Het is nu di maart 19, 2024 11:19 am




Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 41 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3
Foto's van Australische oorlogsgraven 
Auteur Bericht
Pieter F
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Met dank aan Paul is ook de lijst met Australische oorlogsgraven in Duitsland bijna compleet. Enkel een foto van het graf van Sergeant Anivitti (460 Squadron) ontbreekt nog. Hij ligt begraven op de Sage War Cemetery.

Dus mocht iemand foto's hebben uit Laren, Schoonebeek of van de Sage War Cemetery, dan houden wij ons aanbevolen.


di okt 18, 2011 9:34 am
Pieter F
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Dank je voor het aanbod Cor, maar de graven uit Dordrecht heb ik allemaal al op mijn computer staan. :wink:


di okt 18, 2011 10:37 am
Paul
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Heeft hij van andere landen niets (meer) nodig?


di okt 18, 2011 4:37 pm
Pieter F
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Het Verenigd Koninkrijk is compleet. Uit Frankrijk zijn er nog wel een flink aantal nodig en uit Belgie wellicht ook. Ik zal om een exacte lijst vragen.


di okt 18, 2011 7:52 pm
Paul
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Wellicht heb ik er daar ook nog een aantal van.


di okt 18, 2011 8:14 pm
Pieter F
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Ik heb hem om de nog ontbrekende graven gevraagd. Zodra ik de lijst heb zal ik deze posten.


di okt 18, 2011 8:52 pm
Pieter F
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Ik mail hem je door Paul, het is namelijk een Excel bestandje. Geen idee hoe ik die lijst hier netjes op het forum kan krijgen.


wo okt 19, 2011 10:05 am
jan1949
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Met toeval kwam ik op deze site en ik ben gepensioneerd archief medewerker van de gemeente Beverwijk en heb onderzoek gedaan naar de oorlogsgraven in Beverwijk. Dit resulteerde in een artikel. Ik las de vraag over het graf van Berry. Die heb ik en ik heb ook nog meer gegevens van deze persoon. Maar ik weet niet hoe ik contact moet komen met de moderator Pieter F. :oops:


do mei 10, 2018 7:01 am
Moderator
Avatar gebruiker
Jean

Geregistreerd:
vr jul 24, 2009 2:23 pm
Berichten: 1184
Woonplaats: Flanders Fields
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Onderaan Pieter zijn post staat een "Button" met PB als je daar op klikt heb je een mail waar je met pieter in contact kan komen.
Maar je kan ook de gegevens hier op de site plaatsen, dan heeft iedereen er wat aan.

_________________
Ni dieu, ni maitre


do mei 10, 2018 9:54 am
Profiel
jan1949
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Ja dat is geen probleem, maar het is wel een heel verhaal. Onderstaand verhaal heeft in de Nieuwsbrief gestaan van het Hist. Genootschap Midden Kennemerland in 2015.

De Geallieerde oorlogsgraven op Duinrust.
Tijdens de jaarlijkse dodenherdenking op vier mei trekken jaarlijks velen langs de graven van hen die door oorlogsgeweld omgekomen zijn. Dit geschiedt overal in ons land; ook in Beverwijk brengen nabestaanden en belangstellenden een eerbetoon aan deze overledenen. Nabij de graven van de omgekomen inwoners bevinden zich ook een aantal graven van geallieerde militairen. Acht op de begraafplaats Duinrust en één te Wijk aan Zee, in de schaduw van de toren van de oude dorpskerk. Dit laatste graf is uitvoerig beschreven in een Nieuwsbrief van het Historisch Genootschap Midden-Kennemerland, september 2003. Maar over de graven op Duinrust was weinig bekend. Via Henk van Unen, kwam ik contact met een nicht van één van de omgekomen geallieerden. Haar bezoek, samen met haar vader, waren voor mij de aanleiding om onderstaand artikel op papier te zetten.

Haar grootmoeder had na de bevrijding het graf van haar zoon en aantal malen bezocht. De familie had altijd begrepen dat haar oom, William Edward Cunliffe, nadat het vliegtuig brandend was neergestort, nog een week had geleefd. In die week zou hij opgenomen zijn geweest in het huis van de burgemeester. Volgens de nicht had de burgemeester ook de nodige medische verzorging gegeven. Het opvangen en verzorgen door de NSB burgemeester Van Grunsven, was voor mij té ongeloofwaardig. Al vrij snel kon ik haar de ware toedracht e-mailen, aangezien ik het rapport van de berging in mijn bezit heb. Later bleek dat haar grootmoeder deze informatie had gekregen van de opzichter van Duinrust, de heer Berghuis. Vermoedelijk zijn taalproblemen de oorzaak voor misverstanden geweest.

Als deel van een aantal grote luchtoffensieven, dat Engeland in het voorjaar van 1943 tot aan de herfst van het jaar werden uitgevoerd, vond in de nacht van 11 op 12 juni 1943 een grote aanval plaats of een aantal Duitse steden waaronder Dortmund, Dusseldorf en Münster. Aan deze raid namen niet minder dan 783 vliegtuigen deel, waarvan er die nacht 38 verloren gingen. Bij de niet teruggekeerde toestellen behoorde ook de Lancaster BIII met registratienummer W4791 PH-W.

De AVRO Lancaster was één van de meest succesvolle bommenwerpers tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het Engelse vliegtuig werd aangedreven door vier Rolls Royce Merlin motoren en bij een bommenlast van 8175 kg hadden zij een actieradius van 3400 km. De bemanning bestond uit zeven man. De Lancaster voerden altijd ’s nacht hun bombardementen uit. Dit in tegenstelling tot de Amerikaanse forten die op klaarlichte dag over ons land vlogen. De W4791 PH-W maakte deel uit van het 12e squadron, dat 's avonds 11 juni was opgestegen van de vliegbasis Wickenby in Lincolnshine. De bemanning bestond uit sergeant -vlieger Weston Robert Berry, sergeant William Edward Cunllffe, navigator, sergeant - vlieger Keith Benedict Davidson, boordschutter sergeant Alan Arthur Gill, bommenwerper, sergeant Frederick Norman Pink boordwerktuigkundige, sergeant - vlieger Horace Shepherd, piloot, sergeant Leslie Stephenson, radiotelegrafist – boordschutter.
Berry behoorde tot de Royal Australian Air Force en Davidson tot de Royal Canadian Air Force, de andere vijf tot de Royal Air Force. Dat een Australiër en een Canadees deel uitmaakten van de crew van een Brits toestel was geen uitzondering. Hoewel de diverse nationaliteiten ook hun eigen squadrons hadden zoals de Canadezen, Australiërs, Polen en Tsjechen.

Nadat de opdracht was uitgevoerd keerde de Lancaster terug. Echter het toestel werd geraakt door het Duitse afweergeschut wat achter spoorwegstation van Beverwijk stond opgesteld. Daarbij vielen twee van de vier motoren uit. waardoor het toestel hoogte en snelheid verloor. Ondanks dat het vliegtuig maar op twee motoren vloog, gelukte het piloot Sheperd om het toestel in de lucht te houden. Laag vloog het toestel over Beverwijk, richting de Noordzee. Echter door de zoeklichten van het Duitse afweergeschut dat stond op forteiland bij IJmuiden, werd het toestel weer opgepikt. Juist hier hadden de Duitsers ter bescherming van de Hoogovens en de duikbootbunker, veel afweergeschut opgesteld. Slechts met twee werkende motoren, was het een gemakkelijke prooi voor de Duitse granaten. Het toestel was een niet te missen prooi voor de Duitse granaten en werd opnieuw aanschoten en kreeg zo de doodsteek. Brandend stortte het vliegtuig neer in de duinen, nabij Wijk aan Zee.
Dit geschiedde om vijf minuten over drie in de vroege morgen van de 12e juni. Een kwartier eerder hadden dezelfde afweergeschut al eerder een Lancaster neergehaald. Deze Lancaster was brandend nabij bij de pieren in zee gestort. Hierbij waren zes van de zeven inzittenden om het leven gekomen. Drie daarvan werden als vermits geboekt. Twee werden begraven in Amsterdam en één in Bergen. Slechts alleen sergeant Donald Lloyd Templeman overleefde de ramp, hij werd krijgsgevangene gemaakt en overleefde de oorlog.
.
Lancaster W4791 PH-W was neergestort in de duinen, net achter het Paasduin, in het zogenaamde Hazenvlak. Eigenlijk was deze locatie binnen de gemeente grenzen van Velsen, maar de Duitsers gaven echter aan de gemeente Beverwijk de opdracht om de stoffelijke resten te bergen en begraven.
Nog diezelfde avond, de 12e juni, gaf de heer de Bie, directeur van Openbare Werken Beverwijk aan de Eerste Beverwijkse Begrafenis Onderneming, de opdracht om de stoffelijke resten te bergen. De heren Bakker en Smaal, medewerkers van de bovengenoemde firma, moesten naar de gemeentelijke opslag om de lijkkisten op te halen. Nadat de kisten op een vrachtauto waren geladen, vertrok het gezelschap naar Wijk aan Zee. Inmiddels had zich ook de NSB burgemeester Van Grunsven bij hen gevoegd, samen met de heer Koeten, gemeente ambtenaar. In Wijk aan Zee aangekomen, stelde de burgemeester zich in verbinding met het Bureau der Duitse Bezetting. Na enige tijd wachten, het was inmiddels al half elf geworden, verschenen er een aantal Duitse militairen. Gezamenlijk begaf de groep zich naar de plaats des onheils. Gelukkig was het lichte maan, en met behulp van een paar zaklantaarns kon het lugubere werk gedaan kon worden. Met behulp van enige Duitse wachtposten, werden de stoffelijke resten uit de verbrande Lancaster gehaald. Ieder stoffelijk overschot werd afzonderlijk in een door de gemeente beschikbare eenvoudige gekist gelegd. Geen eenvoudige klus aangezien verschillende van hen nog door middel van een draad of riem aan het toestel waren bevestigd. Er werd gezocht naar identiteit bewijzen, wat slechts bij één werd aangetroffen. Nadat allen gekist waren, vertrok deze droeve stoet naar Duinrust, waar zij ongeveer 1 uur aankwamen. De opzichter van Duinrust, de heer Berghuis, kreeg de opdracht om er voor te zorgen dat die morgen, om ongeveer half negen, er zeven graven gereed waren. In de regel werd de omgekomen vliegtuigbemanning op verschillende plaatsen begraven, zonder hier enige ruchtbaarheid aan te geven. Daarmee wilden de Duitsers anti-Duitse uitingen van de bevolking voorkomen. De zeven omgekomenen van de W1791 werden echter bij elkaar begraven op Duinrust. Dat was zeer uitzonderlijk.
Die morgen, zondag de 13e juni, om ongeveer half negen vond de begrafenis plaats. Naast burgemeester Van Grunsven, waren hier ook enige Duitse militairen aanwezig, namelijk onderofficier Erich Ritter met drie Duitse militairen. Iedere kist werd afzonderlijk in de groeve neergelaten. Bij iedere bijzetting werd door de Duitse militairen een saluut gebracht. Toen de laatste kist in de groeve was neer gelaten, trad burgmeester Van Grunsven naar voren en bad het “Onze Vader”, waarmee de plechtigheid werd besloten. Direct werden de graven door het personeel van Duinrust gesloten. Enige dagen later waren de graven met bloemen beplant en werd er op ieder graf een eenvoudig houten kruis geplaatst.
Alleen van sergeant -vlieger Berry kon de identiteit worden vastgesteld. De ander zes werden in het begraafregister geboekt als “onbekend gesneuveld, vermoedelijk Engels luchtwapen''. Eerst na de oorlog, op 17 juni 1946, kon het Nederlandse Rode Kruis aan de burgemeester de namen melden. In het schrijven werd tevens verzocht op de houten grafkruizen hun namen aan te brengen met het opschrift ,,Buried near this spot'' (begraven nabij deze plaats). Dit opdat men de verbrande lichamen nooit heeft kunnen identificeren, en het dus onzeker is dat de latere geplaatste grafstenen op de juiste plaats staan, op die van Berry na.
Pas jaren na de bevrijding werden de houten kruizen vervangen door een voorgeschreven grafsteen. Deze vertonen het embleem van het wapen waar onder men diende, dan volgens legernummer, rang, naam, functie, sterfdatum en leeftijd van de betrokkene, eventueel een kruis en in veel gevallen een korte tekst in de Engelse taal.
Pas in 1946 ontving de gemeente Beverwijk een brief van het Nederlandse Rode Kruis, waarin alle namen van de bemanning stond. In datzelfde jaar kreeg men van het "Engels Militair Gezag'' de opdracht om de stoffelijke resten uit de graven 686 en 689 te verwisselen. Nu rust het stoffelijk overschot van sergeant Berry thans in graf nummer 689. Oorspronkelijk lag hij in het midden, met aan weerszijden van hem de graven van drie onbekenden.

Nadere bijzonderheden van de bemanning van Lancaster W4791 PH-W zijn:
- Sergeant William Edward Cunliffe, Navigator, die 28 jaar oud werd, had zich vrijwillig als militair gemeld. Hij was getrouwd en woonde in Hythe gelegen in Kent. Op zijn steen staat: “De vrucht van dapperheid, vergaard in de oogst van eeuwige vrede”.
- Sergeant Alan Arthur Gill, Air bomber, was met zijn 20 jaar het jongste lid van de bemanning. Ook hij oorlogsvrijwilliger, en afkomstig uit Sherburg-in-Elment, een kleine plaats in Yorkshire. Het opschrift op zijn steen luidt; “Gedachten vandaag – herinneringen altijd aan een dierbare zoon en broer.”
- Sergeant Frederick Norman Pink, Flight Engineer, Ook hij had zich vrijwillig gemeld in de strijd tegen de nazi’s. Hij kwam uit Peckham, een deelgemeente van London. Hij was 26 jaar oud en hier luiden de woorden “Tot nu tot wat slapen – wat sluimeren, wat handen vouwen om te slapen.
- Flight Sergeant Horace Shepherd, Pilot, was 29 jaar bij zijn dood. Deze vrijwilliger was ongehuwd en woonde in Rhyl in Flintshire. Op zijn steen leest men: “Zonder afscheid viel hij in slaap – slechts herinneringen blijven bewaard.
- Flight Sergeant Weston Robert Berry, was afkomstig Dungog gelegen in Nieuw Zuid Wales. Hij was 29 jaar en op zijn steen staat de tekst: “Hij stierf opdat wij zouden leven.”
- Flight Sergeant Keith Benedict Davison, Air gunner, Zijn grafsteen vermeld verdere bijzonderheden en geen tekst.
- Sergeant Leslie Stephenson, Air Gunner, Ook zijn grafsteen vermeld geen verdere informatie en geen tekst.

Achter de grafsteen van sergeant Stephenson ligt de Canadees Howard Cedric Treherne, officier vlieger van de Royal Canadian Air Force begraven. Zijn lichaam werd op 14 augustus 1943 op het strand te Wijk aan Zee bij paal 52,3 gevonden en werd ’s avonds op 16 augustus op Duinrust begraven. Op last van de Duitsers werd een kruis op het graf met de tekst: ,,Hier ruhtl' Ein kanadischer Flieger Pilot Offz.
Howard Cedric Theherne - die See gab ihn frei am 14.8. 1943”.
Ook dit houten kruis werd na de bevrijding vervangen door een grafsteen. De Lancaster van Treherne, die navigator was, stortte op 29 juni 1943 neer in zee nabij Den Helder, waarbij alle zeven bemanningsleden omkwamen. De piloot ligt begraven op de Oorlogsbegraafplaats in Bergen op Zoom, twee anderen in Castricum en drie mannen werden vermist. Treherne was afkomstig uit de Canadese havenplaats Truro in Nova Scotia. Hij was getrouwd en was 22 jaar oud.

Laat ons deze mannen, die met ontelbare anderen voor onze vrijheid het grootste offer gebracht hebben dat zij konden geven, zij leven, niet vergeten, want vrijheid is het hoogste geestelijke goed dat een mens kan bezitten.


do mei 10, 2018 10:19 am
Moderator
Avatar gebruiker
Jean

Geregistreerd:
vr jul 24, 2009 2:23 pm
Berichten: 1184
Woonplaats: Flanders Fields
Bericht Re: Foto's van Australische oorlogsgraven
Mooi stukje historie Jan1949 :!:

_________________
Ni dieu, ni maitre


do mei 10, 2018 6:07 pm
Profiel
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 41 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 2 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
cron
Alle rechten voorbehouden © STIWOT 2000-2012. Privacyverklaring, cookies en disclaimer.

Powered by phpBB © phpBB Group