|
|
Het is nu do apr 18, 2024 2:20 pm
|
Toon onbeantwoorde berichten | Toon actieve onderwerpen
Auteur |
Bericht |
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
IJsbrandus Coenradus SMEENK (34 jaar)Geboren 20 maart 1906 te Groningen Zoon van Andries SMEENK en Maria de WOLFF Nieuwsblad van het Noorden, zaterdag 24 maart 1906 IJsbrandus woonde in de Dahliastraat te Groningen en was kok aan boord van het motorschip SANTA LUCIA Foto : www.shipspotters.nl, collectie Ben Scholten Het m.s. SANTA LUCIA (379 Brt.) toebehorende aan kapitein/eigenaar G.S. van Dijk uit Visvliet te Groningen was gebouwd op de werf van de Gebr. Niestern te Delfzijl en werd op 8 maart 1937 te water gelaten en op 9 april 1937 opgeleverd. Sinds mei 1940 was het schip geregistreerd te Londen, Engeland. Het schip vertrok op 1 october 1940 vanuit Viana do Castello, in het noorden van Portugal, met een lading hout naar Oporto. Vandaar ging het schip naar Gibraltar om zich aldaar bij een Brits convooi aan te sluiten dat op 11 october vertrok naar het Verenigd Koninkrijk. Op zaterdag 26 october arriveerde het schip te Belfast, Noord Ierland. Op 28 october kreeg de kapitien opdracht om de haven van Belfast binnen te lopen en het schip te laten "wipen" (Demagnetiseren). Na het demagnetiseren vertrok het schip met de 11 koppige bemanning naar zee en ankerde in Bangor Bay om op 1 november 1940 de kompassen opnieuw af te stellen. In de ochtend van vrijdag 1 november ging het schip op weg van Bangor Bay naar de North Brigg boei waar het om 10 uur, in het kanaal tussen de North en South Brigg boeien, op een zeemijn liep die eerder door de Duitse Luftwaffe was afgeworpen. Deze ramp gebeurde op circa 3,6 zeemijl van Pile Light House. Het schip begon onmiddellijk te zinken. De bemanning werd grotendeels opgepikt door twee motor- boten die hen naar een nabij gelegen onderzoekingsvaartuig bracht. Dit vaartuig bracht de beman- ning terug naar Bangor waar zij werden opgenomen in het hospitaal. Bij dit ongeval kwamen de volgende bemanningsleden om het leven: G.S. van DIJK, kapitein/eigenaar (32 jaar), overleden aan zijn verwondingen op 2 november 1940 te Bangor, County Down, Noord Ierland. Hij werd later herbegraven op het Nederlands ereveld te Mill Hill, Londen, Engeland. J.G. de JONG, matroos (21 jaar), overleden aan zijn verwondingen op 1 november 1940 te Bangor, County Down, Noord Ierland. Hij werd later ook herbegraven op het Nederlands ereveld te Mill Hill, Londen, Engeland. Jan van der MEULEN, 1e machinist (43 jaar) en IJsbrandus Coenradus SMEEK, kok, (34 jaar) vonden beide een zeemansgraf in de Ierse zee Foto : bovitz.com (augustus 2011) Dat de berichtgeving in oorlogstijd niet altijd even correct over kwam bij het thuisfront blijkt uit onderstaande advertenties Nieuwsblad van het Noorden, maandag 31 april 1941 Akte : www.allegroningers.nl, Akte 253 = 09-02-1951 De naam van IJsbrandus Coenradus SMEENK staat vermeldt in Gedenkboek nummer 39 van de Oorlogsgravenstichting
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo nov 01, 2015 10:46 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Antonie Cornelis ELAND (48 jaar)Geboren op dinsdag 4 augustus 1896 te Bemmel (GL) Zoon van Johannes Cornelis ELAND en Elisabeth de RAAIJDT Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant, vrijdag 07-08-1896 Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant, dinsdag 25-08-1896 Antonie wordt beroepsmilitair bij de cavalerie. Op 1 november 1936 wordt hij bevordert tot Ritmeester. Het Vaderland (A.B.), dinsdag 20 october 1936 Gedurende de mobilisatie van 1939 en de meidagen van 1940 is Antonie commandant van het 2e Eskadron van het 1 Regiment Huzaren Motorrijders (2 - 1 R.H.M.) In deze functie is hij direct betrokken bij de gevechten tegen de gelande Duitse parachutisten en luchtlandingstroepen in de omgeving van Wassenaar en het Vliegveld Valkenburg (ZH). In 1942 moeten alle beroepsofficieren van de voormalige Nederlandsche Weermacht zich melden voor de tweede verplichte controle. Antonie meldt zich in Breda. Er worden extra treinen ingezet om al het personeel welke ter controle opkomen te kunnen vervoeren. Nieuwsblad van Friesland, woensdag 13 mei 1942 Het Volk, woensdag 13 mei 1942 Bij deze controle worden alle beroepsofficieren in krijgsgevangenschap genomen en naar Duitsland afgevoerd Antonie komt op 16 mei 1942 aan in het officierskamp Oflag XIII-B te Langwasser en krijgt als krijgsgevangene nummer 30952 Op 8 augustus 1942 komt hij, en vele andere, in Stalag 371 Stanislau terecht. Toen de Russen in 1944 steeds dichter bij Stalag 371 (Kamp Stanislau) kwamen werd besloten de gevangenen over te plaatsen naar Neubrandenburg. Tussen 10 en 12 januari 1944 werd Stanislau geheel ontruimd. De 2000 gevangenen werden verdeeld over drie treintransporten met veewagons en zo overgebracht naar Neubrandenburg. Er zaten gemiddeld 37 gevangenen in een wagon. De treinreis duurde 5 dagen. Barakken aan de kampstraat te Neubrandenburg Foto: www.krijgsgevangen.nl Interieur van een barak te Neubrandenburg Foto: www.krijgsgevangen.nl Woensdag 8 november 1944, in de middag overlijdt Antonie Eland plotseling aan een hartverlamming. Op zaterdag 11 november 1944 vindt de begrafenis plaats van Antonie Eland. In 1949 komt het stoffelijk overschot van Antonie terug naar Nederland en wordt herbegraven op het Nationale Ereveld te Loenen (GL) in vak E, nr. 153. IJmuider Courant, woensdag 25 mei 1949 Foto: Oorlogsgravenstichting Het hele gebied van het voormalige kamp Neubrandenburg is sinds 1993 een monument. In 1999 werden 59 bronzen plaquettes onthuld met daarop 5169 namen van slachtoffers. Foto : nl.wikipedia.org (A. Kuhfeldt)
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo nov 08, 2015 11:25 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Auke ATTEMA (51 jaar)Geboren op maandag 17 juli 1893 te Heeg, gemeente Wymbritseradeel (FR) Zoon van Jan ATTEMA en Corneliske OSINGA Gehuwd op donderdag 8 mei 1919 te Wymbritseradeel met Trijntje LEENSTRA Uit dit huwelijk 3 dochters en 3 zoons Veehouder, lid verzet. Woonplaats; Hippolytushoef (NH) Na zijn arrestatie in 1944 werd Auke overgebracht naar het concentratiekamp Vught onder gevangenennummer 10672 in Blok 19 B. Op 5 september 1944 werd hij vanuit overgebracht naar concentratiekamp Oranienburg. In oktober 1944 getransporteerd naar het concentratiekamp Neuengamme en van daar naar het buitenkamp Ladelund om te werken aan een nieuwe Duitse verdedigingslinie de z.g.n. "Friessenwalle" Voor de bouw van deze verdedigingslinie werden 16.000 krijgsgevangenen gebruikt evenals 6.000 concentratiekamp gevangenen. De gevangenen kwam uit heel Europa. In kamp Ladelund waren circa 2000 gevangenen uit 13 landen aanwezig die, onder erbarmelijke omstandigheden, met de hand, vele kilometers anti-tankgracht moesten graven. Foto: www.pylgeralmanak.nl De gevangenen werkte zeven dagen per week, 12 uur per dag. Kou, wind en regen in de herfst van 1944 maakte de verplaatsing van de zware en natte klei met primitieve uitrusting extra zwaar. In Ladelund stierven binnen een paar weken, van 1 november tot 16 december 1944, 300 gevangenen. Auke Attema was een van hen, hij is op 15 november 1944 overleden aan dysenterie. De naam van Auke is aangebracht op een bronzen gedenkplaat en ligt begraven op het Neuer Friedhof te Ladelund, te Schleswig-Holstein, Duitsland, in verzamelgraf 4 Foto: photobucket.com Foto: photobucket.com Foto: photobucket.com
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo nov 15, 2015 3:55 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Klasina ZWAAGSTRA (15 jaar)Geboren op maandag 23 januari 1928 te Oudeschoot, gemeente Heerenveen (FR) Dochter van Jan ZWAAGSTRA en Froukje JANSMA Nieuwsblad van Friesland, dinsdag 24 januari 1928 Woonplaats Heerenveen, Thialfweg 25. Tengevolge van de verduisteringsvoorschriften is Klasina, 's-avonds op weg naar huis, te water geraakt en verdronken. Nieuwsblad van Friesland, woensdag 24 november 1943 Nieuwsblad van Friesland, woensdag 24 november 1943 Nieuwsblad van Friesland, woensdag 24 november 1943 Klasina is op donderdag 25 november begraven op de algemene begraafplaats aan de Binnenweg te Heerenveen, vak B, rij 7, nr. 6. Foto: www.graftombe.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo nov 22, 2015 11:45 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Bernardus VOLMER (42 jaar)Geboren op vrijdag 25 januari 1901 te Amsterdam (NH) Zoon van Roelof Eis VOLMER en Geertje TENSEN Algemeen Handelsblad, zaterdag 26 januari 1901, editie 4 uur Bernardus gaat als beroepsmilitair in dienst bij de Koninklijke Marine als matroos ziekenverpleger, met als stamboeknummer 7130 Diverse varende plaatsingen en ook walplaatsingen als ziekenverpleger volgen Bernardus trouwt op donderdag 27 november 1924 te Den Helder (NH) met Anna Cornelia GRAS. Bevordering tot Korporaal ziekenverpleger volgt op 30 april 1925 Gedurende het huwelijk met Anna worden te Den Helder drie zoons geboren: Roelof Eduard Maria op 8 september 1925, Jacobus op 23 october 1928 en Gerard op 9 augustus 1932. Bernardus heeft in deze periode ook een uitzending naar Nederlands Oost Indië (N.O.I.) volbracht waarvan hij op 31 december 1927 met het s.s. Koningin der Nederlanden in Nederland terugkeert. Bevordering tot Sergeant ziekenverpleger volgt op 1 april 1931 alsmede de uitreiking van het Diploma A ziekenverpleging op 24 juni 1933. In juli 1933 komt Bernardus op de lijst van volgorde te staan voor uitzending naar de tropen. De diverse plaatsingen volgen elkaar op en de lijst van volgorde wordt elk halfjaar bijgewerkt. Per 3 januari 1938 volgt zijn overplaatsing naar de kruiser Hr.Ms. Java, die na groot onderhoud weer in dienst wordt gesteld en na diverse beproevingen op 4 mei 1938 naar N.O.I. zal terug keren. De plaatsing van Bernardus in de tropen is van langere duur. Anna zal met hun 3 kinderen, kort na het vertrek van de Hr.Ms. Java, Bernardus volgen naar Soerabaja Heldersche Courant, donderdag 5 mei 1938 De Indische Courant, donderdag 30 juni 1938 Hr.Ms. Java komt op 25 juni 1938 aan te Tandjong Priok. Op 30 juni gevolgd door het m.s. Marnix van St. Aldegonde met aan boord veel marine gezinnen, waaronder Anna met hun 3 kinderen. Het gezin Volmer vestigt zich in de Van Swolstraat 38 te Soerabaja. Bevordering van Bernardus tot Majoor-ziekenverpleger volgt maar uiteindelijk ook de inval van de Japanners, de capitulatie van de Nederlandse troepen en de gevangen- neming van Bernardus als krijgsgevangene, die op dat moment bij de Marine Genees- kudige Dienst te Soerabaja werkzaam is. Het is niet duidelijk in welke werkkampen Bernardus Volmer als krijgsgevangene heeft doorgebracht. Wel is duidelijk dat hij, als zieke of als ziekenverpleger aan boord was van het Japanse s.s. Suez Maru op 23 november 1943 s.s. Suez Maru Foto: www.powresearch.jp Op 23 November 1943, werden 548 krijgsgevangenen die ernstig ziek waren als gevolg van hard werken, honger en uitputting op Ambon verzameld. De krijgsgevangenen zouden naar Soerabaja op Java worden gebracht aan boord van de Suez Maru. In de voorste twee ruimen van het schip werden ca. 200 zieke Japanse patiënten en militairen ondergebracht. In twee achterste ruimen werden 548 krijgsgevangenen onder gebracht. De meeste van hen, 411 waren van Britse afkomst, waaronder 211 van de R.A.F. De overige 137 waren Nederlanders, waarvan 15 van de Koninklijke Marine. Onder de krijgsgevangenen bevonden zich 20 brancard patiënten. Op 25 November 1943 vertrok een konvooi uit de haven van Ambon richting Soerabaja op Java. Het konvooi bestaande uit de Suez Maru en de Nichinan Maru werd begeleid door de Japanse mijnenveger W 12. Op maandag 29 november 1943, de Suez Maru is op dat moment alleen varend, wordt het schip op 70 nautical mile ten noordoosten van Kangean eiland door de Amerikaanse onderzeeboot USS Bonefish (SS 223), onder commando van Commander Tom Hogan, om circa 08.15 uur getorpedeerd. Twee van de vier afgevuurde torpedo’s treffen het schip dat na de inslag direct begint te zinken. De krijgsgevangenen klimmen vanuit ruim 3 naar het bovendek en springen in zee. Vanuit ruim 4, het achterste ruim, weet niemand te ontsnappen. Het schip verdwijnt om circa 09.15 uur in de golven. Na enige uren is mijnenveger W 12, onder commando van Kawano Usumu, op de plek des onheil aangekomen en begint met het aan boord nemen van de ca. 200 overlevende Japanse militairen, Japanse patiënten en Koreaanse bewakers. Om 14.50 uur opend de mijnenveger W 12 het vuur met een aantal geweren en 9 machinegeweren op de in zee drijvende overlevende krijgsgevangenen. Het vuren hield pas op tot dat alle gevangenen waren gedood. Om circa 16.30 uur vetrekt de mijnenveger met hoge vaart richting Batavia. Negenenzestig Japanners komen tijdens de torpedering om het leven. Er werden 93 Japanse militairen en 205 Japanse zieke patiënten gered. Van de 548 Britse en Nederlandse krijgsgevangenen wordt slechts één overlevende, de Britse militair Kenneth Thomas, vierentwintig uur later door de Australische mijnenveger HMAS Ballarat gered. 547 krijgsgevangenen, waaronder Bernardus VOLMER vinden een zeemansgraf ... Foto: farm8.staticflickr.com De naam van Bernardus VOLMER staat vermeldt in Gedenkboek nr. 39 van de Oorlogsgravenstichting
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo nov 29, 2015 10:26 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Henriëtte Augusta (Jet) van EEK (50 jaar)Geboren op dinsdag 10 april 1894 te Batavia, Java (NOI). Dochter van Johannes Wilhelmus van EEK en Maria Theodora Adolphine van den BERGH Java-Bode: Nieuws, handels- en advertentieblad voor Nederlandsch-Indie, woensdag 11 april 1894 Jet van EEK, was getrouwd met de wiskundeleraar Jurrian (Jur) HAAK. In 1921 keerde het echtpaar met twee zonen vanuit NOI terug naar Nederland. Later kreeg het echtpaar nog een zoon en twee dochters. Zowel Jet als Jur waren als leraar werkzaam op het Montessori Lyceum te Amsterdam. Door het studentenverzet waarvan haar oudste zoon Jur jr. en de jongste dochter Tineke sinds de zomer van 1942 deel uitmaakten, raakte Jet ook zeer betrokken bij de hulp aan de vervolgde joden en dan met name aan kinderen in de Tweede Wereldoorlog. Jet was lid van de verzetsgroep "Groep 2000". Maandelijks nam ze bonkaarten in ontvangst en gaf ze noodzakelijke berichten door. Twee joodse meisjes die in nood zaten, nam ze in huis. Voor hen was ze een moeder zoals ze voor haar eigen 10-jarige zoon was, een nakomertje. Door velen werd zij "Moedertje HAAK" genoemd. Soms verschafte ze ook onderdak aan kennissen. Verzetsgroep CS-6 De woning van de familie HAAK aan de Amsterdamse Lairessestraat fungeerde tevens als noodadres van de verzetsgroep CS-6. Deze groep bestond met name uit jonge Amsterdammers en is vernoemd naar het huis waar zij altijd bijeen kwamen, het huis van de familie Boissevain aan de Corellistraat 6. De groep CS-6 had veel contacten met communistische illegale werkers en legde zich toe op het liquideren van gevaarlijke collaborateurs en Duitse autoriteiten en op sabotageacties. Zo werden verscheidene aansla- gen gepleegd op depots en spoorlijnen om jodentransporten te verhinderen. Ook is in 1943 het bevolkings- register van Amsterdam overvallen. In de Val Toen de 17-jarige zoon Bob HAAK, de op een na jongste, op 3 augustus 1943 op verzoek van zijn zuster een stapel gedichten van Jan Campert naar de familie Boissevain bracht liep hij in de val die door de Duitsers was uitgezet. Bij deze uitgezette val in de Corellistraat 6 werden naast Bob HAAK ook Gideon (Gi) en Jan Karel (Janka) Boissevain gearresteerd. Beiden werden op 30 september 1943 geëxecuteerd. Bob HAAK werd later vrijgelaten. Onmiddellijk na de arrestatie van Gi, Janka en Bob werd door de Gestapo op dezelfde avond bij de familie HAAK in de Lairessestraat een inval gedaan. Bij die inval troffen zij het echtpaar HAAK aan, terwijl openlijk op tafel een aantal valse bonkaarten lag, die Jet in huis had voor onderduikers. De bij de familie HAAK ondergedoken joodse kinderen, die op zolder lagen te slapen, werden niet ontdekt. Jet en Jur werden gearresteerd en afgevoerd. Na een verblijf van ruim een jaar in het Amsterdamse Huis van Bewaring aan de Amstelveenseweg werden Jet en Jur HAAK op Dolle Dinsdag gedeporteerd. Jet HAAK belandde via Vught en het werkkamp Philips in het vrouwenkamp Ravensbrück. Vandaar ging zij naar het concentratiekamp Gross - Rosen in Nieder - Silezië. Op het transport vanuit Gross - Rosen naar een van de buitenkampen in Reichenbach is zij aan "malaria", als kind opgelopen tijdens haar verblijf in de tropen, op woensdag 6 december 1944, overleden. Van Henriëtte Augusta HAAK - van EEK is geen aanwijsbare laatste rustplaats bekend. Haar naam staat genoemd in Gedenkboek nr. 2 van de Oorlogsgravenstichting. Jurrian HAAK is op dinsdag 30 januari 1945, waarschijnlijk ten gevolge van algehele uitputting overleden in concentratiekamp Sachsenhausen in Oranienburg, Duitsland. Ook van hem is geen aanwijsbare laatste rustplaats bekend. Zijn naam staat ook genoemd in Gedenkboek nr. 2 van de Oorlogsgravenstichting. In wijk Huygenhoek te Heerhugowaard (NH) is naar Henriëtte Augusta Haak -van EEK een straat genoemd. Foto: André Reijniers (02 december 2015) Monument "Vrouwen in het Verzet" Foto: André Reijniers (02 december 2015) Het monument "Vrouwen in het Verzet" is ontworpen door Elly Battus en staat in de Clara Wichmanntuin in Heerhugowaard. De onthulling van het monument heeft plaats gevonden op donderdag 9 december 1999. Het monument is een bronzen beeld van een staande vrouwenfiguur dat kracht en soberheid uitstraalt. De jurk van de vrouw is gemaakt van een oude deur van een deportatietrein, en van ribkarton (gestreepte kampkleding). Op de achterzijde van de jurk van deze vrouwenfiguur staan namen van verzetskranten gegraveerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben veel vrouwen meegeholpen bij het verspreiden van deze illegale blaadjes. Foto: André Reijniers (02 december 2015) Het beeld is geplaatst op een voetstuk van natuursteen. Het beeld is 1 meter 85 hoog en het voetstuk is 90 centimeter hoog en 90 centimeter breed. Op het voet- stuk zijn een aantal regels uit het verzetsgedicht Het Lied der Achttien Doden van Jan Campert aangebracht. Op de zijkanten van het voetstuk zijn de namen van 21 verzetsvrouwen, waar- onder die van Jet HAAK - van EEK, aangebracht die in de concentratiekampen Ravensbrück en Auschwitz zijn omgekomen. Foto: André Reijniers (02 december 2015) In de wijken Zuidwijk en Huygenhoek in Heerhugowaard waar dit gedenkteken is geplaatst, zijn 21 straten naar de gesneuvelde verzetsvrouwen genoemd. Plaquette Montessori Lyceum De plaquette hangt op de binnenplaats van het Montessori Lyceum aan de Pieter de Hoochstraat 59 in Amsterdam. Het is een plaquette waarop de namen van de (oud-)leerlingen, docenten en bestuursleden die de Tweede Wereldoorlog niet hebben overleefd. Zij zijn vermoord in vernietigingskampen, wegens verzetsdaden gefusilleerd of op andere wijze omgekomen. Op 18 juni 2005 werd op de plaquette onthuld met daarop vijfentwintig namen. Foto (juni 2005): boissevain.org Foto (juni 2005): boissevain.org Reeds kort vóór de onthulling in 2005 bleek al dat nog een enkele naam moest worden toegevoegd. Er is vervolgens een intensieve zoektocht gestart in Nederland en daarbuiten om vast te stellen of er wellicht ook nog anderen waren die de oorlog niet hadden overleefd. Deze zoektocht duurde twee jaar. Op 16 mei 2008 is een vervangende, nu complete plaquette aangebracht. Daarop staan 35 namen. Bronnen o.a.: "Van pionier tot mammoet", Het Amsterdams Montessori Lyceum 1930-1980 Auteur: J. S. Calff Uitgave: Stichting Montessori, Amsterdam 1980 nl.wikipedia.org oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.boissevain.org www.dedokwerker.nl www.hannieschaft.nl www.heerhugowaard.nl (Stadsnieuws" 24 mei 2005, nr. 11) www.trouw.nl (4 mei 2002, Oorlog en voetbal)
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo dec 06, 2015 8:31 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Cornelis (Keesje) BRIJDE (13 jaar)www.geheugenvanoost.nl Geboren op dinsdag 1 september 1931 te Amsterdam (NH) Zoon van Jacob BRIJDE en Jansje ZWANEVELD De Tijd (AB), vrijdag 4 september 1931 Het gezin bestaat totaal uit 13 kinderen, Keesje is het 9e kind en de 3e zoon. Van het gezin zijn de oudste kinderen het huis uit, de jongste kinderen wonen samen met hun ouders in de Benkoelenstraat, in de Indische buurt, te Amsterdam. Vanuit het ouderlijk huis is het circa 15 minuten lopen naar het spoorwegempla- cement op de Rietlanden. Een zeer geliefde speelplek voor de jeugd. Ondanks de oorlog is er in october 1944 toch nog een heugelijk feit te herdenken. Vader Jacob en moeder Jansje zijn op 28 october 1944, 30 jaar getrouwd. Het Nieuws van den Dag, maandag 23 october 1944 December 1944, winter, naast de honger is het ook nog koud in Amsterdam .... Cornelis BRIJDE, ook wel Keesje genoemd, was een echte Amsterdamse jongen. Hij werd op 13 december 1944 doodgeschoten, omdat hij kolen van de Duitsers steelde. Bij de Rietlanden was een spoorwegemplacement met wagons vol kolen. Het gebied was verboden terrein en daarom werd het bewaakt. Als kinderen betrapt werden op het stelen van kolen, sloot de Duitse chef van de spoorwegen hen soms op zonder eten of drinken in een speciale wagon. "Als ik jou nog één keer te pakken krijg, schiet ik je dood", had een Landwachter, een keer gedreigd tegen Keesje. In de ochtend van 13 december 1944 waren Keesje en zijn vriend Floris Goulooze weer kolen aan het zoeken. Het sneeuwde en het was koud. Keesje wilde kolen halen voor zijn moeder. In de vroege ochtend knielden de jongens op de grond en raapten kolen van het onderste plankje van een wagon op. Opeens viel er een schot en Keesje werd door een kogel in zijn nek getroffen en overleed op slag. Een paar dagen later werd Keesje op de Nieuwe Oosterbegraafplaats begraven. Zijn graf is inmiddels allang weer geruimd...... Loek (Wiet) Biesbrouck, neef van Keesje ..... (11 maart 2013)
Op die 13e december werd ik uit de klas gehaald. Mijn moeder vertelde, dat Keesje was doodgeschoten en we zijn toen van de Linnaeusschool in de 2e Oosterparkstraat naar de Benkoelenstraat gelopen. Mijn moeder, Jansje Brijde, was de oudste van de 13 kinderen en op het moment van het gebeurde, waren er al een paar de deur uit. Daar ik het 1e kleinkind was, werd ik door Keesje op zijn manier verwend en ik mocht bij hem voorop de fiets zitten, zijn broer Jan niet en die was even oud als ik. Keesje was opgebaard in de slaapkamer aan de Javastraat en daar heb ik afscheid van hem genomen.Wat ik in alle verhalen mis, is het feit, dat Keesje met 2 vrienden naar de Rietlanden was om kolen te zoeken. Wat ik mij kan herinneren is, dat de kogel van de Landwacht in de zij van de jongen Gouloze was geschoten, dat de jongen Zijlstra zich achterover had laten vallen en dat daarna Keesje de kogel in zijn hals kreeg. Ik had ook zeer lange tijd niet geweten wie de 3e jongen was en pas enkele jaren geleden hoorde ik van zijn broer Cor Zijlstra, dat het zijn broer geweest was. Ik kan uit mijn jonge jaren beamen, dat Kees een moordgoser was. We zijn ook samen gaan vissen in het lozingskanaal of Amsterdam-Rijn kanaal en in de oorlog werden ook de witvissen gegeten. Het gedicht over Keesje Brijde kende ik vroeger uit mijn hoofd en is volgens mij gemaakt door de cafe-eigenaar aan de overkant in de Javastraat.
Onderstaand gedicht werd aan Keesje gewijd. In Memoriam Keesje Brijde
Keesje is een kleine jongen, Amper 13 jaar misschien, Keesje wil zijn moeder helpen ! Kan haar getob niet langer zien.
Moeder heeft nu kolen noodig Om het kacheltje te stoken Keesje is niet overbodig, Wil de schoorsteen weer doen rooken.
’s Morgens in het kille duister Komt hij vlug en kwiek uit bed, "Dag Moeder" klinkt zijn gefluister "Ik ben terug, voor je er op let".
In zijn sjofele, dunne kleeren, Met een hongerige maag, Zoo zag ik hem heel wat keeren Ach wat was het nog een blaag !
Kooltjes rapen, voor zijn Moeder. ’t Ventje deed al vroeg zijn best. En hij was zijn broertjes hoeder Tot die kogel kwam ten lest.
Kleine Amsterdamsche jongen, Kleine deugniet van de straat, Deze wensch op aller tongen: God straffe dien overlaat.
Die met zijn vervloekte wapen Kleine kinderen niet ontzag ! En jou voor wat kooltjes rapen ! Stuurde naar dat kille graf ......
Rijmelaar.Een monument voor Keesje werd na de bevrijding door twee verzetsmensen uit de buurt neergezet op de plek waar het drama zich afspeelde. Op de achtergrond de achterzijde van het voormalige Lloyd Hotel aan de Oostelijke Handelskade te Amsterdam, grenzend aan het spoorwegemplacement. Foto: www.geheugenvanoost.nl Het monument Keesje Brijde verhuist Het kruisje van Keesje voor het gebouw van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis. Foto: www.geheugenvanoost.nl (Jo Haen, 2000) Werknemers van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis aan de Cruquisweg te Amsterdam ontwaarden in januari 2000 ineens op de stoep een houten kruis in een perkje. Het leek wel een graf. Maar van wie? Het bleek het monument voor Keesje Brijde uit de Benkoelenstraat, die op 13 december 1944, dertien jaar oud, in de Stads Rietlanden werd neergeschoten door een Landwachter. Dit houten kruisje is dus geen grafmonument. Het werd na de bevrijding door twee verzetsmensen uit de buurt neergezet op de plek waar het drama zich afspeelde. Op het kruis werd een bordje bevestigd met een door bakker J. Schagen uit de Javastraat geschreven gedicht. Leerlingen van een naburige school hebben het sindsdien onderhouden. In de jaren zestig is het gedenkteken al een paar meter verplaatst, omdat de NS daar aan de Panamakade een dienstgebouwtje wilde neerzetten. Maar sindsdien trotseerde het gedenkteken alle veranderingen ter plekke. Die waren niet gering. Het voormalig havengebied werd woonbuurt en ook het rangeerterrein verdween. Naast het kruisje kwam de inrit van de Piet Heintunnel. Terwijl het hele gebied een bouwput was, zorgde het Projectbureau Oostelijk Havengebied toch steeds dat het monumentje bereikbaar bleef, vooral tijdens de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei. Maar nu er ook hier woningen komen, moest "Keesje" echt verhuizen. En wel naar een plantsoen dat naar hem is vernoemd, een paar honderd meter ten oosten van de oude plek, op het schiereiland Sporenburg. Tot dat plantsoen in voorjaar van 2000 gereed is, logeert het monument op de Cruquiusweg. Buurthistorica Alice Roegholt wist intussen op de valreep de naamgeving van het plantsoen bij te stellen. Stadsdeel Zeeburg had het Kees Brijdeplantsoen genoemd, maar dat moest toch echt "Keesje Brijdeplantsoen" worden, schreef zij in mei 1999 aan het bestuur. Iedereen kende hem als Keesje, en bovendien: "Keesje is nooit Kees geworden", en daarin ligt dan ook de essentie... Na enige aarzeling ging het stadsdeel overstag. Foto: www.geheugenvanoost.nl Het originele herdenkingskruis van Keesje heeft uiteindelijk zijn vaste plaats gevonden in het naar Keesje genoemde plantsoen, nabij de Panamakade, rechts van huisnummer 4, in stadsdeel Zeeburg te Amsterdam. Foto: www.geheugenvanoost.nl (Jo Haen, 5 mei 2011) Foto: Google Street View, mei 2015
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo dec 13, 2015 10:46 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Cornelis (Cor) DIJKSTRA (40 jaar)Foto: www.westfriesgenootschap.nl Geboren woensdag 19 october 1904 te Sexbierum, gemeente Barradeel (FR) Zoon van Arjen DIJKSTRA en Jantje POSTMA Op vrijdag 15 mei 1931 te Beilen (DR) gehuwd met Luchien WINTERS Uit dit huwelijk twee zoons, Arjen en Jan Cor was melkcontroleur werkzaam bij de zuivelfabriek Aurora te Opmeer (NH). Hij behoorde tot de LO-Opmeer en was tevens medewerker van het illegale blad "Je Maintiendrai". Door verraad is Cor in de vroege ochtend van 9 augustus 1944 gearresteerd samen met Jacobus Duivestein, een onderduiker die bij hem inwoonde. Beide werden overgebracht naar Hoorn. Vanuit Hoorn werd Cor via Amsterdam op transport gesteld naar concentratiekamp Neuengamme nabij Hamburg, Duitsland. Cor is daar op woensdag 20 december 1944 ten 07.30 uur overleden ten gevolge van uitputting. Op dinsdag 11 september 1945 kregen Luchien en de kinderen het bericht dat Cor was overleden. De Vrije Hoornse Courant, woensdag 12 september 1945 De Vrije Hoornse Courant, donderdag 13 september 1945 Nieuw Noordhollandsch Dagblad, dinsdag 18 september 1945 De Vrije Hoornse Courant, maandag 1 october 1945 Cor heeft uiteindelijk zijn laatste rustplaats gevonden op het Nederlandse ereveld, te Hamburg - Ohlsdorf in Vak BP 73, Rij G, Graf 17 Foto: Oorlogsgravenstichting Oorlogsmonument te Spanbroek (NH) Het oorlogsmonument in Spanbroek, gemeente Opmeer, bestaat uit twee zwarte ingemetselde plaquettes. De plaquettes bevinden zich aan weerszijden van de toegangspoort van de Hervormde kerk aan de Hertog Willemweg in Spanbroek. Het oorlogsmonument is opgericht ter nagedachtenis aan vijftien medeburgers, waaronder Cor Dijkstra, uit Opmeer en Spanbroek die tijdens de bezettingsjaren door oorlogshandelingen om het leven zijn gekomen. Tevens herinnert het monument aan de herwonnen vrijheid. Foto's: André Reijniers (06-09-2015)
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo dec 20, 2015 10:16 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Arend ENKLAAR (54 jaar)Geboren donderdag 21 juni 1888 te Arnhem (GL) Zoon van Willem ENKLAAR en Hermijntje MEIJLINK Van beroep scheepstimmerman Gehuwd te Rotterdam op woensdag 27 maart 1920 met Catharina Geertrui van KLEEF Uit dit huwelijk geboren te Rotterdam: zoon Willem Jan op zaterdag 28 augustus 1920 en dochter Hermijntje op zondag 29 november 1925 De familie ENKLAAR woonde sinds 1932 te Den Haag in de Antheunissenstraat Arend was als scheepstimmerman geplaatst aan boord van het s.s. SOEKABOEMI (1923) van de Rotterdamsche Lloyd. Het schip, onder gezagvoerder H.A. van der Schoor de Boer, had naast een bemanning van 54 koppen, 12 "gunners" voor de bediening van het geschut, ook 4 passagiers aan boord. s.s. SOEKABOEMI Foto: www. uboat.net Het schip was op vrijdag 18 december 1942 vertrokken uit Gourock, Schotland (UK) met een lading 5.000 ton "general cargo". Het schip had als bestemming Bombay, India en sloot zich aan bij konvooi ONS 154 (Outward - North Atlantic - Slow) met als eerste bestemming Halifax, Nova Scotia, Canada. Het konvooi was verdeeld over een gebied van 5 zeemijl breed (9,2 km) en 1,5 zeemijl diep (2,7 km). De SOEKABOEMI kreeg, als een van de laatst aangesloten schepen in het konvooi, positie 114. Foto:www.swanseadocks.co.uk Het konvooi bestaande uit 45 koopvaardij schepen vertrok vanuit Belfast, Noord-Ierland op vrijdag 19 december 1942 met als begeleiding een escortegroep van 5 korvetten van de Royal Canadian Navy. In het konvooi bevond zich het "rescue ship" Toward. Ook in het konvooi aanwezig de tanker Schottish Heather, deze was bestemd om de schepen van het escorte op volle zee te kunnen voorzien van brandstof. Op zaterdag 20 december, west van Ierland voegde zich de Canadese torpedobootjager HMCS St.Laurent bij het konvooi. In de ochtend van zaterdag 26 december (2e kerstdag) werd het konvooi ontdekt door de U-664 onder commando van Oberleutnant zur See Adolf Graef. De U-664 behoorde tot het Wolfpack "Spitz" (10 U-boten). Samen met het Wolfpack "Ungestum" (9 U-boten) opereerden deze twee groepen in het noordelijke gedeelte van de Atlantische Oceaan. Beide groepen werden onmiddellijk ingezet om op te treden tegen het konvooi. In de loop van de middag kwam het konvooi terecht in de z.g.n. "Black Pit", een groot gebied in de Atlantische Oceaan tussen IJsland en de Azoren waar geen geallieerde luchtdekking gegeven kon worden. Foto: books.google.nl Op zondag 27 december 1942 om 02.40 uur werd het konvooi voor de eerste keer aangevallen. Er werden twee schepen tot zinken gebracht. Om 03.10 uur werd de SOEKABOEMI door de U-356, onder commando van Oberleutnant zur See Günther Ruppelt, getorpedeerd. De torpedo sloeg in over stuurboordzijde in het voorschip. Het schip begon langzaam te zinken en de opvarenden begaven zich in de vier aanwezige reddingboten en werden later aan boord genomen van het British rescue ship Toward en het Canadese korvet Napanee (K 118). Zij werden op 9 januari 1943 aan land gebracht te Halifax, Canada HMCS Napenee Foto: books.google.nl Arend ENKLAAR was behulpzaam geweest tijdens het te water laten van een van de bakboords redding- boten, doch werd bij een later gehouden appél vermist. Arend heeft in de Atlantische Oceaan een zeemansgraf gevonden ... Foto: static.panoramio.com (stefanlb 01-06-2006) De U-356 werd om 04.30 uur, direct na na de aanval op de SOEKABOEMI en de KING EDWARD (nr. 81 in het konvooi), door de torpedobootjager HMCS St.Laurent en de korvetten HMCS Chilliwack, HMCS Battleford and HMCS Napanee met dieptebommen tot zinken gebracht. Hierbij kwam de gehele bemanning van de U-356 (46 opvarenden) om het leven. Om 19.37 uur op 27 december 1942 werd het nog drijvende wrak van de SOEKABOEMI door de U-441 tot zinken gebracht. Het konvooi werd in de dagen daarna nog meerdere malen door de U-boten aangevallen. In totaal werden in de periode 27 t/m 30 december 1942 in het konvooi 16 schepen tot zinken gebracht en 10 zwaar beschadigd. De naam van Arend ENKLAAR staat vermeldt in Gedenkboek nr. 38 van de Oorlogsgravenstichting Monument Rotterdam Het 'Lloyd-monument' in Rotterdam is opgericht ter nagedachtenis aan de in de Tweede Wereldoorlog omgekomen schepelingen van de Koninklijke Rotterdamse Lloyd Het 'Lloyd-monument' is een rond keienpleintje met een zestal kolommen en een hoeksteen met een in brons uitgevoerd reliëf van een vrouwenfiguur. Op het monument bevinden zich vijf natuurstenen panelen met daarop 222 namen van Nederlandse bemanningsleden en namen van 48 Indonesische bemanningsleden die zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog. Het monument is onthuld op 22 november 1947. Oorspronkelijk stond het gedenkteken in het talud van de parksluizen aan de G.J. de Jonghweg. In maart 1997 is het monument verplaatst naar het Scheepvaartkwartier en staat nu aan het einde van de Calandstraat (bij de Veerhaven). Foto: commons.wikimedia.org (Wikifrits 16-07-2008)
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo dec 27, 2015 11:00 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Gerardus Joseph EVERS (28 jaar)Geboren zaterdag 18 januari 1913 te Roermond (LB) Zoon van Christiaan Hendrikus Hubertus EVERS en Anna Gertrudis HENDRIKX De Nieuwe Koerier, Maas- en Roerbode, zaterdag 25 januari 1913 Sergeant vlieger bij de Marine Luchtvaartdienst der Koninklijke Marine Stamboeknr. 13461 Sinds 1938 geplaatst in Nederlands Indië. Ten gevolge van opgelopen verwondingen op 3 januari 1942 overleden te Soerabaja. Na zijn opleiding aan de Roermondsche Ambachtsschool ging Gerardus als beroeps militair in dienst bij de Koninklijke Marine als leerling onderofficier vlieger. Heldersche Courant, zaterdag 27 juni 1936 Na het afronden van zijn opleiding tot vlieger volgde bevordering per 1 maart 1938 tot korporaal vlieger. Heldersche Courant, woensdag 2 maart 1938 Met zijn nieuwe korporaalstrepen op het uniform volgde vrijwel direct een langdurige uitzending naar Oost Indië. Heldersche Courant, zaterdag 19 maart 1938 De Baloeran vertrok op 16 maart 1938 vanuit Rotterdam naar Batavia Foto: KLM Na aankomst te Indië en plaatsing op het Marinevliegkamp volgt in 1939 een bevordering tot sergeant vlieger De Indische Courant, zaterdag 13 mei 1939 De Nieuwe Koerier, Maas- en Roerbode, woensdag 17 mei 1939 Gerardus EVERS als bemanningslid staande op de Dornier Do 24K X-15 Foto: nimh-beelbank.defensie.nl Gerardus EVERS werd uiteindelijk als 2e vlieger ingedeeld bij de bemanning van de Dornier Do 24K "X-12". Dit watervliegtuig was in 1938 met het m.s. Kota Agoeng vanuit Nederland naar Oost Indië getransporteerd. Foto: nimh-beelbank.defensie.nl Het toestel was na montage en beproevingen in gebruik genomen en in 1941 ingedeeld bij de Groep vliegtuigen no. 2 (GVT2). Naast de X-12 waren ook de X-11 en de X-25 in deze groep ingedeeld. Foto: nimh-beelbank.defensie.nl Na het uitbreken van de oorlog in de Oost werd 20 december 1941 werd de strategische haven Davao (Philippijnen) door de Japanse veroveraars ingenomen. Nu was de mogelijke oversteek naar Nederlands Indië ineens sterk verkleind. Door deze toegenomen dreiging werden de vliegtuigen van GVT2 vanaf 22 december 1941 verplaatst van hun oorspronkelijke basis Sorong op Nieuw-Guinea, naar Kakas op het meer van Tondano, in het noorden van Celebes. Tevens is er vanuit het hoofdkwartier opdracht gegeven voor een aanval op Davao. Derhalve werd op 23 december 1941 door GVT2 en GVT5 ( X-26, X-27 en X-30) een aanval uitgevoerd op de haven van Davao, waar inmiddels veel japanse schepen lagen. Deze wacht- ten op orders om naar Nederlands Indië op te stomen met militair materieel en troepen, om de aanval te openen. De dag ervoor was de voorbereiding door GVT2 en GVT5 al begonnen met het tanken van benzine, en het laden van de 500 ponds bommen. De 3 Dorniers van GVT5 gingen voorop. Aangekomen boven Davao werd de X-27 geraakt, en verloor hoogte. Even later verschenen de 3 vliegtuigen van GVT2. Er werd vanaf de grond hevig op hen ge- schoten. De X-27 van GVT5 moest een noodlanding op zee maken, en de bemanning werd na radio contact door de X-30 gered. De X-30 moest daarvoor ook op zee landen, vlakbij de X-27. Met een dingy werd de bemanning overgezet en gered. Op 26 december 1941 werd de basis Kakas op het meer van Tondano door Japanse "Zero’s" en "Kate" bommenwerpers aangevallen. Waarschijnlijk was dit een vergelding voor de aanval, 3 dagen eerder, van GVT2 en GVT5 op Davao. Alle vliegtuigen van GVT2 en GVT5 die daar toen volgetankt lagen werden beschoten en vernietigd. Alleen de X-30 die met een patrouille vlucht bezig was, ontkwam. De overige toestellen, de X-11, X-12, X-25 en de X-26, gingen verloren. Bij deze aanval kwamen sergeant-vlieger R. Siezen en vliegtuigmakersmaat C. Bruinhout om het leven en raakte sergeant-vlieger Gerardus EVERS zwaar gewond. Sergeant-monteur C. van Dijk, die een schot door zijn arm gekregen had, redde sergeant EVERS door met hem te blijven zwem- men tot een motorboot hen beiden uit het water kon komen halen. Op 3 januari 1941 overleed Gerardus Joseph EVERS in Soerabaja alsnog aan zijn verwondingen. Van Gerardus is geen laatste rustplaats bekend. Zijn naam staat vernoemd in Gedenkboek 4 van de Oorlogsgravenstichting. Op 12 maart 2009 werd op het Nederlandse ereveld Kembang Kuning te Soeabaja, Indonesië een nieuw monument onthuld. Op het monument zijn twee bronzen platen aangebracht met de namen van 98 militairen van de Marine Luchtvaartdienst, die omgekomen zijn in Nederlands Indië en Nederlands Nieuw-Guinea en van wie de laatste rustplaats niet meer aanwijsbaar is. Foto: www.west-papua.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
ma jan 04, 2016 12:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Adriaan Cornelis (Ad) NAGTEGAAL(32 jaar)Foto: www.meerbode.nl (21 juli 2010) Geboren maandag 22 juli 1912 te Mijdrecht (UT) Zoon van Pieter Maurits NAGTEGAAL en Maria HAGE Ad had als beroep timmerman en woonde bij zijn ouders aan de Amstelhoek te Mijdrecht. In december 1939 trouwt Ad te Mijdrecht met Irma Maria GROOTAERT. Uit dit huwelijk worden twee zoons geboren, Peter Maurits in september 1940 en August Johannes in oktober 1942. Het gezin heeft in 1943 als woonplaats de gemeente Haarlemmermeer (NH). Op 31 maart 1943 komt August, in de leeftijd van 5 maanden, te overlijden te Leiden. Enige tijd later wordt het huwelijk tussen Ad en Irma ontbonden. Ad keert terug naar Mijdrecht en gaat weer bij zijn ouders inwonen. Ad is actief in het verzet en werkte als KP-er onder de schuilnaam "Jen" hoofdzakelijk in de omgeving van Apeldoorn en op de Veluwe. Tijdens een vuurgevecht met de SD komt Ad op woensdag 10 januari 1945 nabij Apeldoorn te overlijden. Ad NAGTEGAAL vond zijn laatste rustplaats samen met twee andere verzet- strijders in één graf op de gemeentelijke Begraafplaats Heidehof te Apeldoorn in graf 2e klasse nr. 218 Foto: Oorlogsgravenstichting (2007) In oktober 1946 ontvangen de ouders van Ad van Koningin Wilhelmina een bewijs van deelneming met het verlies van hun zoon. In december 1952 volgt postuum de toekenning van het Verzetskruis middels het Koninklijk Besluit no. 14 van 16 december 1952. Op vrijdag 23 januari 1953 reikt Koningin Juliana in het Koninklijk paleis op de Dam te Amsterdam aan de zoon van Ad, Pieter Maurits, het verleende Verzetskruis uit. Leidse Courant, zaterdag 24 januari 1953 Nieuwe Leidsche Courant, zaterdag 24 januari 1953 Het Verzetskruis, ter nagedachtenis aan zijn vader mocht Pieter Maurits slechts 12 jaar met zich meedragen, want op dinsdag 27 april 1965 kwam hij door een verkeersongeval in Vinkeveen om het leven.
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
ma jan 11, 2016 12:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Johannes Martina de BRUIJN (22 jaar)Geboren zondag 16 april 1922 te Bergen op Zoom (NB) Zoon van Martinus de BRUIJN en Johanna Pieternella FRANKEN Soldaat Stoottroepen Commando Noord Brabant. Overleden op woensdag 17 januari 1945 ten 14.45 uur te Roosendaal en Nispen (NB) Johannes is herbegraven op het Nationale Ereveld te Loenen (GL) in Vak A, Graf 761 Foto: Oorlogsgravenstichting Foto: loenenopdeveluwe.info
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo jan 17, 2016 10:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Annes Johan Cato van der NAGEL (23 jaar)Geboren zaterdag 2 augustus 1919 te Kampen (OV) Nieuwe Rotterdamsche Courant, woensdag 6 augustus 1919 Oudste zoon van Rudolf Cornelis van der NAGEL en Campegina Lamberta VITRINGA Woonplaats 's-Gravenhage, Ananasstraat Ongehuwd Sergeant Adelborst zeedienst der Koninklijke Marine. Stamboeknr. KIM 2.615 Heldersche Courant, dinsdag 16 augustus 1938 Op vrijdag 2 september 1938 werden de nieuwe adelborsten geïnstalleerd te Den Helder bij het Koninklijk Instituut voor de Marine (KIM). Heldersche Courant, zaterdag 3 september 1938 Annes van der Nagel is gedurende de meidagen van 1940, vanuit het KIM waar hij in opleiding was tot officier, geplaatst aan boord van de mijnenveger Hr.Ms. Pieter Florisz. De Pieter Florisz, onder commando van luitenant ter zee der 2e klasse G.E.A. Daane Bolier, was samen met de mijnenveger Hr.Ms. Abraham van der Hulst op 12 mei 1940 ter versterking naar het IJsselmeer gezonden ter ondersteuning van het aldaar opererende IJsselmeerflottille welke tot doel had een Duitse oversteek over het IJsselmeer naar de kust van Noord Holland te beletten. Mijnenveger Hr.Ms. Pieter Florisz Foto: www.martiemdigitaal.nl De overgave van Nederland op 14 mei leidde tot een reeks tegenstrijdige orders voor het IJsselmeer- flottielje, waardoor een aantal schepen naar Enkhuizen voer in plaats van naar Engeland. Tenslotte kregen de bemanning van de schepen het sein om de schepen tot zinken te brengen. De Pieter Florisz werd door de eigen bemanning afgezonken nabij het Krabbersgat in de aanloop naar de haven van Enkhuizen. Daarmee kwam een einde aan het bestaan van het IJsselmeerflottielje. Het afzinken van de eigen schepen vond niet afdoende plaats, daar de meeste schepen gelicht konden worden en in dienst van de Duitsers konden worden ingezet of gesloopt werden. De bemanningen, ook die van de Pieter Florisz, werden afgevoerd naar Amsterdam en verbleven daar tot medio juli 1940 in krijgsgevangenschap. Na de demobilisatie van de Nederlandse strijdkrachten in Nederland liet Annes zich in september 1940 inschrijven als scheikundig student aan de Technische Hogeschool te Delft. Bezield als Annes was door het voornemen naar Engeland over te steken en bij de geallieerde strijd- krachten dienst te nemen, verrichtte hij, in afwachting van de tijd dat de mogelijkheid van een over- tocht zich zou voordoen, waardevol werk als koerier bij de inlichtingendienst van de verzetsgroep van jonkheer Johan Schimmelpenninck (Oom Alexander). Aan deze activiteit kwam echter een einde, toen hij op 7 februari 1941 werd gearresteerd. De zogenaamde contactfiguur, die hem en anderen de gelegenheid zou verschaffen om naar Engeland uit te wijken, ontpopte zich als oplichter en gaf de namen van Annes en 27 andere officieren, adelbor- sten en cadetten aan de S.D. door die onmiddellijk diverse arrestaties uitvoerde. Door het “Kriegmarine Gericht” werd Annes vrijgesproken bij gebrek aan bewijs, maar door de S.D. werd hij als "staatsgevaarlijk" vastgehouden. Tot september 1941 verbleef hij in het “Oranjehotel” te Scheveningen, daarna in Amersfoort, waar hij de bekende Duitse behandeling ondervond. Nog erger werd dit, toen hij na 2 maanden naar het concentratiekamp Oraniënburg werd overgebracht waar hij in de steengroeven tewerk werd gesteld, hetgeen met een doodvonnis overeenkwam. Nadat hij zich twee maal van longontsteking "hersteld"(?) had, werd hij tenslotte in de ziekenbarak opgenomen, waar hij op 24 Januari 1943 ten 05.00 uur overleed. Zijn stoffelijk overschot is in het kamp begraven. Haagsche Courant, dinsdag 26 januari 1943 Haagsche Courant, woensdag 17 februari 1943 Van Annes is geen aanwijsbare laatste rustplaats bekend. Zijn naam staat vernoemd in Gedenkboek 2 van de Oorlogsgravenstichting
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo jan 24, 2016 12:00 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Sipke EKKERS (35 jaar)Foto: www.spanvis.nl Geboren zaterdag 30 october 1909 te Dokkum (FR) Zoon van Jitze EKKERS en Dieuwke van der VEER Gehuwd met Jacoba VELDEMA Woonplaats Holwerd (FR) Chauffeur bij het expeditiebedrijf van zijn vader. Lid van het verzet. Leeuwarder Courant, vrijdag 6 juni 1930 ----------------- Leeuwarder Courant, woensdag 17 juli 1940 Op 8 februari 1944 trof de Duitse Grenzschutz uit Holwerd een radiotoestel aan in zijn woning. Sipke kon op het nippertje aan arrestatie ontkomen en dook onder in Drachten. Omdat de Landwacht heel actief was in Drachten, keerde hij in september 1944 terug naar Holwerd en dook thuis onder. Op 31 januari 1945 zat Sipke met zijn vrouw en schoonmoeder in de keuken aan de koffie. Plotseling werd aan de deur gebeld door drie in Duitse uniform geklede mannen. Sipke verschool zich onder het hooi in de naast gelegen schuur maar werd als eerste ontdekt, mishandeld en door SS-Hauptscharführer Gerhard Erstling vanaf twee meter afstand in de schuur van zijn vader doodgeschoten. Even later werd ook vader Ekkers onder het hooi vandaan gehaald. Hij moest mee naar Dokkum, waar hij uit de auto werd gezet met de mededeling dat zijn zoon over drie dagen begraven moest worden. Hierbij mochten geen buiten- staanders aanwezig zijn, zelfs niet de dominee. De verblijfplaats van Sipke was verraden door de Leeuwarder kapper Lieuwe Braaksma, een "onbekende" neef van de familie Ekkers. Ook had Braaksma aan de Sicherheitsdienst medegedeeld dat zich in de garage wapens bevonden. Leeuwarder Courant, woensdag 26 maart 1947 Sipke EKKERS is begraven naast de Hervormde Sint-Willibrorduskerk aan de Kerkstraat te Holwerd in Rij 36, Graf 16. Foto: commons.wikimedia.org = Foto = Pa3ems (11-02-2012) Op zijn graf staat de toorts van de Stichting Friesland 1940-1945. In januari 1995 zijn de stoffelijke resten van zijn vrouw, Jacoba VELDEMA, bijgezet in het graf bij Sipke. Foto: www.graftombe.nl Oorlogsmonument te Ternaard (FR) Het oorlogsmonument in Ternaard (thans gemeente Dongeradeel) is opgetrokken uit gekleurde, Friese, handgevormde steen. In het midden staat een zuil die van boven ruw is afgewerkt. In de zuil is een zandstenen plaquette gemetseld. De zuil wordt geflankeerd door twee ingemetselde gedenkplaten. De rechterflank wordt gevormd door een rustbank. Aan de linkerkant bevindt zich een bloembak, waarin een Oranjeboom is geplant. De zuil verbeeldt het afgebroken leven. Rode stenen vormen het einde van de zuil en symboliseren het gevloeide bloed. De Oranjeboom staat symbool voor de band met het Koningshuis. Het monument is ontworpen door D. Reitsma en R. Ybema en werd onthuld op zaterdag 24 december 1949. Het is opgericht ter nagedachtenis aan de dertien medeburgers die tijdens de Tweede Wereldoorlog en in het voormalig Nederlands- Indië zijn omgekomen. De namen van de dertien slachtoffers luiden: Gerrit Brouwer, Marten Buurmans, Jan Dijkstra, Sipke Ekkers, Cornelis Groendijk, Johannes Holwerda, Ernst Meinsma, Albertus T. Nauta, Tinus Steigstra, Jacob Tijtsma, Gosling Visser, Kornelis Visser en Anne de Vries. Foto: commons.wikimedia.org= Foto = Gouwenaar (30-09-2010) De naam van Sipke Ekkers staat op de linker gedenkplaat van het monument Stijlvolle 4 mei 2015 herdenking Ternaard Na een herdenkingsmoment in het verzorginghuis de "Spiker" in Ternaard, waarbij veel familie aanwezig was van hen die zijn gevallen voor onze vrijheid werd de vlag halfstok gehesen bij het verzorgingshuis. Onder klokgelui werd de stille tocht richting het monument aangevangen. Bij aankomst bij het monument werd door brassband Euphonia enkele koralen ten gehore gebracht. Na een uitleg van comitélid Pytsje de Graaf, over het monument en het landelijke thema: "Wie de ogen sluit voor het verleden is blind voor de toekomst", werd namens de Gemeente Dongeradeel door Martinus Hiemstra een krans gelegd. Gevolgd door een krans door Dorpsbelang Ternaard, gelegd door Ellen Tabak. Door brassband Euphonia werd vervolgens het Friese volkslied gespeeld, Jantine Mizelmoe bracht hierna het signaal Taptoe, gevolgd door 2 minuten stilte en het Wilhelmus. Foto: ternaard.nu = Foto = Bote Sape Schoorstra (04-05-2015)
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo jan 31, 2016 10:15 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Jens Lawrence Dissing (20 jaar)Geboren vrijdag 10 augustus 1923 te London, Ontario, Canada Zoon van Jens L. en Kathryn M. DISSING Pilot Officer bij de Royal Canadian Air Force Service No.: J/85547 Als piloot ingedeeld bij het 415 Squadron RCAF met als basis RAF Station Bircham Newton te Norfolk, UK. Jens was op 7 februari 1944 ingedeeld als bemanningslid van de Vickers Wellington MK XIII HZ 655 De totale bemanning bestond die dag uit: F/Lt Acer, J.F. (38 jaar), Pilot, P/O DISSING, J.L. (20 jaar), Pilot, P/O McCarvill, C.S. ( - ), Navigator, P/O Dorval, J.E.J. ( - ), Wop/Airgunner, LAC Husselbee, J.W. (28 jaar), --, P/O Russel, J.E. ( - ), Wop/Airgunner, P/O Simpson, C.E. (24 jaar), Wop/Airgunner, P/O West, N.C.E. (23 jaar), Wop/Airgunner. Op maandag 7 februari 1944 ten 18.08 uur LT vertrok de HZ 655 vanaf Bircham Newton voor een "anti-shipping patrol" voor de Nederlandse kust. Ten 20.15 uur LT werd op de basis een "Nil Sighting" bericht ontvangen. Om 20.26 uur LT werd het bericht ontvangen dat de linker motor verloren was gegaan, gevolgd door een SOS bericht. Hierna is niets meer van de HZ 655 vernomen. Op woensdag 15 maart 1944 maakte het Departement van Defensie, middels slachtofferlijst 831, bekend dat de bemanningsleden vermist worden na het uitvoeren van een air operation. Foto: Op woensdag 26 april 1944 ten 10.00 uur spoelde het lichaam van Jens aan nabij paal 30,5 op het strand van Bergen aan Zee (NH). Donderdag 27 april 1944 werd Jens begraven op het katholieke gedeelte van de algemene begraafplaats te Bergen in rij 10, graf 255. Jens heeft uiteindelijk zijn laatste rustplaats gevonden op de algemene begraafplaats te Bergen in Plot 2, Rij A, Graf 1. Foto: André Reijniers (22-03-2011) Foto: André Reijniers (16-08-2013) Foto: André Reijniers (16-08-2013) Van de overige bemanningsleden is geen grafligging bekend, zij worden herinnerd op het Runnymede Memorial, in Englefield Green, nabij Egham, Surrey, Engeland. Foto: www.thewhpfamily = Foto = Antony Mccallum RCAF WW-II Memorial in Canada Op woensdag 10 september 2014 is te Brandon, Manitoba, Canada het RCAF Memorial WW-II onthuld. De onthulling van het monument viel samen met de 75ste herdenking dat Canada op deze dag in 1939 actief deel ging nemen aan de Tweede Wereldoorlog. Het monument THEY GREW NOT OLD staat bij het Air Training Plan Museum op het Brandon Municipal Airport, circa 1,6 kilometer ten noorden van Brandon in de provincie Manitoba. Het monument bestaat uit een 2,6 meter hoog bronzen standbeeld van een luchtvarende en een muur van 91 meter lengte met daarop 64 zwart granieten panelen. Op deze 64 panelen staan de namen vermeld van 19.256 personeelsleden van de RCAF, maar ook van Canadezen die dienstgenomen hebben bij de luchtstrijdkrachten in een andere Commenwealth landen en tijdens de Tweede Wereldoorlog het leven hebben gelaten. De namen van de acht bemanningsleden van Wellington MK XIII HZ 655 staan vermeld op deze panelen. Het monument in aanbouw Foto: www.airmuseum.ca = Foto = Howard Wood (2014) Bronzen standbeeld Foto: www.airmuseum.ca = Foto = John Chalmers (2014) De muur is gereed, in afwachting van de onthulling Foto: www.airmuseum.ca = Foto = Howard Wood (2014) De onthulling Foto: www.airmuseum.ca = Foto = Bill Stadnyk (10-09-2014) Foto: www.airmuseum.ca = Foto = Bill Stadnyk (10-09-2014)
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo feb 07, 2016 10:45 pm |
|
|
Wie is er online |
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 18 gasten |
|
Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen
|
|
|