelte. Toen Jacob in de nacht van 10 op 11 oktober 1944 op weg
was naar afwerpterrein ‘Lobster’ in de Wogmeer om gedropte wapens
op te halen, ontstond bij de brug in Rustenburg een schietpartij tussen
de BS-ers en een groep patrouillerende Landwachters en Duitsers.
Jacob raakt tijdens het vuurgevecht gewond, hij was door zijn duim
geschoten. Een bevriend arts verzorgt zijn verwondingen waarbij helaas
zijn duim moet worden geamputeerd.
Vervolgens duikt hij onder maar na verloop van tijd heeft hij het idee dat
de kust weer veilig is en hervat voorzichtig weer zijn normale bestaan

Op oudejaarsavond gaat hij met zijn gezin naar Heiloo, naar de boerderij
van zijn Arie Frans aan de Nicolaas Beetsweg om met de familie de jaar-
wisseling te vieren.

Door het verraad van een geëvacueerde Zeeuwse boer, L. van de Wekken,
die op doorreis een nacht bij Arie Frans logeerde en op de hoogte was van
de verblijfplaats van het gezin Wagenaar, vond op oudejaarsavond 1944
een inval plaats door enkele Landwachters en Duitsers

Jacob Wagenaar zag in eerste instantie kans te ontvluchten, maar werd bij
de achtervolging aangeschoten en gearresteerd.

Arie Frans werd ook aangehouden en meegenomen naar Alkmaar.

Jaap Frans, de zoon van Arie en Geertje was twee jaar oud op het moment
dat zijn vader werd gearresteerd. Van de dramatische gebeurtenissen die
toen hebben plaatsgevonden hoort hij later pas de bijzonderheden:

"Op 31 december 1944 kwamen mijn oom en tante met hun kinderen bij
ons op de boerderij oudejaarsavond vieren. Mijn oom Jacob Wagenaar, een
broer van mijn moeder, zat in het verzet. Hij was betrokken geweest bij de
Slag bij Rustenburg waarbij hij gewond was geraakt. Als gevolg daarvan
heeft hij zich een tijdje moeten schuilhouden maar eind 1944 dacht hij dat
de kust weer veilig was.
Dat bleek een fatale vergissing. Een man uit Sint Pancras heeft hem verraden
en die avond werd de boerderij door Landwachters en Duitsers omsingeld.
Mijn oom probeerde nog te ontsnappen maar hij werd neergeschoten.
Mijn vader, die niets met het verzet te maken had, werd voor verhoor mee-
genomen naar het Landwachtbureau bij de Vierstraten in Alkmaar. Daar is hij
door een Landwachter neergeschoten. Zwaargewond is hij overgebracht naar
het Marine-Lazarette in Heiloo en daar is hij, waarschijnlijk begin februari
overleden"


Arie Frans werd samen met zijn knecht overgebracht naar Alkmaar. Tijdens het
verhoor werd Arie plotseling door landwachter J. Molenijzer van achteren in het
hoofd geschoten. Arie wordt zwaar gewond naar Marine-Lazarette in Heiloo
gebracht waar hij op maandag 1 januari 1945 komt te overlijden.

Duitse Marine-Lazarette te Heiloo

Foto: Heiloo, Een dorp in oorlogstijd


Het lichaam van Arie Frans heeft men begraven op een geheime plaats in de
duinen bij Bloemendaal. Na de oorlog is zijn stoffelijk overschot, net als dat
van zijn zwager Jacob Wagenaar, gefusilleerd op 4 februari 1945 in Naarden,
opgegraven en bijgezet op de Eerebegraafplaats te Bloemendaal (NH).



Foto: Oorlogsgravenstichting (2004)


Op 12 mei 1945 werd er te Alkmaar een Bevrijdingsfeestdag gehouden.
Op deze dag van bezinning en vreugde was er ook een moment van herdenking
voor zij die niet meer terug kwamen, waaronder Arie Frans en zijn zwager Jacob
(Jaap) Wagenaar


De Vrije Alkmaarder, zaterdag 12 mei 1945


Na de oorlog werden de daders van deze gruwelijke daad gearresteerd en
berecht door het Bijzondere Gerechtshof uit Amsterdam



Nieuw Noordhollands Dagblad, maandag 11 maart 1946



Nieuw Noordhollands Dagblad, woensdag 13 maart 1946



Nieuw Noordhollands Dagblad, woensdag 27 maart 1946


Enkele bronnen:

"Heiloo, Een dorp in oorlogstijd"
J. de Graaf -en- J. de Graaf-Gieltjes
Uitgeverij Uitkijkpost, 2011

oorlogsgravenstichting.nl
www.eerebegraafplaatsbloemendaal.eu
www.geni.com
www.regionaalarchiefalkmaar.nl

Wietske DRAAIJER - CARST (67 jaar)


===== Geen foto beschikbaar =====

Geboren zondag 26 october 1873 te Schiermonnikoog (FR)

Dochter van Benjamin Geerts CARST en Trientje HITMAN

Op donderdag 13 mei 1896 gehuwd te Schiermonnikoog met Herman DRAAIJER

Uit dit huwelijk geboren, zoon Lambertus Hermans op 24 februari 1897 en
dochters Catharina Louisa op 18 januari 1889 en Christina op 30 maart 1916

Op maandag 11 juni 1928 komt Herman te Egmond aan Zee op 60 jarige leeftijd te overlijden.


Schiermonnikoog 1941

Woensdag 8 januari 1941 was een koude winterdag en het zou een zwarte dag worden voor
Schiermonnikoog. Vijf eilanders die in een van de huizen een verjaardag aan het vieren waren
werden gedood door bommen, afgeworpen door een Engelse bommenwerper. De vlieger had
Schiermonnikoog aangezien voor het Duitse eiland Borkum. Een tragische vergissing.

Rond 18:00 uur LT in de namiddag van woensdag 8 januari 1941 stegen enkele bommenwerpers
van 44 en/of 207 Squadron op. Zij vertrokken van Royal Air Force Station "Waddington", een vlieg-
basis van de RAF in Waddington, ongeveer 7 km ten zuiden van Lincoln in Lincolnshire, Engeland.
Twee toestellen hadden als doel de Duitse stad Emden, een derde toestel had als doel de marine-
basis op het Duitse eiland Borkum.

In een rapport, opgesteld door een bemanningslid van het toestel dat Schiermonnikoog bombar-
deerde, stond: "Door zeer slecht zicht en andere omstandigheden was de bemanning niet in staat
geweest het eiland Borkum te vinden. De navigator besprak later de vlucht, maar zei dat hij er niet
van overtuigd was dat ze het eiland Borkum hadden gebombardeerd".

In het proces-verbaal, opgemaakt op 9 januari 1942 door veldwachter Johannes Monderman,
stond het volgende:

"Plots hoorde ik een gierend geluid, gevolgd door een paar hevige ontploffingen. Uit ingesteld
onderzoek bleek dat op het oostelijk gedeelte van het dorp bommen waren gevallen. Tengevolge
daarvan waren er enkele huizen op de Langestreek, te weten de nummers 11, 13 en 14, totaal
vernield. De percelen 10, 12 en 16 hadden zware schade opgelopen. Verder lagen in de nabijheid
van voornoemde percelen brandbommen, welke echter zonder brand te hebben veroorzaakt met
zand konden worden gedoofd".

De Langestreek
--
Foto's: De oorlog in beeld

Door dit bombardement kwamen, tijdens het verjaardagsfeest, om het leven:

Wietske Draaijer-Carst, 67 jaar;
Catharina Louise Draaijer, 42 jaar, dochter van Wietske;
Meinsina Draaijer, 71 jaar, schoonzuster van Wietske;
Grietje Luitjen Karst-Kruizinga, 70 jaar;
Janna Schaafsma, 47 jaar.



Leidsch Dagblad , zaterdag 11 januari 1941


De slachtoffers werden begraven op de gemeentelijke begraafplaats bij de Grote Kerk te
Schiermonnikoog:

Meinsina, Wietske en Catharina in een familiegraf in rij 29, de nrs. 9/10/11.


Foto: begraafplaatsschiermonnikoog.nl


Grietje in een familiegraf in rij 43, nr. 11.
Janna in een enkelgraf in rij 25, nr. 19.

Alle grafmonumenten van de slachtoffers zijn nog aanwezig op het kerkhof.


De "Got Tjark" of "Grote Kerk", bevindt zich in het centrum van het dorp


Foto: Oomke Wiltjer (2013)


Plaquette met de namen van oorlogsslachtoffers op de kerkmuur van de N.H. kerk


Ook elders werden bewoners van het eiland Schiermonnikoog slachtoffer van de oorlog.
Enkelen bleven op zee of stierven in een kamp in Duitsland of in Nederlands Oost-Indië.
Hun namen worden samen met de slachtoffers van het bombardement op 8 januari 1941
en het bombardement van 28 juli 1943, herdacht op een plaquette die ingemetseld is in
de muur aan de noordzijde van de kerk. De plaquette is onthuld in 1995





Foto's: www.4en5mei.nl



Enkele bronnen:

"De oorlog in woord, Schiermonnikoog 1940 - 1945"
B. Henstra en E.van der Noord
Uitgeverij Louise te Grou, 2012

"De oorlog in beeld, Schiermonnikoog 1940 - 1945"
B. Henstra en E. van der Noord
Uitgave St. Bunkermuseum Schlei te Schiermonnikoog, 2010

"Een laatste saluut", Fryslân in de oorlog
J. Kooistra
Uitgeverij PENN, Leeuwarden, 2005


begraafplaatsschiermonnikoog.nl
gw.geneanet.org
www.4en5mei.nl
www.dodenakkers.nl
www.genealogieonline.nl
www.schierweb.nl

George Frederik ZEGERS VEECKENS (32 jaar)


===== Geen foto beschikbaar =====


Geboren zondag 1 januari 1911 te Amsterdam (NH)


Rotterdamsch Nieuwsblad, woensdag 4 januari 1911

Zoon van Lambertus Jacobus ZEGERS VECKENS en Maria Christina BOS


George wil na zijn schoolopleiding als officier gaan dienen bij de Koninklijke Marine.


Nederlandsche Staatscourant, dinsdag 16 augustus 1927


George komt op vrijdag 2 september 1927 vanuit Bloemendaal naar Den Helder
bij Koninklijk Instituut voor de Marine (KIM) waar zijn 4 jarige studie tot officier
der Koninklijke Marine aanvangt. Zijn stamboeknummer wordt KIM 2.244.
Naast de studie op het KIM en de "practische oefeningen" aan boord van de
oorlogsschepen nemen de adelborsten ook deel aan diverse sportwedstrijden.
In de strenge winter van 1929 wint George op de bevroren gracht van het Fort
Erfprins te Den Helder de schaatswedstrijd over 415 meter voor adelborsten.

In augustus 1931 is de opleiding aan het KIM voltooid en volgt zijn benoeming
op vrijdag 21 augustus 1931 tot luitenant ter zee der 3e klasse.


Nederlandsche Staatscourant, dinsdag 25 augustus 1931


Om al het geleerde in de praktijk te brengen gaat George voor een periode van
4 jaar naar Nederlandsch Oost Indië (NOI) om daar dienst te doen. Hij vertrekt
op woensdag 30 september 1931 vanuit Amsterdam met het motorschip Pieter
Corneliszoon Hooft van de Stoomvaart Maatschappij Nederland naar Batavia.


Algemeen Handelsblad, vrijdag 28 augustus 1931


m.s. Pieter Corneliszoon Hooft

Foto: www.simplonpc.co.uk


De reis duurt een kleine 4 weken. Ondertussen heeft de marine voor George,
na aankomst, al een plaatsing aan boord van de kruiser Hr.Ms. Java geregeld.


De Indische Courant, donderdag 22 october 1931

Na zijn plaatsing op de Java volgt er in begin 1932 eentje op de Hr.Ms. Zeven
Provinciën. Eind 1932 volgt overplaatsing hij naar Hr.Ms. Willebrord Snellius,
een opnemingsvaartuig dat voor de dienst Hydrografie veel zeegebieden in de
archipel in kaart brengt. Op dit relatief kleine oorlogsschip met 84 bemannings-
leden, is het een geheel ander bedrijf dan aan boord van de Java met 530 - of
de Zeven Provinciën met 452 bemanningsleden.

In begin 1933 volgen er enkele korte plaatsingen op marinekazerne Oedjoeng
en Hr.Ms. Floris. George is in april 1933 weer terug aan boord van de Willebrord
Snellius. Zijn bevordering tot luitenant ter zee der 2e klasse volgt op maandag
21 augustus 1933.


De Indische Courant, dinsdag 22 augustus 1933


De rest van het jaar 1933 en in 1934 zijn er voor George twee plaatsingen die
regelmatig onderling gewisseld worden. Dat is de Willebrord Snellius en Hr.Ms.
Tydeman, ook een opnemingsvaartuig.

De 4 jaar in NOI zitten er voor George bijna op. Hij gaat terug naar Nederland
om daar te genieten van verlof en om dienst te doen in Europa.


De Indische Courant, woensdag 24 october 1934.

Op woensdag 26 december 1934, tweede kerstdag, vertrekt het motorschip Indrapoera
van de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd onder gezagvoerder G.A. Schoehuizen vanuit
Batavia naar Nederland.

m.s. Indrapoera

Foto: www.krlmuseum.nl

De reis van de Indrapoera gaat van Batavia naar Singapore, Belawan-Deli, Sabang,
Colombo, Suez/Port Said, Marseille, langs Gibraltar, Lissabon, Southampton naar
Rotterdam waar het schip op maandag 21 januari 1935 aankomt.



Heldersche Courant, donderdag 17 januari 1935

George gaat met verlof en moet zich op 4 maart maart 1935 melden op het
wachtschip te Den Helder.


Heldersche Courant, zaterdag 9 februari 1935


Per 18 maart 1935 is George geplaatst op Hr.Ms. Gelderland. In oktober 1936
terug geplaatst op het wachtschip te Den Helder in afwachting van een volgende
plaatsing.

Zijn volgende plaatsing is de bij de afbouw van de Tromp, op de werf van de
Nederlandse Dok- en Scheepsbouw Maatschappij te Amsterdam (NDSM).


Algemeen Handelsblad, zondag 18 april 1937

De Tromp zal in augustus 1938 in dienst gesteld worden en na diverse varende
beproevingen naar West-Indië vertrekken en daarna via het Panamakanaal naar
NOI te varen.


Op 21 mei 1938 stapt George te Zandvoort in het huwelijksbootje met Jeannette
Hermana Joanna (Jenny) HAASTERS.

Jenny komt uit een zeevarende familie. Haar vader is gezagvoerder van het stoom-
schip Van Rensselaer van de Koninklijke Nederlandse Stoomboot Maatschappij.



Algemeen Handelsblad, zaterdag 21 mei 1938

Gezien toenemende politieke spanning vertrekt de Tromp op zaterdag 19 augustus 1939
met spoed via het Suezkanaal naar NOI.


Algemeen Handelsblad, dinsdag 18 augustus 1939

Hr.Ms. Tromp

Foto: www.maritiemdigitaal.nl

Jenny volgt haar man George naar NOI met het m.s. Dempo van de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd.
Het schip vertrekt uit Rotterdam op woensdag 13 september 1939 en zal op woensdag 18 october 1939
te Batavia aankomen.

m.s. Dempo

Foto: www.zwama.de


George en Jenny betrekken een woning aan de Bengawanstraat 49 te Soerabaja.
Later verhuizen zij naar de Reiniersboulevard 97.


De Indische Courant, dinsdag 14 november 1939

Het leven in Indië en voor de achtergebleven familie in Nederland, lijkt
relatief gezien, rustig te verlopen. De politieke spanningen lopen echter
behoorlijk op en dat is ook in Indië bij de marine te merken. Er worden
regelmatig paraatheidsoefeningen gehouden. De vloot is vaak op patrouille
in de archipel. Net als in Nederland is ook in Indië de mobilisatie afgekondigd.

MEI 1940

Nederland in oorlog

Op maandag 13 mei 1940, 2e pinksterdag, vertrekt uit Amsterdam het
s.s. Van Rensselaer met 150 personen aan boord met als bestemming
West-Indië. In de buitenhaven van IJmuiden loopt het schip op een
Duitse magnetische mijn en werd het in ernstig beschadigde toestand
aan de noordzijde van de Zuiderpier gezet.

De vader van Jenny krijgt tijdens de reddingsoperatie een hartverlam-
ming en komt op 55 jarige leeftijd te overlijden. Naast de vader van
Jenny komen nog 3 bemanningsleden en 2 passagiers om het leven.

Vanuit Indië is Nederland dan erg ver weg ... zonder de mogelijkheid
van een korte terugkeer.


Algemeen Handelsblad, donderdag 16 mei 1940



George is geplaatst als artillerieofficier aan boord van de torpedobootjager Hr.Ms. Piet Hein

Hr.Ms. Piet Hein,op volle kracht

Foto: nl.wikipedia.org


Nederlands Indië in oorlog

Om de Japanse invasiemacht te stoppen worden er door de strijdkrachten diverse acties ondernomen.

Op 18 februari 1942 koerste een Japanse invasievloot vanuit het noorden naar Bali om dat eiland te
bezetten. De volgende dag stoomde deze vloot via Straat Lombok Straat Badoeng binnen en ankerde
bij de kust van Bali waarna de landingstroepen aan wal werden gebracht. Een deel van de “Striking
Force” (Hr.Ms. De Ruyter, Java, Piet Hein en twee Amerikaanse torpedobootjagers, Ford en Pope)
stoomde die dag om 23.00 uur met hoge vaart Straat Badoeng in.
Toen men zicht op de vijand kreeg werd het vuur geopend. De Japanners ontstaken hun zoeklichten
en beantwoordden het geallieerde vuur. Daarbij trof het noodlot Hr.Ms. Piet Hein die achter de twee
kruisers stoomde. Een vijandelijke granaat explodeerde in het achterketelruim, waardoor de torpedo-
bootjager stuurloos kwam te drijven. Van alle zijden werd de Piet Hein beschoten en hoewel zij tot
het laatste toe bleef vuren, was de strijd spoedig beslist. Volkomen wrak geschoten verdween de Piet
Hein in de diepte. Zestig bemanningsleden gingen met het schip ten onder, terwijl overlevenden zich
met zwemvesten en vlotten trachtten te redden.

Een deel der overlevenden kwamen aan land op Java, Bali en Noesa Penida. Op het laatste eiland kwam
George met een groep van enige tientallen bemanningsleden aan land. Zij werden door de lokale visser
Nang Njelem naar Lombok gebracht, waar toen nog geen Japanners waren. Vanuit Lombok werd overge-
stoken naar Soembawa om daar enkel Europese ambtenaren te ontzetten.


Soerabaiasch-Handelsblad, dinsdag 7 april 1942


Uiteindelijk werden vele bemanningsleden van de Piet Hein in april/mei 1942 door de Japanners als krijgs-
gevangenen afgevoerd. George werd op 9 mei 1942 gevangen genomen en overgebracht naar Java waar
hij op 15 augustus 1942 werd geregistreerd.

Krijgsgevangenkaart G.F. Zegers Veeckens

Foto: www.gahetna.nl

George gaat als zoveel andere krijgsgevangenen van het ene naar het andere kamp. In januari 1943 is hij
in een kamp op Singapore Eiland. De Japanners transporteren de gevangenen richting Birma en Siam om
daar aan de spoorlijnen te gaan werken.

Op 9 januari 1943 kregen een duizendtal Nederlanders, die in krijgsgevangenkampen op Singapore Eiland
waren ondergebracht, de aanzegging dat zij de volgende morgen moesten vertrekken. Dit was geen pret-
tige tijding, want al waren de toestanden op Singapore Eiland allesbehalve rooskleurig, een ieder wist dat
de slagkracht van de geallieerden met de dag toenam en dat het transport over zee gelijk stond met een
zekere dood.

Waarheen de reis zou gaan deelde de Japanse commandant niet mede, er waren twee mogelijkheden:
naar Siam of naar Birma. Hierover waren de gevangenen in het onzekere, maar zij wisten dat zij waren
overgeleverd aan de kuren en nukken van de mannen van het "land van de rijzende zon" en dat zij er
dus niets tegen konden inbrengen. Zij hoopten evenwel dat het transport per spoor zou geschieden -
hetgeen door de Japanners plechtig was beloofd - omdat dit toch nooit zó gevaarlijk was als het vervoer
over zee, waar zij bloot zouden staan aan de aanvallen van de geallieerde onderzeeboten en vliegtuigen.

Op 10 januari 1943 vertrok vanuit Singapore het Japanse transportschip s.s. Nitimei Maru. Het schip was
de voormalige, in 1912 gebouwde, Noorse Alfred Nobel, later verkocht aan Japan. Een roestend stinkend
schip van ± 4700 ton geladen met vier locomotieven en divers spoorwegmateriaal van de Javaanse Staats
spoorwegen en vele andere zaken. In Singapore waren circa 1000 geallieerde krijgsgevangenen en 600
man van de Japanse spoorwegtroepen (onderdeel van de genie) geëmbarkeerd. De gevangenen werden
in het voorruim en de Japanners in het achterruim ondergebracht.

s.s. Alfred Nobel (de latere Nichimei Maru)

Foto: sites.google.com


Bij Penang werd met het 5000 ton metende transportschip s.s. Modji Maru en een korvet van de Japanse
marine een konvooi gevormd. Aan boord van de Modji Maru bevonden zich eveneens circa 1000 geallieer-
de krijgsgevangenen. Bestemming was Rangoon.

Twee dagen gingen rustig voorbij zonder dat zich iets bijzonders voordeed. Ook de derde dag, vrijdag
15 januari 1943, verliep aanvankelijk kalm; het korvet voer voor beide schepen uit en de Modji Maru
voer iets achterlijker dan dwars van de Nichimei Maru, met circa 900 meter tussenruimte. De snelheid
van het konvooi was een mijl of tien.

Toen het konvooi in de Golf van Martaban (Birma) stoomde, verschenen er om 14.30 uur plotseling zes
Amerikaanse B-24 Liberator bommenwerpers van de 10e Bombardements Wing USAAF, opererend van-
uit India, die de schepen aanvielen. De Nitimei Maru werd door de aanval tot zinken gebracht terwijl de
Modji Maru zwaar werd beschadigd.


USA B-24 bommenwerper

Foto: upload.wikimedia.org

Het escorterende Japanse korvet dat bij de Amerikaanse luchtaanval onmiddellijk het hazenpad had
gekozen, keerde schoorvoetend terug. Aan boord van dit schip viste men eerst alle Japanners op
alvorens zij zich aan de blanken "bezondigden" De drenkelingen van de Nitimei Maru werden daarna
groepsgewijs opgepikt door sloepen van het korvet die hen aan boord nam om ze vervolgens naar de
Modji Maru te brengen. Omdat de Modji Maru door de near misses een lekkage had opgelopen, werd
besloten om, in plaats van de oorspronkelijke bestemming Rangoon, nu Moulmein aan de Golf van
Martaban aan te doen. Daar werden alle opvarenden gedebarkeerd

Na telling van de overlevenden van de Nitimei Maru bleken er 38 Nederlanders te zijn vermist, waar-
onder George Frederik Zegers Veekens.

Zij vonden op vrijdag 15 januari 1943, ver van huis en haard, een zeemansgraf ....


Foto: bknpk.com

George Frederik Zegers Veekens heeft voor zijn deelname aan de gevechten in de straat van
Badoeng aan boord van Hr.Ms. Piet Hein, bij Koninklijk Besluit no. 7 van 19 november 1942,
het Bronzen Kruis met een Eervolle Vermelding gekregen. Deze onderscheiding is later
ingetrokken en vervangen door een Bronzen Leeuw.
Later is aan hem, postuum, ook het Oorlogs Herinneringskruis met 2 gespen toegekend.

Op vrijdag 23 mei 1947 werden aan boord van het vliegdekschip Hr.Ms. Karel Doorman in de
Merwehaven te Rotterdam, diverse onderscheidingen uitgereikt aan de nabestaanden van 22
omgekomen marinemannen die zich tijdens de oorlog bijzonder hadden onderscheiden.


De Tijd, maandag 19 mei 1947




Enkele bronnen:

"Gedenkrol van de Koninklijke Marine 1939-1962" en
het niet gepubliceerde "Supplement" op deze gedenkrol
H.J. Floor †
Weesp 2004.

"Schepen van de Koninklijke Marine in W.O. II"
C. Mark
De Alk B.V., Alkmaar1997

"De Koninklijke Marine in de Tweede Wereldoorlog” Deel: 3
Ph.M. Bosscher
Uitgeverij van Wijnen, Franeker 1990.

"Bronzen Leeuw - Bronzen Kruis, Militaire dapperheidsonderscheidingen"
H.G. Meijer
Uitgeverij De Bataafsche Leeuw, Amsterdam 1990.

"Gedenkboek Adelborsten-opleiding te Willemsoord 1854 - 1954"
P.S. van 'T Haaff -en- M.J.C. Klaassen
Uitgeverij C.A.J. van Dishoeck, Bussum 1954

Alle Hens, augustus 1950
Onze Vloot, november 1946

"Naamboek Koninklijke Marine 1940"
Samengesteld door het Departement van Defensie
's-Gravenhage 1940


oorlogsgravenstichting.nl
wrecksite.eu
www.gahetna.nl
www.genealogieonline.nl
www.regionaalarchiefalkmaar.nl
www.wiewaswie.nl

Johanna Maria van BREUGEL (1 jaar)



=.= Geen foto beschikbaar =.=

Geboren zondag 15 juni 1941 te Magelang, Midden Java, NOI


Overleden vrijdag 23 januari 1943 in Kamp Malino, Zuid-Celebes, NOI


Evacuatie/internerings kamp Malino in Zuid-Celebes

Toen de berichten over de Japanse landingen op Noord-Celebes Makassar
bereikten, vertrokken veel vrouwen en kinderen uit die stad naar Java of
Australië. Eind januari 1942 waren al verschillende bombardementen op
Makassar geweest. Vanwege de te verwachte Japanse invasie op Zuid-
Celebes en de evacuatie naar elders door gebrek aan scheepsruimte niet
meer mogelijk was, verhuisden velen naar de door de Nederlands-Indische
autoriteiten ingestelde evacuatiecentra in het binnenland.

Eén van deze evacuatiekampen lag in het op 1200 meter hoogte gelegen
bergoord Malino, circa 70 kilometer oost van Makassar. Het bestond uit
circa 50 bungalows en huizen, waaronder de kindervakantiekolonie (KVK).

In januari 1942 werden uit de omgeving Makassar vele Europese vrouwen
en kinderen met vrachtwagens en particuliereauto's naar Malino vervoerd.
Alleen wat de vrouwen en kinderen konden dragen mochten ze meenemen.

De Japanse operaties in Zuidwest-Celebes begonnen in de vroege ochtend
van 9 februari 1942, toen circa 2000 Japanse mariniers op 25 kilometer ten
zuiden van Makassar aan land gingen.

Toen de Japanners in februari 1942 in het kamp verschenen werden er circa
800 Europese vrouwen en kinderen aantroffen. Het Malino-kamp werd vanaf
23 februari onder Japans gezag voortgezet, aanvankelijk zonder een kamp-
commandant en/of permanente bewaking. Het kamp werd niet omheind door
prikkeldraad of een ander soort afrastering.

De Europese vrouwen en kinderen die nog in Makassar en omgeving waren
achtergebleven, werden in eerste instantie door de Japanners in de plaatse-
lijke politiekazerne geïnterneerd. In die kazerne werden ook de vrouwen en
kinderen van een groot deel van Celebes (uitgezonderd het noordelijke deel)
en van een aantal Kleine Soenda-eilanden (zoals Bali, Soembawa, Soemba
en Flores) verzameld. In augustus 1942 werden de circa 440 vrouwen en
kinderen van de politiekazerne overgebracht naar het kamp in Malino.

Eind december 1942 bevonden zich circa 1300 vrouwen en kinderen in het
kamp. Van eind december 1942 tot eind maart 1943 was een dependance
van het Malino-kamp gevestigd in Lombasang, dat slechts enkele kilometers
zuidelijker lag. In mei 1943 werd het Malino-kamp ontruimd en werden de
ongeveer 1300 vrouwen en kinderen overgebracht naar kamp Kampili, circa
20 kilometer zuid-oost van Makassar.

In de periode januari 1942 tot de ontruiming in mei 1943 vonden in Malino-
kamp 7 sterfgevallen plaats, waaronder Johanna Maria van Breugel.



Johanna uiteindelijk is herbegraven op het Nederlands Ereveld Kalibanteng te
Semarang, Midden Java, Indonesië in Vak K, Graf 9.


Foto: Oorlogsgravenstichting (2004)


Op het Nederlands Ereveld Kalibanteng liggen ruim 3100 oorlogsslachtoffers
begraven. Aan de westelijke zijde van het veld bevinden zich voornamelijk
graven van vrouwen en aan de oostelijke zijde zijn voornamelijk graven van
mannen. In het centrale vak bevinden zich de kindergraven.

Het overgrote deel van de op ereveld begraven slachtoffers zijn burgers uit de
beruchte Japanse interneringskampen van Midden Java, zoals o.a. Ambarawa,
Banju Biroe, Lampersari en Karangpanas. Zij kwamen om als gevolg van de
erbarmelijke omstandigheden waaronder zij moesten leven in deze internerings-
kampen gedurende de Japanse bezetting van 1942 tot 1945.


Foto: www.tripadvisor.nl (buaya40 = mei 2014)



Enkele bronnen:

oorlogsgravenstichting.nl
www.indischekamparchieven.nl
www.japanseburgerkampen.nl

Adriaan Johan (Ad) van HAAFTEN (24 jaar)


Foto: www.gahetna.nl


Geboren dinsdag 28 december 1920 in het ouderlijk
huis aan de Canisiussingel nr. 4 te Nijmegen (GL).

Zoon van Nijmeegse arts
Arie Wouter van HAAFTEN en Antje PASMAN


Adriaan groeide op met 2 broers en 6 zussen, van wie
zus Johanna al in september 1921 op 6 jarige leeftijd
overleed.

Adriaan heeft de lagere en de middelbare school, het
Stedelijk Gymnasium Nijmegen, normaal doorlopen.


Foto: www.oorlogsdodennijmegen.nl


Vervolgens is 1939 Adriaan te Utrecht wiskunde gaan studeren,
maar al gauw ging hij over op geneeskunde, net zoals zijn beide
broers. Hij werd lid van het Utrechts Studenten Corps. Zijn jaar-
club was genaamd "de As". Adriaan heeft tijdens zijn studenten-
tijd geroeid en behaalde in 1941 een "blik" voor de Utrechtse
Studenten Roeivereniging Triton. In die jaren heeft hij op de
schaats ook twee keer de Friese Elfstedentocht voltooid. In de
tweede helft van augustus 1941 ondernam hij met zijn jaarclub-
genoten in drie zeilboten een tocht van 17 dagen door Friesland.


Als adres van Adriaan in Utrecht worden vermeld Korte Nieuw-
straat 10, Van Asch van Wijckskade 29 en Oudegracht 306 bis
"Smeeburgh". In dat laatste studentenhuis woonden ook enige
van zijn jaarclubgenoten.

Uit brieven aan zijn vrienden is op te maken dat hij aktief was
in de Hervormde Gemeente Utrecht (Interkerkelijke Commissie,
Federatiekring), in de organisatie van de Nederlandse Christelijke
Studenten Vereniging en als Ab actis van de Mensa Gaarkeuken
Commissie. In dat jaar werd hij benoemd tot Praeses van de
NCSV afdeling Utrecht. Daar buiten doet hij ook veel verzetswerk,
o.a. het onderbrengen van studenten in het oosten van het land.

Hoewel hij is "gedoken" komt hij regelmatig in Utrecht en verblijft
ook wel in het gezin van zijn zus Ewalda Haag-van Haaften te Velp.

Adriaan reist veel met de trein en moet goed opletten bij stations-
uitgangen e.d. In december 1943 werd hij in een trein, en ook nog
op een station gecontroleerd door Feldgendarmerie respectievelijk
Grüne Polizei. Beide instanties namen op dat moment genoegen
met de aan zijn persoonsbewijs getroffen maatregelen.

In het Nijmeegsch Dagblad van 21 juni 1945 schrijft J.L. (Jan Leppink)
over Adriaan onder meer: "De volle omvang van zijn werk tegen den
bezetter is niet bekend, maar het staat wel vast dat hij talloze Neder-
landers heeft gered voor een lot dat hem zo wreed ten deel viel".

Midden in zijn werk, in een trein-coupe onderweg naar Utrecht, werd
Adriaan op 1 maart 1944 gearresteerd.

Adriaan werd overgebracht naar het "Oranje Hotel" te Scheveningen
en later, in juli/augustus 1944, verder naar Vught.
Vermoedelijk in september is Adriaan naar Duitsland overgebracht
waar hij op maandag 29 januari 1945 komt te overlijden.



De Gelderlander, maandag 18 juni 1945


Na de oorlog plaatst de familie een verzoek om inlichtingen over de
laatste weken van Adriaan in Duitsland


Mededelingen L.K.P. Nr. 63, 6 october 1945


Een aantal overlevenden hebben schriftelijk gereageerd op een verzoek
van zijn moeder om inlichtingen over Adriaan. Hij blijkt te zijn overleden
aan een ziekte die niet met veel pijn gepaard ging (bericht van D. Rood,
Markum 18 october 1945). J.A. Dek bericht op 23 november 1945 vanuit
Wolphaartsdijk als volgt:

"Enige tijd geleden informeerde ik bij mijn neef Anton Dek naar Uw zoon
Ad, met wie ik in Vught in het concentratiekamp heb gezeten. Als antwoord
kreeg ik het ontstellende bericht dat ook Ad behoort tot de ontelbaar velen
die niet meer zullen terug keeren. (…) Ik meen dat Ad eind Juli of begin
Augustus te Vught is gearriveerd. Hij was in gezelschap van een vriend,
wiens naam ik mij niet precies herinner, maar het was zo iets als In de Weij,
Van der Weijden o.i.d. Ik herkende Ad, omdat ik hem een enkele maal bij
Anton had ontmoet. Hij zag er patent uit en had het geluk gehad in een goed
commando te komen, n.l. het commando Unterkunfstreinigung.
Hij moest enkele vertrekken schoonhouden van het gebouw waar de heren
van de S.S. huisden. Dat werk was niet zwaar en had het enorme voordeel,
dat het mogelijk was clandestien te worden bediend door de S.S. keuken.
Op die manier kreeg Ad hetzelfde middageten als de S.S. zelf. (…)
Ik werkte bij Philips en had het daar ook best. Af en toe spraken wij elkaar,
maar bijzondere belevenissen hebben wij samen niet gehad. (…)
In Duitschland heb ik hem nog eenmaal gesproken, n.l. in de Fabrikshalle
van de Heinkelfabrieken. Wij waren daar toen voorlopig ondergebracht en
moesten niet werken. Dat was voor 15 september, want op dien datum ben
ik op het eerste transport naar Rathenow vervoerd. Van Ad heb ik nadien
niets meer vernomen".


De ouders van Adriaan kregen van Koningin Wilhelmina op 3 Oktober 1946;
"Bij dit verlies Mijn oprechte deelneming" aangeboden, in een brief waar
voorts sprake is van opgelegde geestelijke en lichamelijke mishandeling en
overlijden te Buchenwald ten gevolge van een longaandoening.


Op 9 april 1949 stelt de Burgerlijke Stand van de Gemeente Utrecht dat
uit het overlijdensregister blijkt dat Adriaan te Langenstein is overleden.
Het register van Oorlogsdoden Nijmegen geeft als overlijdensplaats van
Adriaan het nabij gelegen Quedlinburg te Duitsland.


Kamp Langenstein Zwieberge was een concentratiekamp van de nazi's dat
in 1944 werd opgestart vlak bij het dorp Langenstein (in Saksen-Anhalt),
ten noorden van het Harz-gebergte. Het kamp met de codenaam Malachit
was berekend op tweeduizend gevangenen. Gemiddeld waren er echter
vijfduizend gevangenen aanwezig. Hierdoor was de situatie zeer slecht voor
de gevangenen. Op het (geschatte) totaal van vijfduizend gevangenen in
Langenstein Zwieberge zijn er ongeveer drieduizend gevangenen, mede
door de slechte hygiëne en "verzorging", omgekomen. De gedeporteerden
kregen uitputtende dwangarbeid te verrichten. Ze moesten 12 uur per dag
tunnels graven ten behoeve van de ondergrondse oorlogswapenproductie
door de Junkers-fabrieken. Vanwege de onmenselijke omstandigheden
bedroeg de gemiddelde levensverwachting van een dwangarbeider 6 weken.


Van Adriaan is geen laatste rustplaats bekend. Zijn naam staat opgetekend
in Gedenkboek nummer 2 van de Oorlogsgravenstichting


Herdenkingsplaquettes in het Stedelijk Gymnasium Nijmegen. Hier bevinden
zich twee plaquettes. Eén plaquette is uitgevoerd in hout. De tweede plaquette
is uitgevoerd in steen. Op de houten plaquette komt de naam van Adriaan voor.


Foto: www.4en5mei.nl

De herdenkingsplaquettes hangen binnen in het Stedelijk Gymnasium Nijmegen
aan de Kronenburgersingel 269, op de Z0 gang, naast C014 en tegenover C012.


Enkele bronnen:

nl.wikipedia.org
oorlogsgravenstichting.nl
www.4en5mei.nl
www.geni.com
www.oorlogsdodennijmegen.nl

Andreas Edgar van der VEEN (21 jaar)


===== Geen foto beschikbaar =====

Geboren vrijdag 11 mei 1923 te Rante Pao, Celebes, NOI

Zoon van Hendrik van der VEEN en Luise Hedwig SPIETH


Leidsch Dagblad, maandag 14 mei 1923


De taalgeleerde Dr. Hendrik van der Veen vertrok na zijn huwelijk op in
mei 1916 te met zijn echtgenote Luise Hedwig Spieth naar Rante Pao op
Zuid-Midden Celebes (NOI) om daar voor het Nederlands Bijbel Genoot-
schap de taal van Toraja-volk te bestuderen en de Bijbel in die taal te
vertalen. In dit gebied waren al enkele andere zendingswerkers actief.
In de eerste plaats is de Bijbelvertaler een zendeling. Voor er nog maar
een arts ter plaatse aanwezig was, waren Hendrik en Luise al bezig om
dagelijks polikliniek te houden om de lijdende onder het Toraja-volk te
helpen. In het bijzonder heeft Luise haar krachten hiervoor gegeven.

In 1920 verhuisde beide naar Angin-Angin, een uur lopen vanaf Ranta Pao,
om vanuit daar hun werk midden tussen het Toraja-volk voort te zetten. Op
vrijdag 11 mei 1923 werd de eerste van 4 kinderen, zoon Andreas Edgar,
geboren. Later volgen nog twee zoons en een dochter.

In de loop der jaren gaat het vertaal- en zendingswerk zonder al te veel grote
gebeurtenissen gewoon door, ook na de inval in mei 1940 door de Duitsers in
Nederland. De dreigende bezetting van Nederlands Indië door Japan heeft een
grotere impact op de familie. Andreas is gemobiliseerd te Soerabaja als militie-
matroos bij de Koninklijke Marine en heeft stamboeknummer 25223 D.

Om zijn manuscripten veilig te stellen vertrekken Hendrik en Luise met hun jong-
ste zoon in januari 1942, via Soerabaja voor een kort bezoek aan zoon Andreas,
naar Bandoeng waar de andere zoon en hun dochter een opleiding aan de middel-
bare school volgen.


De Japanse bezetting.

Andreas wordt na de capitulatie krijgsgevangen gemaakt en afgevoerd. Hendrik
wordt in augustus 1942 geïnterneerd. Luise met de kinderen en een groot deel
van Hendrik zijn manuscripten blijven achter. Ook gaat een groot gedeelte van
zijn werk verloren dat hij in bewaring had gegeven bij het consulaat der missie
in Batavia. Niet veel later worden ook Luise en de kinderen in een ander kamp
opgesloten met veel andere Europese vrouwen en kinderen.

Hendrik van der Veen komt redelijk goed door zijn internering in het kamp heen.
Maar de oorlog trekt een zware wissel op de familie.

Andreas gaat eind 1942 op transport naar Japan en komt terecht in kamp Fukuoka 2
op het eilandje Koyagi Jima in de baai van Nagasaki, circa 10 km. zuid van Nagasaki.

Kamp Fukuoka 2

Foto: www.mansell.com


In totaal hebben circa 36.000 geallieerde krijgsgevangenen in Japan moeten werken. Daaronder bevonden
zich circa 8000 Nederlanders en Indische Nederlanders bevonden. De krijgsgevangenenkampen waren over
heel Japan verspreid. De meeste bevonden zich evenwel op het eiland Kyūshū. Alle kampen op dit eiland
behoorden tot het legeronderdeel dat in de stad Fukuoka zijn hoofdkwartier had en droegen daarom ook de
naam Fukuoka gevolgd door een nummer. Zo lag het kamp Fukuoka 14 in Nagasaki en kamp Fukuoka 2 op
het eiland Koyagi in de baai van Nagasaki.

De mannen van Fukuoka 2 waren aangewezen om te werken op de Kawanami scheepswerf, zowel in de
scheepsbouw, scheepsreparatie, en de aanleg van een droogdok in rotsformatie. Tijdens deze werkzaam-
heden vielen er veel ernstig gewonden door de slechte veiligheidsmaatregelen.

Andreas Edgar van der Veen is op maandag 5 februari 1945 overleden ten gevolg van interne bloedingen
veroorzaakt door een ongeval op de scheepswerf.



Monument slachtoffers van krijgsgevangenkamp Fukuoka-2

Op zondag 13 september 2015 is in de Japanse stad Nagasaki een monument onthuld ter herinnering aan
de 73 slachtoffers van krijgsgevangenkamp Fukuoka 2.

Onder de krijgsgevangenen bevonden zich enige honderden voornamelijk jonge Nederlandse marinemannen
en KNIL-militairen die in maart 1942 krijgsgevangenen werden. Deze gevangenen werden eerst in Makassar
geïnterneerd en in oktober 1942 overgebracht naar Nagasaki, waar zij indertijd gedwongen werden in de
scheepsbouw te werken. Van de Nederlandse krijgsgevangenen zijn er 41 gestorven gedurende de periode
van hun gevangenschap. In de loop van 1945 kwamen de overlevenden van Fukuoka-2 thuis. Velen daarvan
pas in december.

Uniek en bijzonder aan het gedenkteken is de grondslag ervan. Het is namelijk geïnitieerd en verder uitge-
werkt door Japanse burgers en gefinancierd door Japanse en Nederlandse donateurs en sponsoren. Het is
daarmee een gedenkteken dat in alle openheid het leed dat door het Japanse leger aan krijgsgevangenen
en hun familie is aangedaan herdenkt en dat blijvend zichtbaar zal zijn. De onthulling vindt plaats in aan-
wezigheid van o.a. overlevenden van Fukuoka-2, nabestaanden van krijgsgevangenen, Japanse burgers –
waaronder schoolkinderen – en vertegenwoordigers van de verschillende betrokken overheden.

Op de locatie van Fukuoka 2 bevindt zich nu een school. Daarmee is ook de locatie van het herdenkings-
monument symbolisch. Hiermee zal het een tastbaar bewijs van erkenning vormen van de feiten en daar-
mee bijdragen aan de juiste geschiedschrijving én aan verzoening.



Foto: www.mansell.com


Foto: www.mansell.com


Naschrift:

Na vele jaren van taalstudie konden door Hendrik van der Veen een paar Evangeliën worden uitgegeven in
de Toraja-taal. Daarnaast verschenen er taalkundige studies over land-en volkenkunde, een groot Toraja's
woordenboek en eindelijk het Nieuwe Testament, later nog gevolgd door het Oude Testament! Het was aan
Hendrik gegeven deze blijde gebeurtenis in goede gezondheid te beleven!
Zijn geliefde vrouw Luise en oudste zoon Andreas Edgar hebben het niet meer meegemaakt. Zij overleden in
de Japanse overheersingstijd. Luise in het ziekenhuisje in Kamp Tjideng te Batavia op dinsdag 24 juli 1945
en zijn oudste zoon Andreas Edgar in krijgsgevangenschap in Japan op maandag 5 februari 1945.

De Toraja-gemeente in Batavia (thans genaamd Djakarta) heeft hun njonja (mevrouw) een waardig graf
bereid, terwijl Andreas Edgar later is herbegraven op het kerkhof te Rante Pao, waar meerdere graven zijn
gedolven voor overleden leden van zendingsfamilies.



Enkele bronnen:

oorlogsgravenstichting.nl
www.digibron.nl
www.japansekrijgsgevangenkampen.nl
www.mansell.com
www.veteraneninstituut.nl

Binnert Philip Baron van HARINXMA thoe SLOOTEN (51 jaar)



Foto: Het Grote Gebod


Geboren maandag 4 september 1893 te Leeuwarden

Zoon van Coert Lambertus Baron van HARINXMA thoe SLOOTEN en Johanna Maria BIERUMA OOSTING


Leeuwarder Courant, maandag 11 september 1893


Nederlands Hervormd.

Woonde in Leeuwarden, Willemskade 5.

Binnert volgde de lagere school te Leeuwarden en daarna het gymnasium waar hij op 17 jarige leeftijd
het einddiploma behaalde. Na het gymnasium studeerde hij een jaar in Oxford (UK) en daarna te Leiden
waar hij op 18 october 1918 promoveerde.

Binnert was tijdens zijn studententijd actief in de Vrijwillige Landstorm, hij behoorde onder meer tot het
Studenten-vrijwilligers-korps dat in november 1918 de Koninklijke stallen te ’s-Gravenhage bewaakte.

Tot aan het uitbreken van de oorlog in heeft de Bijzondere Vrijwillige Landstorm op velerlei wijze zijn
belangstelling gehad.

Binnert huwde op donderdag 9 juni 1927 te Haren (GR) met Aleida Sibilla Sara Geertsema.


Nieuwsblad van het Noorden, zaterdag 16 juli 1927


Het echtpaar had twee kinderen;
zoon Coert Lambertus, october 1928 en dochter Eskaline Anna Henriëtte (Nette) november 1930.


Binnert werd in 1921 benoemd tot ambtenaar in vaste dienst bij het Openbaar Ministerie aan
het kantongerecht te Leeuwarden. Later fungeerde hij, eind jaren 20, begin jaren 30 enige tijd
als plaatsvervangend kantonrechter in Beetsterzwaag. Vanaf najaar 1927 als rechter bij de
arrondissementsrechtbank Leeuwarden. In september 1940 werd hij aangesteld als politierechter
te Leeuwarden.

Binnert was kamerheer in buitengewone dienst van koningin Wilhelmina en lid en/of voorzitter van
diverse commissies en stichtingen zoals de Schoonheidscommissie van de gemeente Leeuwarden.

Verder stond hij aan het hoofd van het Bureau Afvoer Burgerbevolking (evacuatie).

Binnert was Lid van het verzet behorend tot LO-Leeuwarden, terwijl hij tevens rechter was in het
Veemgericht (verzetsrechtbank).


Februari 1945

Op maandag 12 februari 1945 ten 22.30 uur is Binnert op straat door de Landwacht van
achteren neergeschoten en aan zijn verwondingen overleden


Nieuwsblad voor Friesland, woensdag 14 februari 1945


Binnert is begraven te Huizum en later herbgraven te Beesterzwaag (FR) op de
N.H. Begraafplaats aan de Van Lyndenlaan 5


Foto: www.online-begraafplaatsen.nl


De moord op Binnert van Harinxma thoe Slooten is buiten de Duitsers omgegaan.
De Landwacht was verantwoordelijk voor diens dood. Het motief is echter onduidelijk
gebleven.


Mededeelingen, zondag 25 februari 1945


Een vrouw die vanwege vleselijke contacten met vijanden was aangehouden, zorgde ervoor dat de zaak
kon worden opgelost. Ze had bezoek gekregen van een Landwachter die haar had verteld dat hij eerder
die avond een man op het Blokhuisplein te Leeuwarden had doodgeschoten.

Zij wist zijn naam te noemen. Landwachter Sije Enne Koopmans was door zijn chef Harm Sibma naar het
huis van de rechter gestuurd om een huiszoeking te verrichten. Koopmans had anonieme briefjes te zien
gekregen waarop stond dat bij Van Harinxma thoe Slooten meer (gebruiks)goederen "textiel" aanwezig
waren dan diens gezin nodig had. Volgens de Landwachter had Sibma hem opgedragen de magistraat
"om te leggen". Sibma ontkende dat na de oorlog.
Voordat Koopmans met drie andere landwachters, Hendrik Zomer uit Leeuwarden, Sjoerd Sonnema uit
Anjum en Cornelis Johannes Kole, naar de woning van het slachtoffer liep, had hij tegen zijn collega’s
gezegd: "We zullen dien mijnheer wel eens even doodschieten". Na de huiszoeking moest Van Harinxma
thoe Slooten met het viertal mee.

Op het Blokhuisplein schoot Sonnema de rechter met zijn pistoolmitrailleur van achteren door het hoofd
en het lichaam.


October 1945


Leeuwarder Koerier, maandag 15 october 1945


April 1948

De rechtzaak tegen Cornelis Johannes Kole


Friesch Dagblad, vrijdag 2 april 1948


De rechtzaak tegen Sije Enne Koopmans en Sjoerd Sonnema


Nieuwsblad van het Noorden, woensdag 7 april 1948


Koopmans, die ook de Joodse onderduiker Salomon Klein had doodgeschoten, werd in april 1948
door het Bijzonder Gerechtshof in Leeuwarden tot de doodstraf veroordeeld


Na een eis van levenslang legde het Bijzonder Gerechtshof de landarbeider Sonnema twintig jaar
gevangenisstraf op.


Nieuwsblad van het Noorden, dinsdag 20 april 1948


Eind november 1948 jaar is aan Koopmans gratie verleend: de doodstraf werd omgezet in levenslang.


Nieuwsblad van het Noorden, donderdag 2 december 1948


Enkele bronnen:

Represailles in Friesland 1940 - 1945
J. Kooistra e.a.
Uitgeverij Louise te Grouw, i.s.m. Uitgeverij PENN te Leeuwarden,
juni 2013

"Een laatste saluut", Fryslân in de oorlog
J. Kooistra
Uitgeverij PENN, Leeuwarden, 2005

oorlogsgravenstichting.nl
www.delpher.nl
www.genealogieonline.nl
www.online-begraafplaatsen.nl
www.openarch.nl
www.wiewaswie.nl
www.wo2slachtoffers.nl

Pieter Johannes OOSTING (24 jaar)



===== Geen foto beschikbaar =====


Geboren zondag 15 juni 1919 te Den Haag (ZH)

Zoon van Roelof OOSTING en Francina Johanna Geertruida BOMMEZIJN


Haagsche Courant, dinsdag 17 juni 1919


Van beroep nachtwaker

Woonplaats Den Haag

Ongehuwd

Dienstplichtig Soldaat Regiment Jagers

Na de capitulatie en de demobilisatie van het Nederlandse leger in juni/juli 1940 pakt Pieter zijn
werk weer op.


In februari 1941 worden alle Nederlandse beroeps officieren opgeroepen om zich te melden voor
een controle door de Duitse bezetter.


In mei 1942 worden alle beroepsofficieren teruggeroepen om opnieuw in krijgsgevangenschap te
worden afgevoerd. De Duitser gegeven als reden dat men zich niet aan het gegeven erewoord
heeft gehouden en daardoor werkzaam is in het verzet of omdat men probeert via allerlei wegen
Engeland te bereiken, om tegen hun de strijd aan te gaan.

Op donderdag 29 april 1943 volgt een algemene bekendmaking van de Duitsers dat alle leden van
de voormalige Nederlandse leger terstond opnieuw in krijgsgevangenschap worden weggevoerd.

Al op vrijdag 30 april 1943 verschijnen er in alle dagbladen bekendmakingen voor de afvoer van
beroepspersoneel beneden de rang van officier.

Eind mei 1943 volgen de oproepen voor het reserve- en het dienstplichtig personeel per legeronder
deel.

Op maandag 31 mei 1943 verschijnt de bekendmaking waarin o.a. het personeel van het Regiment
Jagers wordt opgeroepen zich te melden in Amersfoort.




Arnhemsche Courant, maandag 31 mei 1943


Pieter gaat als vele anderen op donderdag 3 juni 1943, Hemelvaartsdag, met de trein
naar Amersfoort waar zij zich melden bij het Wehrmachtslager in de Zonnebloemstraat.

Op zondag 6 juni 1943 komt rond 10.30 uur een groep van 545 militairen van het
Regiment Jagers vanuit Amersfoort aan in ALTENGRABOW nabij Maagdenburg.
Voorgaande groepen hadden een circa 20 uur durende treinreis in goederenwagons
meegemaakt. De groep Jagers deed 40 uur over deze treinreis. Na de aankomst stond
er baden en ontluizen op het programma. Gevolgd door de registratie. Pieter krijgt het
kgfnummer 106655
Er staat die zondag aardappelsoep met zuurkool en harde witte bonen op het menu,
's-avonds zijn er flinke regenbuien met onweer.

Maandag 7 juni 1943 bestaat de maaltijd uit aardappelensoep met knollen en stokvis,
's-avonds is er een voetbalwedstrijd van Grenadiers tegen Jagers.

Er komen regelmatig nieuwe groepen krijgsgevangenen aan in het kamp. Men probeert
de dagen door te komen. Het eten is niet echt om over naar huis te schrijven. Na enige
tijd vertrekken er diverse transporten met krijgsgevangenen naar andere kampen in
geheel Duitsland en Oostenrijk


Op zondag 4 juli 1943 is er een transport van ALTENGRABOW naar MÜHLBERG.
Pieter is hier ook bij ingedeeld.

Om 05.30 uur appèl op het sportveld i.v.m. het vertrek. Eerst om 16.00 uur
vertrekken we. Intussen hebben we op het sportveld soep gehad, die erg goed
is, maar daarom krijgen we dan ook maar een halve portie. Met 42 man komen
we in een wagon. Te veel om te kunnen liggen. Per man krijgen we ½ kuch en
1/3 blikje vlees mee voor de reis. Het wordt natuurlijk meteen verslonden.
We reizen de hele nacht door, zittend op de grond of op de koffers in het donker.

Via Biederitz – Dessau komen we in Falkenberg waar de trein op een zijspoor blijft
wachten tot in de ochtend. Daarna wordt doorgereden naar Mühlberg nabij Dresden,
waar we plus minus om 06.00 uur aankomen.

Hoofdpoort Stalag IV B Mühlberg

Foto: D. van Maarseveen


Het kamp ziet er beter uit dan het vorige. Door het prikkeldraad zien we de koren-
velden en wat dennenbossen. Het klimaat is aanmerkelijk beter. We zijn met circa
2500 Hollandse krijgsgevangenen. Er zijn ook veel Fransen (circa 800) en eenzelfde
hoeveelheid Serven en Tsjecho-Slowaken.

De barakken zijn van hout, waarvan er ongeveer 30 stuks aanwezig zijn. Er is ook
nog een deel waar Russen verblijven, maar we mogen geen contact met ze hebben.
Mühlberg is een ontzettend groot kamp, er komen vaak nieuwe transporten met
krijgsgevangenen aan, waaronder Engelsen. De Engelsen graven later een zwembad
op het kampterrein.

Het zwembad

Foto: D. van Maarseveen


Er komen ook (on)regelmatig brieven en pakjes uit Nederland. Het eten is er beter
dan in Altegrabow, maar ondanks dat zijn er veel zieken onder de gevangenen.

Regelmatig gaan er weer gevangen op transport naar diverse andere kampen.


Een transport met o.a. Pieter Oosting vertrek op woensdag 15 september 1943 naar
STALAG IV A HOHNSTEIN - BAD SCHANDAU, circa 20 km. oost van Dresden.

Later, exacte datum is niet bekend, gaat Pieter Oosting op transport naar STALAG IV F
in HARTSMANNSDORF bij CHEMNITZ

Van beide laatste kampen is zeer weinig bekend. Mogelijk is Pieter later nog naar een
ander (onbekend) werkkamp overgebracht om als dwangarbeider te worden ingezet.


Pieter is op zaterdag 19 februari 1944 ten 10.15 uur overleden te
Johanngeorgenstadt, in de huidige deelstaat Saksen, Duitsland.

Op dinsdag 21 maart 1944 krijgt de moeder van Pieter, via een vriend
uit het krijgsgevangenkamp, het bericht dat haar zoon is overleden.


Haagsche Courant, vrijdag 24 maart 1944



Haagsche Courant, woensdag 22 maart 1944


In Johanngeorgenstadt was in de periode 1 december 1943 - 16 april 1945
een z.g.n. buitenkamp van het concentratiekamp Flossenbürg, gevestigd in
een voormalige meubelfabriek. Hier herstelde dwangarbeiders onderdelen
van jachtvliegtuigen voor de Erla Maschinenwerk G.m.b.H.
Tijdens deze periode zijn er van de 1200 tewerkgestelde dwangarbeiders
50 overleden.

Of Pieter Oosting ook daar als dwangarbeider heeft gewerkt is onbekend.


Van Pieter Johannes OOSTING is geen laatste aanwijsbare rustplaats bekend,
zijn naam staat vermeld in Gedenkboek 37 van de Oorlogsgravenstichting



Enkele bronnen:

de.wikipedia.org
en.wikipedia.org
krijgsgevangen.nl
nl.wikipedia.org
oorlogsgravenstichting.nl