Ik moet voor school een mondeling doen en als onderwerp heb ik de Conferentie van Yalta. nou heb ik als informatie het document wat de heren Stalin, Roosenvelt en Churchill hebben opgesteld in het engels. nou si mijn vraag of iemand mij aan wat extra informatie kan helpen zoals de achterliggende gedachten van de leiders bij het opstellen van bepaalde overeenkomsten enzo.

Terwijl de Nazi's bijna geheel verslagen zijn, komen de Geallieerden bijeen in Jalta op de Krim. Aanwezig zijn Roosevelt, Churchill en Stalin. Deze laatste conferentie van de oorlog in Europa bespreekt de situatie die ontstaat na afloop van deze oorlog. De na-oorlogse verhoudingen worden hier dan ook al zichtbaar. Vanzelfsprekend ging het hierbij ook om de afbakening van invloedssferen. George Kennan was zeer duidelijk in de erkenning van de belangen die de SU in Oost-Europa had verworven.

Eén van de belangrijkste kwesties die aan de orde waren, was de regeringsvorm in Polen.

De Poolse kwestie
Al in 1943 had Rusland gebroken met de Poolse regering in ballingschap, die haar zetel had gezocht en gevonden in Londen. De oorzaak voor deze breuk moet gezocht worden in de onthullingen door het Duitse Ministerie van Propaganda in april 1943. Deze berichtte dat Duitse troepen een massagraf hadden gevonden waarin duizenden Poolse officieren aangetroffen waren. De Russen zouden deze in 1940 vermoord hebben en in de bossen bij Katyn hebben begraven.

Generaal Sikorski - de leider van de Poolse regering in ballingschap in Londen - vroeg om een onafhankelijk onderzoek door het Internationale Rode Kruis, temeer de Russen weigerden zich te verantwoorden voor de verdwijning van ongeveer 10.000 officieren in 1939-1940.

Stalin ergerde zich aan het Poolse verzoek. Hij ontkende het Duitse rapport en verbrak alle diplomatieke banden met de Poolse regering in ballingschap. Stalin gaf de schuld van de massamoord aan de Duitsers. De Sowjet Unie heeft dit ook zeer lang volgehouden. Ook de na-oorlogse Poolse regering heeft deze lezing lange tijd aanvaard. In de plaats van de regering in ballingschap richtte Stalin een marionettenregering in Lublin op.

Ten tijde van de Conferentie van Jalta waren er dus twee Poolse regeringen die beide aanspraken maakten op de regeringsmacht in Polen: de nationalistische regering in Londen en de pro-Sowjet regering in Lublin. Het Westen steunde de regering in Londen. Hiervoor moest in Jalta dus een oplossing worden gevonden.

Uiteindelijk beloofde Stalin de Lublin-regering te "reorganiseren". Deze formule was zo ruim dat Stalin geen haast maakte om vertegenwoordigers uit Londen in de Poolse regering op te nemen.

Enkele maanden later schoffeert Truman (de opvolger van Roosevelt op 12 april 1945) de minister van buitenlandse zaken van de SU, Molotov. Truman stelt onomwonden dat de SU de bepalingen van Jalta schendt met zijn houding ten opzichte van Polen. Zie bijlage

Ten slotte wordt de zaak in der minne geregeld, waarbij de SU aan het langste eind trok.

Oost-Europa en Jalta
Ook ten aanzien van Roemenië en Bulgarije waren er vergelijkbare problemen als met Polen. Op de Conferentie wordt in de slotverklaring nog eens expliciet het zelfbeschikkingsrecht der volken vastgelegd.

Voor zowel Roemenië als Bulgarije eisten Gr. Brittannië en de VS dat zij mee zouden mogen beslissen over de regeringsvorm. Vanzelfsprekend (?) wezen de Russen dit af met een verwijzing naar het Italiaanse precedent.

Stalin had in Jalta weliswaar toegezegd het zelfbeschikkingsrecht te respecteren maar tegelijkertijd er aan toegevoegd dat goed nabuurschap voor de SU zwaarder zou wegen. In het geval van zowel Bulgarije als Roemenië hadden beide landen de Nazi's gesteund. Vandaar dat aan de eis van representativiteit van de regering niet zo zwaar werd getild.

De bezetting van Duitsland
In tegenstelling tot Polen was Duitsland wel een probleem dat slechts door onderlinge overeenstemming kon worden opgelost. Immers aan het eind van de oorlog bezaten Frankrijk, Engeland, Verenigde Staten en Sowjet Unie alle vier legers in Duitsland en bezetten de facto een gebied van Duitsland. Voor Polen was er uiteindelijk slechts één mogelijkheid geweest, nl. een die de SU zou toestaan.

In de loop van de oorlog waren verschillende plannen voor Duitsland de revue gepasseerd. Uitgangspunt was steeds geweest dat Duitsland nooit meer een macht mocht vormen die de vrede in gevaar zou kunnen brengen. De plannen varieerden van opsplitsing van Duitsland in verscheidene kleinere staten tot het terugbrengen van Duitsland tot een onderontwikkeld gebied (het zgnd. Morgenthau-plan, waarbij de minister van financiën van de VS, Henry Morgenthau op de Conferentie van Quebec, 1944 had voorgesteld om het verslagen Duitsland te 'pastoraliseren', d.w.z. te ontdoen van zijn industrie). Met de Conferentie van Jalta besluit men echter de eenheid van Duitsland te bewaren. Hierbij zou wel Duitsland gedwongen worden tot gebiedsafstand ten gunste van Polen en ook nog ten gunste van de SU. Bovendien zou Duitsland in een viertal bezettingszones. Dit resulteerde in een verschuiving van Polen in westelijke richting. De Oder werd door de Russen eenzijdig als grens genomen en de miljoenen Duitsers zonder plichtplegingen over de grens gezet. Op alle Westduitse kaarten stond dit gebied als "voorlopig onder Pools bestuur aangeduid".

De aanzienlijke oorlogsschade wilde de SU verhalen op de Duitsers. Tijdens de Jalta-conferentie was men overeengekomen dat Duitsland 20 miljard schadevergoeding zou betalen, waarvan de helft voor de SU. Roosevelt stemde daar aarzelend mee in, terwijl Churchill weigerde dit onderdeel van de afspraken te ondertekenen.

Om de eenheid van Duitsland vorm te geven koos men in Jalta voor een zonering van het land. Voor deze zonering werd uitdrukkelijk bepaald dat het zou gaan om een tijdelijke en administratieve maatregel. Alle partijen hielden vast aan een harde vrede voor Duitsland.

Maar de uitvoering van deze harde bezettingspolitiek was zodanig geformuleerd, dat elk van de vier bezettingsmachten zijn gang kon gaan. Hiermee werd het een belangrijk element in de groeiende spanningen tussen de VS en de SU.

dankje hier kan ik wel een mooi verhaal mee maken

Leandro, bij dergelijke lange citaten zie ik graag een bronvermelding. Wanneer je de tekst zelf opgesteld hebt, heb ik natuurlijk niets gezegd .