Lezing AWON conferentie (14-11-10) en posthuum staatsburger
Tijd voor een update over Michel Ernst.
Ik heb de eer gehad om op 14 november 2010 in Annapolis (MD, USA) een lezing te houden over het verhaal van Michel Ernst, hoe de Evangelische kerk in Aldenhoven (D) zijn graf heeft geadopteerd, en waar dit in het stadje verder toe heeft geleid.
Ik heb vanaf 2005 contact met
http://www.AWON.org, en met een aantal anderen hebben we op de zaterdag vóór Memorial Day foto's gemaakt van het "privé bezoek" aan de graven. In dat weekend heeft Gerry Morenski gevraagd op ik op hun tweejaarlijkse conferentie het verhaal van Michel Ernst wilde vertellen, om het verhaal op zich en om het verschijnsel adoptie, dat voor veel AWON leden onbekend is en waar de "Margraten Kids" helemaal vol van zijn.
Na overleg met het Adoptiecomité (ik kan daar moeilijk een algemeen verhaal over adoptie gaan vertellen) heb ik besloten dat te doen. Er stond sowieso een vacantie naar de USA in de planning, en ik heb het tussen NYC en Florida in kunnen passen. Het was een fantastische ervaring.
Wat mij het meest ontroerde: de ongelofelijke dankbaarheid van de AWONners jegens de adoptanten in NL, B, Lux en F: "for taking care of our Dads when we can't be there". Dat wil ik graag overbrengen naar dit forum: het betekent zo veel voor de familie, daar doe je het voor. Van de andere kant merk je ook dat mensen waarvan de vader bv. in Italie of Manilla begraven is, dit missen: "but you have the Dutch"!
Hier zijn een paar foto's van een ceremonie op zaterdagavond, waar alle namen van de vaders werden voorgelezen, met "Taps" om het af te sluiten.
Ook in het posthuum staatsburgerschap voor Michel Ernst is voortgang geboekt. Ik ben in New York op zoek gegaan naar de familie van Michel Ernst, deze gevonden en er een warme ontvangst gekregen. Ook veel nieuwe informatie. Via de familie komt er waarschijnlijk een contact naar een Senator, en dat is nodig om de "Private Law" (ondertussen al geschreven door Bob M. van AWON) in de Senaat of het Huis te brengen. Mijn inschatting is dat het nog 1 tot 2 jaar gaat duren. Hopelijk leeft dan nog minstens één van Michel's kameraden, die vanaf 1945 hiermee bezig zijn geweest.
Groet, Joost