Het is nu do maart 28, 2024 8:07 pm




Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 227 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1 ... 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16  Volgende
Reacties op 'Ter herinnering aan..' 
Auteur Bericht
Avatar gebruiker
Drentse Gerrit

Geregistreerd:
vr jul 26, 2013 2:06 pm
Berichten: 213
Woonplaats: Assen
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Een triest verhaal van Theo Van Den Oord.
Mooi beschreven André.

_________________
Zij waren jong, hielden van het leven,
zij hebben het geriskeerd, zij hebben het gegeven,
opdat het uwe mooi zal zijn.

Andre Boude, para operatie Amherst


wo jan 22, 2014 9:20 pm
Profiel
Staf
Avatar gebruiker
Kevin

Geregistreerd:
za maart 27, 2004 7:12 pm
Berichten: 6994
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Het zijn stuk voor stuk mooie digitale monumentjes die je plaatst André. Ga zo door! :)

_________________
Hoofdredacteur Artikelen TracesOfWar.com
STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee)

Schrijver van:
* Oorlogszone Zoo
* De boodschapper uit de hel
* Een rechter in Auschwitz
* Het masker van de massamoordenaar
* Kerstmis onder vuur
* Kolberg


zo jan 26, 2014 9:11 pm
Profiel WWW
Moderator
Avatar gebruiker
Jean

Geregistreerd:
vr jul 24, 2009 2:23 pm
Berichten: 1184
Woonplaats: Flanders Fields
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Ik sluit mij volledig aan bij Kevin André :!:

_________________
Ni dieu, ni maitre


zo jan 26, 2014 9:35 pm
Profiel
Avatar gebruiker
Drentse Gerrit

Geregistreerd:
vr jul 26, 2013 2:06 pm
Berichten: 213
Woonplaats: Assen
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Weer tragische verhalen van Bachum en Doornbos.
Mooi beschreven, idd digitale monumentjes.

_________________
Zij waren jong, hielden van het leven,
zij hebben het geriskeerd, zij hebben het gegeven,
opdat het uwe mooi zal zijn.

Andre Boude, para operatie Amherst


do feb 06, 2014 8:53 pm
Profiel
Avatar gebruiker
Drentse Gerrit

Geregistreerd:
vr jul 26, 2013 2:06 pm
Berichten: 213
Woonplaats: Assen
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Weer mooie foto's en beschrijvingen van Cox en van der Jagt.
Goed werk André!

_________________
Zij waren jong, hielden van het leven,
zij hebben het geriskeerd, zij hebben het gegeven,
opdat het uwe mooi zal zijn.

Andre Boude, para operatie Amherst


ma maart 03, 2014 8:29 pm
Profiel
paul_post
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Tijdens naspeuringen over de achtergrond van de verzetszender "Leidend Station II" in Amsterdam kwam ik het STIWOT forum tegen met uw inbreng over dit onderwerp.

Ik ben naar aanleiding van een verklaring van mijn vader en 2 collega's van het Rijksbureau voor Diamant te Amsterdam (uit 10 oktober 1944) een onderzoek gestart dat mij oa brengt naar de Amsterdamsche Bank te Arnhem.
Echter mijn vraag gaat over een oud-collega van hem, namelijk Dirk Hulsman.
In uw bijdrage schrijft u oa:
"Naar aanleiding van de 'herinnering aan' vab ARGVB over Dirk Hulsman dacht ik dat het totaal verband waarom hij is gefusilleerd interessant kon zijn voor de forum leden'

Nu heb ik sinds 2 jaar contact met de zoon van Dirk Hulsman, namelijk Dick Hulsman. Dit is het toenmalige eenjarige zoontje dat ten tijde van de inval van de SIPO op de locatie verbleef waar de zender gevestigd was.
Hij is nu 70 jaar en samen doen wij onderzoek naar de achtergronden van de inval.

Heeft u verdere gegevens?? Bijvoorbeeld informatie over de reden van de inval? Is het uitpeilen of is er toch sprake van verraad? Zijn er dossiers van de Sicherheitsdienst in Amsterdam waaruit blijkt waarom men de zender heeft opgespoord?
Hoe kan men originele dossiers van de Sicherheitsdienst inzien of zijn deze nog wel bewaard?

Ben zeer benieuwd,

Hartelijk dank,

met vriendelijke groet
Paul Post


di apr 01, 2014 8:46 am
Eisbein
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Paul Post.
Hier enige informatie.
Zie ook "De Eerebegraafplaats te Bloemendaal.

Begin september 1944 werd aan Woensbergweg 2, een stille zandweg buiten de bebouwde kom van het dorp Blaricum, in de woning van Hoekstra - die steeds zeer nauw betrokken was gebleven bij de OD-Radiodienst - 'Leidend Station I' (LS-I) gevestigd: een radio-, zend¬- en ontvangststation. Op een bij het huis behorend groot terrein, De Doornakker, werd tussen struiken en bomen een antenne gecamoufleerd opgehangen en werden in een gegraven diepe kuil de noodzakelijke technische voorzieningen (een benzinemotor, accu's, e.d.) ondergebracht.
Samen met 'Leidend Station II' (LS-II) in Amsterdam onderhield LS-I de verbinding met de radionetten in de verschillende OD-districten (die weer waren onderverdeeld in gewesten met eigen radiostations) en stond het met een geheime telefoonleiding (in het hoofdkwartier aan Vliegweg 3b in Blaricum ) in verbinding met het Algemeen Hoofdkwartier van de OD in de hoofdstad. Voor de bediening van de zender - opgesteld op de zolder van de woning of in de gegraven kuil - verbleven continu twee marconisten bij het echtpaar Hoekstra. Terwijl Henk Hoekstra - soms bijgestaan door een in Huizen wonende technicus van de Nederlandse Seintoestellenfabriek - een volledige taak had aan het onderhoud (en reparaties) van de installatie, verrichtte zijn echtgenote, Catharina (Tinie) Hoekstra-Koopmans, koeriersdiensten, hielp zij bij het (de)coderen van de berichten en zorgde zij voor de marconisten en technici.

Het eerste contact met het reeds bevrijde Eindhoven kon op 20 september 1944 worden gelegd, nadat door bemiddeling van 'line-crossers' (onder wie H.W.L. Frowein) vaste roepletters, zendtijd en frequentie waren afgesproken. In eerste instantie was de zender 24 uur in de lucht, later onafgebroken gedurende dertien uur. Zo werd in de kuil een zeer lang telegram van prins Bernhard opgevangen, dat in gedeelten door Eindhoven werd overgeseind en door LS-I werd herhaald. Nadat de zender begin november met relais-bediening was uitgerust, konden de marconisten ook op de zolder van de woning van de Hoekstra's werken.

Een van hen, J.M. (Jan Maarten) Pigeaud, herinnerde zich later: "Bij de opzet van het netwerk [van OD-zend- en ontvangstposten] was ervan uitgegaan dat het pas operationeel zou worden als er vijandelijkheden in ons land zouden uitbreken. Dus voor een beperkte periode. Wij kregen zeer veel problemen met het aan de gang houden van de apparatuur toen we na het opstarten van het netwerk op Dolle Dinsdag in september 1944 vele maanden in actie moesten blijven. De apparatuur bestond uit bijeengebrachte onderdelen. Zo werkten wij met oud-model diodelampen en bouwden een anode-gelijkstroombatterij van 900 Volt, opgebouwd uit honderden kleine Philips-accuutjes, oorspronkelijk bestemd voor zaklantaarns. Het onderhoud van dit alles was een 24 uurs werk en de prestatie van Hoekstra de technicus, is niet genoeg te bewonderen."

De berichten uit OD-kring die via de diverse OD-posten (en ook via koeriers/koeriersters) bij LS-I kwamen en vervolgens naar Eindhoven werden doorgeseind, betroffen vooral gegevens over Duitse troepenbewegingen en -concentraties en opstellingen van wapengeschut; omgekeerd werd ook informatie over aanstaande droppings doorgegeven. Roepnamen en de zendcode werden dagelijks opnieuw vastgesteld aan de hand van de datum en met behulp van een codeboek (Het water was veel te diep van Jo Ypma).

Eind 1944 en begin 1945 ontving het echtpaar Hoekstra diverse malen anonieme brieven, waarin gedreigd werd de bezetter in te lichten over de bij hen opgestelde zender. Ook bleek op zeker moment de maskering van de gegraven kuil op De Doornakker door onbekenden te zijn verwijderd. Bovendien werden voortdurend peilwagens - in het Gooi reden er soms drie tegelijk rond - in de omgeving gesignaleerd.

Op zaterdag 10 februari 1945 werd de woning aan de Woensbergweg - in een gezamenlijke actie van de Dienststellen in Amsterdam en Groningen (waarbij ook de OD-posten in Leeuwarden en Assen werden overvallen) - door een commando van de Sipo overvallen. Mogelijk was LS-I (uit)gepeild of waren de uitkomsten van de verhoren door de Sipo van de op 30 januari 1945 in Amsterdam gearresteerde medewerkers van LS-1I (o.a. Ch.W. Dobbinga, D. Hulsman, L. Lauwerens en Th.J. Schamp) reden in Blaricum een inval te doen. Toen een van de Sipo-medewerkers de 43-jarige Hoekstra in de woonkamer handboeien om wilde doen, trachtte hij zijn pistool te trekken, maar bleef het tussen zijn kleding haken. Hierop werd hij ter plekke doodgeschoten.

Hoekstra's echtgenote, die getuige van het gebeuren was, vloog de Sipo-mannen aan, maar werd overmeesterd en geboeid afgevoerd naar het HvB aan de Amstelveenseweg in Amsterdam. Zij verbleef tot 1 april 1945 in gevangenschap; medegevangenen waren onder meer J.C.H. (Joan) Romp-Marshall en J.G. (Johanna) Ruys-Bavinck."

Tijdens de Sipo-inval zagen de op dat moment aanwezige marconisten, Pigeaud en H. (Henk) Nieuwkamp, kans zich met hun zend- en ontvangapparatuur te verstoppen in een schuilplaats in de woning. Tijdens de hierop volgende huiszoeking - de mannen konden de Sipo-medewerkers horen praten - werden zij niet gevonden. Nadat de woning na verloop van tijd door de Sipo was verlaten, haalde Hoekstra's oudste kind Alida (Lied) - een week eerder acht jaar geworden - met medewerking van een buurman de twee marconisten uit hun schuilplaats onder de vloer van de woonkamer.



Leidend Station-II in Amsterdam was vanaf maart 1944 opgezet. Op verzoek van de OD huurde de 21-jarige A.H. (Ans) Hulsman-Broek - wier echtgenoot, oud-matroos D. (Dick) Hulsman, via majoor-telegrafist Th.J. Schamp met de OD in aanraking was gekomen - per 1 maart 1944 een benedenwoning van het aan de Amstel gelegen Oudeliedentehuis-complex van de Nederlands Hervormde Diaconie (het latere verpleeghuis Amstelhof). De ingang van de woning lag aan de zijkant van het gebouw, aan Nieuwe Herengracht 2 (later vernummerd tot 14). In een door Hulsman, Schamp en L. Lauwerens getimmerde ruimte (onder de zoldertrap op de tweede verdieping) werd vervolgens - met medeweten van de directeur van het tehuis - ten behoeve van de OD een radio-, zend- en ontvangpost geïnstalleerd en een geheime telefoonlijn aangelegd, waarmee verbinding kon worden onderhouden met het Algemeen Hoofdkwartier van de OD. Later in dat jaar werd de noodzakelijke elektra afgetapt via een met de ziekenzaal van het tehuis verbonden draad.

Vond in de eerste maanden onregelmatig contact plaats met de zendposten in de OD-gewesten, vanaf september 1944 was LS-II onder leiding van chef-marconist Lauwerens permanent bezet door marconisten (de oud-marinemannen C.W. Dobbinga, Hulsman en Schamp en oud-radiotelegrafist A.H. Stam).

Werkend volgens een dag- en nachtploegensysteem waren zij steeds actief met het verzenden en ontvangen van honderden gecodeerde berichten. De codetelegrammen naar en van het reeds bevrijde Eindhoven - alle informatie diende te worden vercijferd en ontcijferd - werden ook ten behoeve van de illegale Groep 2000 verzonden." Terwijl de algemene technische leiding in handen was van de 32- jarige ir. J.P. Heijboer werden de noodzakelijke reparaties aan de zendinstallatie verricht door monteur S.G. Kuster. Indien duidelijk was dat het zenden erg lang zou duren, stonden mevrouw Hulsman-Broek en haar 16-jarige zuster M. Broek buiten op straat - aan de Amstel en de Weesperstraat - om mogelijke (gecamoufleerde) Duitse peilwagens in een vroeg stadium te ontdekken.

Ook verzorgden beide vrouwen de OD'ers, van wie een aantal (onder wie Hulsman en Lauwerens) in een van de vele slaapkamers in het gebouw overnachtten en gebruikmaakten van de douches.
Toen medio december 1944 een groep Grüne Polizei via de hoofdingang het Oudeliedentehuis binnenviel, zagen alle gewaarschuwde medewerkers van LS-II kans het gebouw ongezien aan de achterzijde te verlaten. Omdat onduidelijk was of de zender was uitgepeild door een Peiltrupp of dat de overval had plaatsgevonden na verraad, bleef LS-II vier weken uit de lucht. Hoewel duidelijk was dat de risico's groot waren - er kon slechts via één frequentie worden geseind, wat het gevaar van uitpeilen sterk verhoogde - werd hierna op verzoek van het AHK-OD opnieuw begonnen met het ontvangen en zenden van gecodeerde berichten in LS-II.
Nadat in de voorafgaande twee weken soms gedurende de hele dag radioverkeer had plaatsgevonden, vond op dinsdag 30 januari 1945 omstreeks kwart over zes 's avonds opnieuw een inval plaats. Zeer waarschijnlijk was de zender eerder uitgepeild. Terwijl Hulsman (die nog via een raam trachtte te ontsnappen), zijn schoonzuster en Heijboer in de benedenwoning direct door Sipo-medewerkers werden gearresteerd, werden Lauwerens en Schamp korte tijd later op de tweede verdieping in de geheime schuilplaats bij de zendinstallatie aangetroffen. Mevrouw Hulsman-Broek werd toegestaan met haar zoontje - die de vorige dag één jaar was geworden - onder bewaking in het pand te blijven. Gedurende de volgende twee dagen werden vele personen die het pand betraden of alleen maar passeerden, opgepakt. Onder hen waren Dobbinga op 31 januari en Kuster op 1 februari. De direct bij LS-II betrokkenen werden de volgende dag van het HvB-Weteringschans overgebracht naar het Oranjehotel in Scheveningen. Na twee weken van verhoren werden zij teruggevoerd naar Amsterdam en opnieuw ingesloten in het HvB. Een week later werd Hulsmans schoonzuster uit het HvB-Amstelveenseweg ontslagen.
Elf dagen na de overval op LS-II, op 10 februari 1945, werd ook het door ir. H.A. (Henk) Hoekstra opgebouwde Leidend Station-I, aan Woensbergweg 2 in Blaricum, door de Sipo overvallen en uitgeschakeld. Van de bijna 120 medewerkers die vanaf september 1944 direct betrokken waren bij het OD-radioverkeer, waren ten tijde van de bevrijding 58 om het leven gekomen.

Op 6 juni 1945 werd in een duinkom, ongeveer 2 km. voorbij de Haarlemse waterleidingtoren nabij Overveen en wel meer zeewaarts, aan een zijweg van den Zeeweg en wel rechts daarvan, een grafkuil gevonden - die aangeduid werd als Grafkuil EE - met de stoffelijke overschotten van tien mannen.
De identificatie van de slachtoffers werd tussen 4 en 16 juli 1945 aan de hand van de schouwingrapporten en getoonde kledingstukjes verricht door de weduwen van Dobbinga, Hulsman, Kuster, Lauwerens, Romp en Vester, een zuster van Van Broekhuijsen, broers van Van Melle en Schamp en een vriendin van Heijboer.
Het stoffelijk overschot van marineman Kuster werd, na crematie in Driehuis-Westerveld, over zee uitgestrooid. Vester werd - "daar hij de wensch daartoe uitdrukkelijk te kennen [had] gegeven", aldus zijn weduwe - op 30 augustus 1945 herbegraven op de begraafplaats Westerveld (vak Z, nr. 1) in Driehuis. De overige acht mannen werden in het najaar van 1945 herbegraven in grafvak 4 op de Eerebegraafplaats te Bloemendaal.

Bij KB van 22 december 1951, nr. 10, werd Van Melle postuum onderscheiden met het Verzetskruis 1940-1945. De uitreiking aan zijn nabestaanden vond op 2 oktober 1952 plaats in het Paleis op de Dam door koningin Juliana. Aan Heijboer werd bij KB van 14 december 1949, nr. 24, postuum de Bronzen Leeuw toegekend, aan Romp bij KB van 2 januari 1950, nr. 9, postuum het Bronzen Kruis. Dobbinga, Hulsman, Kuster, Lauwerens en Schamp werden in 1954 postuum onderscheiden met het Kruis van Verdienste.

Naam: Dirk HULSMAN
geboren : 14 oktober 1920 te Amsterdam
overleden : 14 april 1945 te Amsterdam
burg. staal : gehuwd geloof : hersteld-apostolisch
beroep: matroos 2e klasse Koninklijke Marine
vindplaats : grafkuil EE (gedenksteen 3)
grafvak : 4
graftekst : Marconist B.S. Moge zijn liefde en dapperheid ons aller voorbeeld zijn.

Dick Hulsman, vanaf mei 1937 matroos bij de Koninklijke Marine,
werd medio 1940 op wachtgeld gesteld, werkte vervolgens in de broodbakkerij van zijn vader aan Weesperstraat 100 in Amsterdam en kwam in januari 1941 op contractbasis in dienst bij het Rijksbureau voor Diamant. Na eind april 1943 een oproep voor terugkeer in Duitse krijgsgevangenschap te hebben ontvangen, doken hij en zijn jonge echtgenote afwisselend onder in Purmerend en in een jachthaven en een molen in Uitgeest, hier vervalste hij individueel enkele persoonsbewijzen. In januari 1944 keerden zij, in verband met de geboorte van hun zoon, terug naar Amsterdam, waar Hulsman majoor-telegrafist/OD'er Th.J. Schamp ontmoette. Kort hierna werd in een door het echtpaar Hulsman gehuurde woning in het Oudeliedentehuis-complex van de NH Diaconie aan Nieuwe Herengracht 2 ten behoeve van de OD en de illegale Groep 2000 een radio-, zend- en ontvangpost (Leidend Station-L1) ingericht. In hun woning was een geheime telefoonlijn met het AHK-OD, werden verzetsvergaderingen gehouden, verbleven gedurende korte tijd een geheim agent en het joodse gezin Wijnberg en werkten constant marconisten. Op 30 januari 1945 overviel de Sipo het pand en werden alle aanwezigen, onder wie Hulsman, gearresteerd. Na vrijheidsberoving te hebben ondergaan in het Oranjehotel in Scheveningen en het HvB-Weteringschans in Amsterdam, werd hij op 14 april 1945 gefusilleerd.


di apr 01, 2014 3:06 pm
paul_post
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Heel hartelijk bedankt voor deze informatie.

Ik zou echter ook heel graag willen weten:
Zijn er dossiers van de Sicherheitsdienst in Amsterdam waaruit blijkt waarom men de zender heeft opgespoord, en zo ja, hoe kan men originele dossiers van de Sicherheitsdienst inzien en zijn deze überhaupt nog wel bewaard?

Dan kan ik samen met Dick Hulsman een hoofdstuk afsluiten als bekend is dat uitpeilen de werkelijke reden is van de inval door de SIPO. Uitsluiten van verraad is belangrijk omdat de moeder van Dick, weduwe van Dirk Hulsman, tot op de dag van haar overlijden sterk getwijfeld heeft aangezien er enkele aanwijzingen zijn die daarop kunnen wijzen.

Ik hoop dat iemand ons kan vertellen of er nog originele dossiers/archieven zijn van de SIPO/Sicherheitsdienst die wij kunnen raadplegen.


di apr 01, 2014 5:09 pm
Eisbein
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Paul Post.

Alle kopstukken werkzaam op de Euterpestraat werden na de oorlog uitgewrongen over hun kennis m.b.t. alles waarmee zij te maken hadden gekregen.
Logischerwijs denk je dan aan het gemis van dossiers.
Op alle Aussendienststelle van de SD zijn zeer veel documenten verbrand toen de oorlog voor hen verloren bleek.
Er zal nog wel wat te vinden zijn en ik denk dat het NIOD dat eventueel bezit.
Dus een vraag stellen of hun database raadplegen is een mogelijkheid.
Wat betreft de vraag over "Uit peilen of verraad" denk ik uit ervaring dat ze de zender hebben uit gepeild.
Als je zeer lang in de lucht bent (zie de vette regel) dan is dat vragen om ontdekking.
Vooral omdat de arrestaties landelijk waren.

Succes met het verdere onderzoek en laat iets horen (lezen) van het eindresultaat.

Groet van Eisbein.


di apr 01, 2014 7:19 pm
paul_post
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Dank Eisbein voor je uitgebreide antwoorden!
Ik had de vetgedrukte regel "soms gedurende de hele dag radioverkeer" uiteraard opgemerkt omdat dit een van de redenen was waarom Hulsman in conflict raakte met de leiding van het OD (o.a. Jhr. Six) en hem daarna de uitspraak - vlak voor de noodlottige inval van de SIPO - tegen vertrouwelingen ontlokte: "Als ik doorga met mijn werk word ik door de Duitsers vermoord en als ik stop word ik door de OD geëlimineerd." Men werd zogezegd gedwongen om door te gaan met zenden via één frequentie terwijl dit bijna om uitpeilen vroeg.
Er is een overeenkomst met het oprollen van LS-I (Blaricum) waar men een zéér lang telegram van Prins Bernhard aantrof dat doorgeseind moest worden. Zodoende was LS-I, net als LS-II in Amsterdam, langdurig in de lucht met seinen.
De noodzaak om veel te seinen lijkt niet meer zo aanwezig als men de oorlogstoestand bekijkt. Alleen het noorden en westen van Nederland bleef bezet, terwijl de geallieerden oprukten in oostelijke richting. Er waren helemaal geen plannen om een bevrijdingsactie uit te voeren richting westen.
Doch er spelen meer vreemde zaken. De SIPO gebruikte bij de inval een verborgen geheime bel bij de ingang, welke alleen werd gebruikt door de marconisten als ze zich bij de voordeur meldden. Hierdoor waren de bewoners zich niet bewust dat er 'vijanden' voor de deur stonden.
Eenmaal binnen in het pand konden de overvallers van de SIPO direct de zender vinden (verborgen onder de trap naar de tweede verdieping). Hoe wist men dat?
Na de oorlog heeft de weduwe van Hulsman (de jongste oorlogsweduwe van verzetsmensen naar wij denken - 21 jaar was ze) bij Lou de Jong aangedrongen op onderzoek naar het gebeurde, hetgeen hij haar ten stelligste afraadde. Nadat ze toch doorzette is er bezoek van een lid van de B.V.D bij haar op bezoek geweest die haar opnieuw afraadde door te zoeken omdat het voor toekomst van haar zoon nadelig zou kunnen zijn (....)
Jhr. Six vermeed haar aan te spreken bij herdenkingsbijeenkomsten van oud-strijders en hun nabestaanden en heeft ze zelf (net als de nabestaanden van de overige marconisten van de groep) moeten ijveren om erkenning in de vorm van een onderscheiding voor haar vermoorde man te krijgen.

Ik hoop dat men begrijpt dat wij gaan voor het uitpeilen van de zender als oorzaak van de arrestatie, omdat dit voor Dick Hulsman de meest acceptabele reden is als het gaat om het verwerken van het tragische voorval.

Met vriendelijke groet,
Paul


wo apr 02, 2014 10:45 am
Eisbein
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Paul Post.

Je schrijft:

"Doch er spelen meer vreemde zaken. De SIPO gebruikte bij de inval een verborgen geheime bel bij de ingang, welke alleen werd gebruikt door de marconisten als ze zich bij de voordeur meldden. Hierdoor waren de bewoners zich niet bewust dat er 'vijanden' voor de deur stonden."

Waar komt deze kennis vandaan. Is dit een bevestigde constatering of een aanname. Het is vaker voorgekomen dat bij toeval een verborgen bel werd ontdekt.


"Eenmaal binnen in het pand konden de overvallers van de SIPO direct de zender vinden (verborgen onder de trap naar de tweede verdieping). Hoe wist men dat?"


Dit lijkt in eerste instantie verdacht. Het kastje op de begane grond, dus onder de schuine trap naar boven, werd doorgaans gebruikt voor dagelijkse dingen zoals een bezem, stoffer en blik en 's winters een schep om de stoep verplicht schoon te maken van sneeuw. MAAR ook stonden daarin ook wel zaken die snel uit het oog moesten worden onttrokken. En een politieman en vooral de Sipo kende de vele trucjes. Als er bijv. een kapstok met jassen aanwezig was geweest dan waren meteen de zakken onderzocht en bovenop de kapstok en daarnaast gekeken.

"Na de oorlog heeft de weduwe van Hulsman (de jongste oorlogsweduwe van verzetsmensen naar wij denken - 21 jaar was ze) bij Lou de Jong aangedrongen op onderzoek naar het gebeurde, hetgeen hij haar ten stelligste afraadde. Nadat ze toch doorzette is er bezoek van een lid van de B.V.D bij haar op bezoek geweest die haar opnieuw afraadde door te zoeken omdat het voor toekomst van haar zoon nadelig zou kunnen zijn (....)"


Waren dat bedreigende of vaderlijke adviezen.

Volg niet wat je graag zou willen horen en lezen maar de feiten met logica.

Hulsman is de enige van de betrokkene waarvoor ook het VHK werd aangevraagd en toegekend.
Zal wel door de weduwe zijn gedaan.

Succes met de verdere zoektocht.


vr apr 04, 2014 4:01 pm
Eisbein
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Het verder verloop van de bemanning van het S.S. Banjoewangi door André gememoreerd is zeker het lezen waard.
Willekeurig begonnen in het verhaal is dat:

Juist op het moment, dat de sloepen werden gevierd, openden een lichte kruiser en een vliegdekschip met allerlei soort granaten een moorddadig vuur op de bakboordzijde van het schip. De boten konden aan die kant niet verder te water worden gelaten.
Er werden wel 30 tot 50 schoten afgevuurd, doch geen enkele trof de waterlijn en ze brachten het schip dus niet tot zinken.
Wel werd de bovenbouw voortdurend geraakt en het kon niet anders of dit moest vele slachtoffers maken.
Een granaat ontplofte midden in de brugbescherming; de gezagvoerder kreeg de brokken in zijn rug, verloor even het bewustzijn, maar kwam spoedig weer bij.
Aan stuurboord konden de boten inmiddels behoorlijk worden afgevierd, doch de te hoog gerichte granaten sloegen in tussen de drenkelingen, die het te waterkomen van de sloepen niet hadden afgewacht en in zee waren gesprongen, hetgeen nieuwe mensenlevens eiste.
De boten dreven nu vrij van het schip, dat nog niet goed was geraakt.
Na een pauze van circa vijf minuten begonnen daarom de andere schepen van stuurboordzijde opnieuw te vuren. Dit was fataal. Een rookzuil steeg op uit ruim 1, de neus dook in de golven, het schip kreeg slagzij over stuurboord en toen zonk het rustig, een onwaarschijnlijke leegte achterlatend op de zee rondom.
Hoewel men niet de indruk had, dat op de sloepen werd geschoten, eiste het tweede salvo toch ook weer vele slachtoffers.
Vlak achter het zinkende schip dreef de hoofdwerktuigkundige; met de boten konden ze hem niet tijdig meer bereiken en hij verdween voor hun ogen naar de diepte.
De Japanners lieten de sloepen verder met rust; ze deden eenvoudig of die niet bestonden en men kon rustig de drenkelingen in de boten opnemen.
Om kwart over zeven, drie kwartier na het eerste salvo, waren met zekerheid alle overlevenden gered en besloot men in de richting van de wal te roeien.
De ene sloep stond onder bevel van de gezagvoerder en de andere onder de tweede werktuigkundige.
Het eerste appèl leverde 40 geredden op. De tweede stuurman was aan boord door een voltreffer gedood en de eerste stuurman verdronken.
Met de hoofdwerktuigkundige mee waren er van de vijf K.P.M.-officieren dus drie omgekomen, terwijl zes inheemsen het leven hadden gelaten.
Eerst tegen 's middags twee uur kwam de zeewind zodanig doorzetten, dat ze konden zeilen.
Drie maal achtereen vlogen vijf bommenwerpers over en telkenmale zaten ze in angst voor een beschieting, maar de vliegtuigen voerden, zoals ze later hoorden, de gehele dag bombardementen uit op Vizagapatam en hadden voor de beide sloepen geen aandacht.

In de sloep van de tweede werktuigkundige stierven nog twee inheemsen aan hun verwondingen; vele anderen moesten verbonden en geholpen worden.
Een kok was op verschrikkelijke wijze aan het onderlijf verminkt; hij werd voortdurend bewaakt, omdat hij telkenmale in zijn wanhoop over boord wilde springen.
Men hield hem in bedwang, maar toen tegen 's avonds acht uur een hevig noodweer met storm en regen kwam opzetten en aller aandacht gevestigd was op het behoud van de boot, nam de beklagenswaardige kok zijn kans waar en sprong overboord.
Daarmede was het aantal slachtoffers tot twaalf gestegen.
Toen het daglicht werd, bleek dat de boten uiteen waren geraakt.
De gezagvoerder kwam om 9 uur v.m. van de 7e April aan wal; de andere boot was reeds enige uren tevoren iets Noordelijker op het strand gelopen.
Deze sloep sloeg dadelijk lek, maar ze konden er van alles uit redden en al spoedig hadden ze een tent opgebouwd en wisten een smakelijke pot nassi goreng klaar te maken.
De plaatselijke bewoners waren uiterst vriendelijk doch opdringerig nieuwsgierig.
Van hun taal kon men geen woord verstaan, maar het gelukte de tweede werktuigkundige toch om er één te bewegen een boodschap te brengen naar de meer bewoonde wereld.
Een dokter was dringend nodig en de kleding van de meesten was nog maar uitermate summier; de tweede zelf liep in een kort onderbroekje en de resten van zijn singlet gebruikte hij als hoofddoek tegen de felle zonnestralen.
De gezagvoerder was bij Bimlipatan terecht gekomen en had daar dadelijk veel hulp gevonden bij de enige Engelsman ter plaatse.
Een zeer kundige Brits Indische dokter nam de zorg voor de gewonden op zich.
Toen na telefonisch overleg bleek, dat men van Vizagapatam uit voorlopig geen hulp kon zenden, werden door tussenkomst van onze Engelse vriend van een nabij gelegen jutemill zeven ossekarren uitgezonden om de kuststrook af te zoeken, die voor auto's niet bereikbaar was.
Inmiddels kwam het briefje van de tweede werktuigkundige binnen; de brenger kon hen de weg naar de andere geredden wijzen en zo was men des middags tegen 4 uur weer bij elkaar.
De dokter deed ook hier uitstekend werk, maar het leven van een djoeroemoedi kon niet meer worden behouden.
Tenslotte had deze ramp dus dertien slachtoffers geëist.

Djoeroemoedi===Djurumoedi betekend stuurman (bedreven zijn in het sturen)
Bron: De K.P.M. in oorlogstijd. 1939—1945. Auteur Ir. H.Th. Bakker. Gep. Dienstchef der K.P.M.


ma apr 07, 2014 1:54 pm
paul_post
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Eisbein.

De officiële lezing luidt 'uitpeilen', doch ooggetuigenverklaringen die tot mijn beschikking staan (en dat zijn natuurlijk zeer beperkt omdat slechts de weduwe en haar zuster, aanwezig tijdens de inval van de SIPO, de oorlog hebben overleefd), spreken over ernstige twijfels over het uitpeilen als enige oorzaak van het oprollen van de zender.
Verzoeken van de marconisten om meerdere frequenties tot hun beschikking te krijgen, werden vanuit 'hogere kringen in het verzet' geweigerd. Waarom wilde men deze mannen blootstellen aan zulke gevaren in een fase van de oorlog die de noodzaak niet rechtvaardigt.

Je quote:
"Volg niet wat je graag zou willen horen en lezen maar de feiten met logica"
verwoordt juist de reden om een poging te wagen om de officiële reden nog eens tegen het licht te houden.

Ik ga geen namen noemen, maar tot de jaarwisseling 44-45 is nog een persoon aanwezig geweest die half januari is gearresteerd door de SIPO/SD. Wie weet is daar de informatie van afkomstig omdat hij kennis had van de situatie in het pand te Amsterdam.

Het ontbreken van SD-archieven is daarom zo jammer omdat men daar had kunnen vinden wat de echte reden van de inval is geweest. Uitpeilen of getipt?

Het zal altijd wel een mysterie blijven. Je hoort het zodra er toch ergens iets te vinden is.

groeten
Paul


ma apr 07, 2014 3:45 pm
jw1985
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
In de archieven van de Politie Amsterdam komt de SIPO vaak ter sprake. Als het om informatie over een overleden persoon gaan kan je informatie opvragen, zie: http://stadsarchief.amsterdam.nl/archie ... ndleiding/

Zie eventueel ook: http://www.archievenwo2.nl/archieven/ar ... ivering-34

Aangezien men werd overgebracht naar de Weteringschans.

Misschien kan je hier iets mee?


ma apr 07, 2014 4:11 pm
Avatar gebruiker
arwanda1465

Geregistreerd:
za sep 18, 2010 8:40 pm
Berichten: 611
Woonplaats: Ergens in Nederland
Bericht Re: Reacties op 'Ter herinnering aan..'
Eisbein schreef:
Het verder verloop van de bemanning van het S.S. Banjoewangi door André gememoreerd is zeker het lezen waard.
Willekeurig begonnen in het verhaal is dat:


Beste Eisbein,

Dank voor de zeer uitvoerige aanvullende informatie m.b.t. de ondergang van het s.s. Banjoewangi.

André

_________________
Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen


ma apr 07, 2014 7:53 pm
Profiel
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 227 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1 ... 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16  Volgende


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 9 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
Alle rechten voorbehouden © STIWOT 2000-2012. Privacyverklaring, cookies en disclaimer.

Powered by phpBB © phpBB Group