Wel, ik wil alleszins bij volgende vraag wel een poging doen.
ThePianist schreef:
'Welke mensen pasten zich vooral aan de situatie aan?'
Allereerst kunnen we stellen dat de bevolking van een land dat bezet werd (het woord 'bezetting' werd overigens pas
uitgevonden tijdens de 19de eeuw na het Ancien Régime, niet voor niets de eeuw van het nationale bewustzijn en de vorming van de natiestaten. De machthebbers putten hun macht 'van onderen' uit, het volk dus. Vroeger was langs boven via de legitimatie van de kerk.) 3 verschillende houdingen aannemen.
Ze kan zich verzetten tegen de bezetter, ze kan de kant van de bezetter kiezen (collaboreren), of ze kan wat het gros ook meestal doet, zich aanpassen aan de bezetting. => accomodatie.
Accomodatie beteknt wel meewerken maar niet met de volste overtuiging en wil, op het randje af van dat de bezetter zou kunnen zeggen dat ze tegenwerken. Daarom vonden de meeste mensen het het best om tegemoetekomen aan de eisen van de bezetter, omdat als ze dat niet zouden doen, de bezetter het met veel ergere gevolgen zelf wel zou klaarspelen.
Ik ben Belg, en ik kan je hier het voorbeeld van de Antwerpse joden geven. In Nederland zullen er ongetwijfeld wel vergelijkbare dingen zijn gebeurd.
Het was duidelijk dat het opsluiten en deporteren van personen op basis van een ras tegen de Belgische grondwet inging. Toch hebben de Antwerpse agenten meermaals met razzia's joden uit hun huizen gehaald.
Een weigering zou immers sancties opleveren, maar een anti-semitische houding bij Antwerpse agenten was eveneens niet uit den boze. De grens tussen wat ideologisch aanvaardbaar is en niet, ligt dus ook in politieke overtuiging.
Een zelfde voorbeeld kunnen we bij de bedrijfsleiders die hun economie gaande hielden door mee te werken met de bezetter aanhalen.
Wat betreft het collaboreren kunnen we het volgende stellen:
Net zoals in wereldoorlog I voerde de Duitse bezetter hier een 'Flamenpolitik'. Dit hield in dat bv. Vlaamse krijgsgevangen naar huis mochten, Waalse niet. (Ik weet niet hoe het in Nederland zat, maar aangezien de nazi's de Nederlanders ook als Germanen beschouwde, zal het daar ook wel zoiets geweest zijn).
Algemeen kunnen we dus stellen dat mensen de nazi-ideologie overnamen om hun land een bevoorrechte positie te laten krijgen in het na-oorlogse Europa. Wat zeker ook van belang is, is het feit dat de kerk in die tijd aardig veel macht in de handen had. Zij maakten dan ook graag gebruik van het 'bestrijden van het communistische gevaar' om verschillende jongens naar het Oostfront te sturen. Duitsland maakte maar al te graag van hun diensten gebruik en tot hun schande kwamen de meeste Oostfronters er in de Russische sneeuw achter dat ze niet voor Vlaanderen, Nederland of de kerk vochten.
Ze vochten er voor Nazi-Duitsland.
Hopelijk ben je hier toch al iets mee Mark!